عصر ایران؛ نورا جمالی - الویس آرون پریسلی، که جهان او را با عنوان “پادشاه راک‌اند‌رول” می‌شناسد، در ۸ ژانویه ۱۹۳۵ در توپلو، می‌سی‌سی‌پی به دنیا آمد و در ۱۶ اوت ۱۹۷۷ در ممفیس، تنسی درگذشت. زندگی او تلفیقی بود از استعداد بی‌نظیر، جسارت موسیقایی و شخصیت کاریزماتیک که توانست موسیقی راک‌اند‌رول را از جنوب آمریکا به صحنه‌های جهانی ببرد و تأثیری جاودانه بر موسیقی پاپ و فرهنگ نوجوانان قرن بیستم بگذارد.

 

صدای منحصر به فرد الویس پریسلی، همراه با حرکات پرانرژی روی صحنه و توانایی ترکیب سبک‌های مختلف موسیقی، او را به ستاره‌ای فراتر از زمان تبدیل کرد و میراثش هنوز الهام‌بخش هنرمندان و مخاطبان سراسر جهان است.

الویس در خانواده‌ای فقیر بزرگ شد و از کودکی با سبک‌های موسیقی گاسپل (سبکی از موسیقیِ مسیحی که در کلیساهای سیاه‌پوستان آمریکا شکل گرفته بود)، بلوز و کانتری آشنا شد. این ترکیب موسیقیایی، زیربنای صدای منحصر به فرد او شد. او در نوجوانی اولین گیتار خود را دریافت کرد و با شور و شوق شروع به تمرین کرد. از همان ابتدا علاقه و استعداد او در موسیقی واضح بود و توانست در محیط‌های محلی و کوچک اجرای زنده داشته باشد.

 

سال ۱۹۵۳ نقطه عطفی در زندگی او بود؛ زمانی که اولین ضبط حرفه‌ای خود را انجام داد و آهنگ That’s All Right  (عیبی نداره) را اجرا کرد. این تک‌آهنگ، با ترکیب نوآورانه‌ای از سبک‌های بلوز و کانتری، نه تنها توجه شنوندگان محلی را جلب کرد بلکه شروع موجی تازه در موسیقی آمریکا شد. مردم جوان، به ویژه نوجوانان، تحت تأثیر صدا و سبک اجرایی جسورانه الویس قرار گرفتند و این آغاز دوره‌ای بود که راک‌اند‌رول به عنوان یک سبک جدید موسیقی جهانی شکل گرفت.

 

 

راک‌اند‌رول (Rock and Roll) سبکی از موسیقی است که در دههٔ ۱۹۵۰ در جنوب ایالات متحده شکل گرفت و ترکیبی از سبک‌های بلوز، کانتری، گاسپل و ریتم‌های آفریقایی-آمریکایی بود. این سبک با ریتمی تند، انرژی بالا و تمرکز بر گیتار الکتریک و صدای قدرتمند خواننده شناخته می‌شود و توانست نه تنها موسیقی، بلکه فرهنگ و سبک زندگی نسل جوان را نیز دگرگون کند.

 

راک‌اند‌رول در ابتدا توسط هنرمندانی مانند "چاک بری" و "بیگ جو ترنر" پایه‌گذاری شد، اما الویس پریسلی با ترکیب صدای منحصر به فرد و حرکات صحنه‌ای جسورانه، به این سبک هویت جهانی بخشید. او نشان داد که راک‌اند‌رول تنها موسیقی نیست؛ این سبک نمادی از شور، آزادی و ابراز احساسات نسل جوان است و می‌تواند تأثیر اجتماعی و فرهنگی عمیقی داشته باشد.

 

الویس پریسلی با آثار خودش نشان داد که سبک راک‌اند‌رول می‌تواند پلی میان موسیقی سنتی جنوب آمریکا و موسیقی مدرن جهانی باشد. انرژی، حرکات صحنه‌ای و صدای او، نسل جوان را مجذوب کرد و راه را برای هنرمندان بعدی باز کرد تا موسیقی خود را با جسارت و نوآوری ارائه دهند.

 

به همین دلیل است که راک‌اند‌رول، حتی امروز، نمادی از انرژی، شور زندگی و نوآوری موسیقایی است و هر شنونده‌ای که به ریشه‌های موسیقی پاپ و راک نگاه کند، رد پای الویس و نسل او را در آن خواهد دید.

 

دهۀ ۱۹۵۰، دوره‌ای بود که الویس پریسلی به ستاره‌ای ملی و بعد جهانی تبدیل شد. اجرای او بر صحنه، ترکیبی از صدا، ریتم و حرکات بدنی بود که مخاطب را مسحور می‌کرد. آهنگ‌هایی مانند Heartbreak Hotel، Hound Dog  و Jailhouse Rock نه تنها در جدول‌های موسیقی بالاترین رتبه‌ها را کسب کردند، بلکه فرهنگ جوانان آن دوران را - در جهان غرب و بویژه در آمریکا - دگرگون کردند.

