به گزارش همشهری آنلاین فائقه آتشین (گوگوش)، خواننده ۷۵ ساله پاپ، اخیراً در گفتوگویی با خبرگزاری آسوشیتدپرس سخنانی سیاسی درباره وضعیت ایران مطرح کرده؛ سخنانی که با وجود ادعای همدلی با مردم، با واکنش انتقادی بسیاری از کاربران و تحلیلگران روبهرو شده است.
کاربران شبکههای اجتماعی میگویند این مواضع تازه در حالی مطرح میشود که گوگوش طی پنج دهه گذشته فعالیت هنری خود را بیوقفه ادامه داده و اکنون، در مقطعی که کیفیت صدایش افت چشمگیر پیدا کرده، از «شرط پایان جمهوری اسلامی برای ادامه کار» سخن میگوید.
در گفتوگوی اخیر، گوگوش از زنان ایرانی سخن گفته و همچنین اظهار کرده که ترجیح میدهد فعالیت هنری خود را تا «زمان نبود جمهوری اسلامی» متوقف کند و گفته: «جوانان بدون جوانی کردن پیر شدند.»
تناقض گفتار و کارنامه
با انتشار این اظهارات، بخش قابل توجهی از کاربران شبکههای اجتماعی به سابقه زیست و فعالیت گوگوش اشاره کرده و پرسیدهاند چرا چنین مواضعی اکنون و نه در سالهای اوج فعالیت او مطرح میشود. طی دو دهه گذشته، گوگوش در خارج از کشور دهها کنسرت برگزار کرده، آلبوم منتشر کرده و در عرصه تجاری موسیقی فعال بوده است؛ آن هم در شرایطی که برای جذب مخاطبان مختلف هرگز موضعگیری صریح سیاسی را برگزیده نبود.
منتقدان میگویند اگر گوگوش معتقد است فعالیت هنری در دوران جمهوری اسلامی ممکن و اخلاقی نیست، این پرسش مطرح میشود که چرا ۵۰ سال پس از آغاز این ساختار و پس از یک دوره طولانی فعالیت پرمنفعت، تازه به این نتیجه رسیده است؟ درست در زمانی که حنجرهای برای خواندن ندارد.
مسأله افت کیفیت صدا؛ متغیری که نمیشود نادیده گرفت
یکی از محورهای مهم انتقادها، وضعیت آوازی گوگوش در سالهای اخیر است. در اجراهای تازه منتشرشده از این خواننده، ضعف تنفس، خارجخوانی و کاهش واضح توان صوتی برای بسیاری از مخاطبان مشهود بوده است. این موضوع بهخصوص پس از انتشار ویدئوهای آخرین کنسرت او، زمینهساز مقایسههای گستردهای شده است.
«یکی از کاربران شبکه ایکس در واکنش به اظهارات جدید گوگوش نوشته است: «تو تمام این سالها که جمهوری اسلامی بود، گوگوش کنسرت میگذاشت و آلبوم منتشر میکرد. حالا که صداش درنمیاد، شرط پایان جمهوری اسلامی رو گذاشته؟ این چه بازیایه؟»
این نگاه نشاندهنده یک واقعیت رسانهای است؛ افکار عمومی بخش مهمی از تغییر موضع گوگوش را نه از جنس آگاهی سیاسی، بلکه ناشی از شرایط حرفهای او تلقی میکند.
از نگاه این گروه، اظهارات تازه گوگوش بیشتر تلاشی برای ماندن در فضای رسانهای و حفظ مخاطبان سیاسی است؛ آن هم در دورهای که توان اجرای صحنهایاش به شدت کاهش یافته و فضای موسیقی لسآنجلس نیز رونق سابق را ندارد.
ادعاهای همدلی با مردم
گوگوش در سخنانش از «۵۰ سال نداشتن حق تعیین سرنوشت» مردم ایران سخن گفته، اما منتقدان یادآور میشوند که او در سالهای نخست پس از انقلاب فعالیت هنری نداشت و بخش اصلی کارنامه خارجازکشورش در سه دهه اخیر شکل گرفته؛ یعنی زمانی که بسیاری از مدعیات امروز او درباره «امتناع از فعالیت به دلیل حاکمیت» عملاً با واقعیت حرفهایاش ناسازگار است.
کاربری دیگر در شبکههای اجتماعی نوشته است: «اگر زندگی مردم ۴۷ سال از اختیارشان خارج بوده، چرا گوگوش در بخش عمده این سالها به انتشار آلبوم و برگزاری تور مشغول بود و حالا، در سالخوردگی هنری، به فکر تحریم فعالیت افتاده است؟»
اظهارات اخیر گوگوش میتواند برای بخشی از مخاطبان او نماد همدردی و حمایت از مطالبات اجتماعی تلقی شود. اما برای طیف گستردهای از مردم و ناظران، این مواضع بیشتر از جنس محاسبه رسانهای به نظر میرسد محاسبهای که با وضعیت امروز صدای او، شرایط بازار موسیقی و رقابت در میان دیگر چهرههای لسآنجلس پیوند خورده است.
