به گزارش فارس، مدنیزاده، در جریان دیدار روز دانشجو با دانشجویان دانشگاه شریف، ترجیح داد تا بهجای ارائۀ راهحل، وجود مشکلات مختلف در وزارتخانهاش را برای شاگردان سابقش برشمرد.
وزیر اقتصاد گفته: «وضع خیلی بد است»؛ «بعد از جنگ ۶۵۰ هزار نفر افزایش بیکاری داشتهایم»؛ «ضریب تحقق مالیات زیر ۵۰ درصد بوده» و در آخر اضافه کرده: «از کجا پول بیاوریم که حقوق و یارانه بدهیم؟».
شبکههای اجتماعی، گرسنه برای کلیپهای کوتاه و تیترهای تند، تکههایی از این سخنرانی را برمیدارند و پخش میکنند؛ اما موضوع اصلی معضلی بهنام «وسوسۀ بحرانگویی» در دولتی غرق بحران است.
دولت چهاردهم، از همان ابتدا بیان بحران را مانند یک نشان افتخار بر سینه زد؛ پزشکیان، بیواسطه با مردم حرف میزد و تشویق میشد؛ اینگونه شد که بیان صرف مشکلات، به یک سیاست نزد همۀ دولت تبدیل شد.
این شیوه اگرچه درصورت اجرای صحیح و بههنگام، مزایایی نظیر شفافیت را درپی دارد اما میتوان معایب بزرگی را هم برای آن متصور شد.
درواقع دولت پزشکیان با عنوانی بهنام صداقت، با مردم درد دل میکند؛ اما باید هشدار داد: در میانۀ طوفان، ناخدایی که فقط ابعاد حفرۀ روی بدنۀ کشتی را فریاد میزند، بیآنکه نقشۀ نجات را در دست داشته باشد، خدمتی به کشتی و مسافرانش نکرده است.
