شیرینکنندههای مصنوعی با نامها و اشکال مختلف در بازار موجود هستند: به صورت مایع یا پودر، و تحت نامهایی مانند سوکرالوز، اریتریتول، آسپارتام و غیره. میلیونها نفر در سراسر جهان از آنها استفاده میکنند، به ویژه افراد مبتلا به دیابت.
دلیل اصلی توصیه به جایگزینی قند با شیرینکنندههای مصنوعی در افراد دیابتی این است که این جایگزینها باعث افزایش کمتر قند خون میشوند.
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) چندین شیرینکننده مصنوعی، از جمله ساکارین، سوکرالوز و آسپارتام و جایگزینهای گیاهی قند مانند استویا و مانک فروت را بهعنوان مصرف ایمن تأیید کرده است.
تحقیقات جدید و نگرانیها
با این حال، در سالهای اخیر تحقیقات بیشتری درباره اثرات طولانیمدت مصرف شیرینکنندههای مصنوعی منتشر شده است.
در یک مطالعه جدید که در مجله Neurology منتشر شد، تأثیر این مواد بر افراد بزرگسال و سالمند مورد بررسی قرار گرفت. محققان به بررسی ارتباط مصرف شیرینکنندهها با عملکرد شناختی پرداختند. این شیرینکنندهها عبارتند از: آسپارتام، ساکارین، آسهسولفام-K، اریتریتول، زایلیتول و سوربیتول.
نتایج این مطالعه نشان داد افرادی که از این شیرینکنندهها استفاده میکردند، در تستهای حافظه و مهارتهای شناختی عملکرد پایینتری داشتند.
• مصرف این شیرینکنندهها با کاهش حافظه و مهارتهای شناختی مرتبط است.
• میزان اثرات، معادل حدود ۱.۶ سال پیری مغز گزارش شده است.
• این بدان معناست که مصرف مداوم این مواد میتواند فرایند پیری شناختی را تسریع کند.
به گفته محققان، این مطالعه نشانهای اولیه از اثرات منفی شیرینکنندههای مصنوعی بر مغز است، اما برای نتیجهگیری قطعی، مطالعات طولانیمدت و دقیقتر لازم است.
آنها توصیه میکنند محدود کردن مصرف شیرینکنندههای مصنوعی بهخصوص برای افرادی که نگرانی شناختی دارند، ممکن است مفید باشد.
