به گزارش همشهری آنلاین جدال استقلال با پرسپولیس تمام شد اما حاشیههای آن هنوز تمام نشده است! حواشی که پیرامون آن با رضا حسنزاده مدافع ملیپوش اسبق استقلال همکلام شدیم. آقا رضا در این رابطه حرفهای جذابی زد که توصیه میکنیم حتماً آنها را دنبال کنید:
- اینکه استقلال الان روی هر دو جام تمرکز کرده و دلش میخواهد فاتح لیگ برتر و جام حذفی شود، اتفاق بسیار قشنگی است چون هر فوتبالیستی برای موفقیت باید حتماً هدفگذاری کرده و بلند پرواز باشد.
- زمانی که من و جواد زرینچه جزو بزرگترهای استقلال محسوب میشدیم همیشه بیشترین دغدغه مان بحث نیمکت و بازیکنان ذخیره بود چون میترسیدیم از سر جوانی رفتاری انجام بدهند که به خودشان و استقلال لطمه بزند. در ماجرای عارف آقاسی هم دقیقاً همین حس را دارم و معتقدم افرادی مانند رامین رضاییان و روزبه چشمی که بزرگترهای تیم به لحاظ سنی محسوب میشوند، باید وارد عرصه شده و به عارف کمک کنند. البته نقش وریا غفوری و خسرو حیدری هم بسیار در این عرصه مهم است. آقاسی اصلاً بازیکن کوچکی نبود و باید آسیب شناسی شود که چرا با ریکاردو ساپینتو دچار مشکل شد؟
- اصلاً لزومی نداشت سروش رفیعی چنین رفتار ناشایستی در جدال مقابل استقلال انجام بدهد. او در عصبانیت یک حرفی زد که قابل دفاع نیست و حالا باید تاوان آن را بدهد. دقیقاً مانند حرکتی که آرمین سهرابیان کرد و این روزها تاوانش را پس میدهد. البته من معتقدم سیستم قانونی فدراسیون فوتبال و ارکان قضایی باید خیلی سریع در این رابطه واکنش نشان میدادند و نمیدانم چرا چنین کاری نکردند؟
- بحث برخورد کمیته انضباطی و فدراسیون فوتبال با سروش رفیعی به کنار، چیزی که متعجبم کرد، بیتفاوتی باشگاه پرسپولیس بود. همه دیدند که سروش از چه کلمه نامناسبی استفاده کرد و حتی برخی پیشکسوتان پرسپولیس هم رفتارش را محکوم کردند اما باشگاه پرسپولیس هیچ حرکتی انجام نداد! مگر نمیگوییم باشگاههای ما فرهنگی- ورزشی هستند، خب پس چه زمانی میخواهیم کار فرهنگی بکنیم؟چرا خود پرسپولیس با سروش رفیعی برخورد نکرد؟ قطعاً باشگاه بازیکن خود را محروم نمیکند ولی حداقل این بود که میتوانستند او را صدا کرده، التیماتوم بدهند و با یک جریمه نقدی تفهیم کنند که دیگر چنین حرکت بدی را انجام ندهد. هنوز یادمان نرفته چند روز قبل آقای امیر خلیفه اصل سرمربی استقلال خوزستان بازیکن خودش را به خاطر رفتار نامناسب، بیرون کشید تا ثابت کند اخلاقیات برایش مهم است.
- قضیه سعید سحرخیزان با سروش رفیعی کاملاً متفاوت بوده و نباید این دوتا را در یک ظرف قرار بدهیم. حرفهایی که سروش رفیعی زد را همه دیدند ولی در رابطه با سعید سحرخیزان و ادعای مطرح شده مبنی بر استفاده او از الفاظ نژادپرستانه آیا فیلمی وجود دارد؟ آیا مستنداتی هست؟ اگر چنین مدارک و شواهدی وجود دارد چرا تا امروز هیچ کدام در اختیار رسانهها قرار نگرفته؟
- مرام و معرفت داشتن با رقابت اصلاً منافاتی ندارد. من با فرشاد پیوس ر دربیها به معنای واقعی کلمه جنگ داشتیم اما هنوز هم رفاقتمان به جای خود محفوظ باقی مانده است. اگر بازیکنان کنونی به جای ما بودند و آن جو را به چشم میدیدند، واقعا نمیدانم که چه کاری میکردند؟ ما استقلالیها مرام و معرفت نشان دادیم که پرسپولیس ۹ نفره را در سال ۷۸ نبردیم تا فضای ورزشگاه متشنج نشده و خدای نکرده آسیبی به تماشاگران وارد نشود. ما مرام نشان دادیم که اسفند سال ۱۳۷۰ وقتی استقلال دو بر صفر جلو بود، حرمت علی پروین را حفظ کردیم.
- قرعه تیم ملی نسبت به گذشته خوب است ولی یادمان نرود تیمی که برای جام جهانی انتخاب شده قطعاً ضعیف نیست بنابراین اگر تیم ملی ساختار تاکتیکی خود را عوض نکند، قطعاً در جام ۲۰۲۶ به مشکل برمی میخورد. ما در قیاس با تورنمنت امارات و کافا باید متحول شویم چون به تیم ملی نقد وارد است ولی انتقاداتمان باید منصفانه باشد. یادمان باشد که ایران در قیاس با سایر تیمهای آسیایی امکانات کمتر و بازیهای تدارکاتی ضعیفتری داشته است بنابراین وقتی به امیر قلعه نویی امکانات و بازیهای دوستانه خوبی نمیدهیم، نباید چشممان را روی تمام حقایق ببندیم و به راحتی از او ایراد بگیریم.
