عصر ایران؛ دکتر مجید ایرانشاهی - مدتی است که در حال رصد اخبار و مناظرات در موضوعات مختلف را میبینم. از حجاب گرفته تا برجام و یارانه و فیلترینگ و غیره همه یک نقطه مشترک را در خود دارند. حکمرانی ما در زمینه "تصمیم نگرفتن" یا "بی موقع تصمیم گرفتن" از گذشته های دور تجربه مشترکی را تکرار می کند. این در حالی است که حکمرانی خوب می بایست نسبت به مسائل توانایی "پاسخ به موقع" را داشته باشد.
1. ساختارهای حکمرانی: ساختارهای ما غالبا در طی سالیان در اختیار نهاد حکومت بوده است و سهمی جدی برای بخش خصوصی و جامعه مدنی در نظر نداشته است.
2. ساختارهای موازی: به ویژه بعد از انقلاب توسعه ساختارهای موازی و شوراهای متعدد سرعت تصمیم گیری و تصمیم سازی را دچار چالش کرده است و عملا لایه جدیدی را خارج از دولت مستقر، بخش خصوصی و جامعه مدنی را ایجاد نموده است.
3. ارجحیت منافع فردی و حزبی به منافع ملی: چون ساختار نهادهای مدنی و بخش خصوصی همواره دچار ضعف بوده است جایگزین آن منافع فردی و حزب های ناقص بوده است.
4. افراد ناشایست و ناتوان در جایگاه های نامتناسب : طبیعی است که وقتی قدرت انتخاب مردم کاسته می شود، افراد ناتوان عهده دار تصمیم گیری ها می شوند..
5. عدم فهم درست مسائل در تمامی بخش ها: ما غالبا در فهم مسائل مهم ، غیر مهم و اولویت دار همواره مشکل داشته ایم و داریم. نتیجه هم می شود مسائل ساده را سخت حل می کنیم، نمونه اش موتورسواری بانوان!
6. ناتوانی در گفت وگو: وقتی تعادل در تقسیم منافع بین بخش ها وجود ندارد، عملا زمینه گفت وگو به دلیل عدم توازن در قدرت به وجود نمی آید.
آنقدر نمونه در این زمینه ها داریم که همه تقریبا با آن آشنا هستند(هسته ای، FATF، حجاب، فیلترینگ، موتورسواری زنان، بانک آینده و...). نتیجه اینکه وقتی به موقع تصمیم نمی گیرید وارد چرخه بحران ، هزینه زایی می شوید و اگر مسأله حل هم شود به نوعی منحل شده است یا چالش مازاد ایجاد می کند که خود بحران زا است.
القصه که آقایان و خانم های حکمران! "به موقع" شوید، همین الان هم به قدر کافی تصمیم گیری های دیرهنگام یا بی تصمیمی هایتان هزینه داشته است.
از ما گفتن بود!