 

سبک اجرایی او، با حرکات پرانرژی و رقص‌های جسورانه، موجب شد نسل جوان با شور و هیجان بیشتری موسیقی راک‌اند‌رول را دنبال کند. ترکیب سبک‌های گوناگون در آثار او، چیزی فراتر از موسیقی صرف پدید آورده بود. او توانست احساسات واقعی انسان‌ها را به موسیقی بیاورد و پلی بین نسل‌ها ایجاد کند. اجرای زندۀ او، چه در سالن‌های کوچک و چه در استودیوهای تلویزیونی، همواره با هیجان و خلاقیت همراه بود و تجربه‌ای منحصر به فرد برای مخاطب خلق می‌کرد.

علاوه بر موسیقی، الویس پریسلی به عنوان بازیگر نیز فعال بود و بیش از ۳۰ فیلم بازی کرد. آثار سینمایی او، ترکیبی از داستان عاشقانه، طنز و موسیقی بودند که تصویر او را به عنوان نماد فرهنگ جوانان آمریکایی تثبیت کردند.

 

آن فیلم‌ها به الویس این امکان را می‌دادند که حضور خود را در رسانه‌ها گسترش دهد و مخاطبان بیشتری جذب کند. سبک لباس پوشیدن، حرکات روی صحنه و شخصیت کاریزماتیک او، نه تنها روی موسیقی بلکه بر مد و رفتار نسل جوان نیز تأثیر گذاشت و باعث شد او به نمادی فرهنگی تبدیل شود که فراتر از سن و زمان می‌ایستاد.

 

او از ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۲ در سی‌وسه فیلم سینمایی بازی کرد. آن فیلم‌ها اگرچه ارزش هنری بالایی نداشتند اما بر رشد روزافزون شهرت او در سراسر جهان تاثیر بسزایی داشتند. الویس پریسلی در پنج سال پایانی عمرش، به دلیل بیماری و گوشه‌گیری، در هیچ فیلمی بازی نکرد. 

 

 

زندگی شخصی الویس، مانند زندگی حرفه‌ای‌اش، پر از فراز و نشیب بود. او در سال ۱۹۶۷ ازدواج کرد و از همسرش (پریسیلا بولیو) صاحب یک دختر شد. سبک زندگی پرهیجان، فشار شهرت، سفرهای مداوم و مصرف داروهای مختلف، تأثیر عمیقی بر سلامت جسم و روان او داشت.

 

با وجود مشکلات شخصی، الویس همواره با انرژی بالا روی صحنه ظاهر می‌شد و ارتباطی بی‌نظیر با مخاطبان برقرار می‌کرد. خانواده و دوستان نزدیک او نقش حمایتی مهمی در زندگی او داشتند و این پیوندها، گرچه گاهی پیچیده می‌شدند، اما بخش مهمی از زندگی او را شکل می‌دادند.

 

اما ازدواج او شش سال بیشتر نپایید و همین یکی از دلایل انزوای الویس در دهۀ ۱۹۷۰ شد. او در سال‌های پایانی عمر خود گرفتار اضافه‌وزن و بیماری‌های گوناگونی شده بود و به همین دلیل داروهای متعدد و مختلفی مصرف می‌کرد. یکی از مشکلات جسمی او، آریتمی قلب بود که سرانجام همین عارضه باعث مرگش در ۱۶ اوت ۱۹۷۷ شد.

 

 

الویس پریسلی بیش از یک خواننده و بازیگر بود؛ او تقریبا مهم‌ترین نماد فرهنگی، اجتماعی و هنری دوران خود بود که موسیقی راک‌اند‌رول را از جنوب آمریکا به صحنه‌های جهانی برد و سبک‌های جدید موسیقی و اجرا را شکل داد. فروش جهانی آثار او بیش از ۷۰۰ میلیون نسخه بود؛ آلبوم‌ها و تک‌آهنگ‌هایی که عمیق بر موسیقی و فرهنگ جهانی گذاشت.

 

پس از مرگ الویس پریسلی، بسیاری از دوستدارانش در سراسر جهان خودکشی کردند. یکی از علل این رخداد عجیب، به غیر از محبوبیت بسیار زیادش، غیرمنتظره بودن مرگ او در سن ۴۲ سالگی بود. از زمان ستاره شدن الویس پریسلی در دنیای موسیقی تا به امروز، تنها خواننده‌ای که به آن سطح از محبوبیت جهانی رسیده، مایکل جکسون بوده است.

 

 الویس پریسلی همچنان نمادی از شور، خلاقیت و هیجان موسیقی است. او در بیست‌ویک سالگی به شهرت رسید و در سی‌وشش سالگی جایزۀ "یک عمر دستاورد هنری گرمی" را دریافت کرد. الویس پریسلی همچنین در طول دوران فعالیت هنری‌اش برندۀ سه جایزۀ گرمی شد. او از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۲ بهترین رکورد را در ترانه‌های برتر با ۳۶ ترانه داشت. مقام دوم متعلق به گروه بیتل‌ها بود.