به گزارش ایسنا، متین رمضان‌خواه در نشست «چالش‌های اجرایی مسئولیت اجتماعی در ایران» با اشاره به سه رویکرد در حوزه مسئولیت اجتماعی شرکتی در ایران، گفت: یک رویکرد نگاه خیریه‌محور است که در آن شرکت‌ها به فعالیت‌های خیریه و کمک به مناطق آسیب‌دیده از حوادث طبیعی مشغولند که هرچند کوتاه‌مدت می‌تواند اثرات مثبتی داشته باشد، اما در بلندمدت نیاز به تغییر و تحول دارد تا پایدار و مؤثر باشد.
وی با اشاره به رویکرد محوریت منابع انسانی، ادامه داد: شرکت‌ها از مسئولیت اجتماعی به‌عنوان ابزار بهبود برندشان استفاده و تلاش می‌کنند خود را به گروه‌های خاصی از شرکت‌ها منتسب کنند. این امر هم به نفع شرکت‌هاست و هم می‌تواند به بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی جامعه کمک کند.
معاون مطالعات دفتر هیئت دولت با اشاره به رویکرد اصلاح محیطی، تأکید کرد: این رویکرد می‌تواند به استمرار فرآیند توسعه محله‌ها کمک و بستر رشد و شکوفایی جامعه محلی را ایجاد کند.
مسئولیت اجتماعی باید به‌عنوان ابزار بهبود کیفیت زندگی در جوامع محلی باشد که نیازمند همکاری و تعامل نزدیک شرکت‌ها و جامعه محلی است.
وی با بیان اینکه مسئولیت اجتماعی بیشتر امری محلی است، یادآور شد: دولت باید به‌عنوان ناظر و تسهیل‌گر در این زمینه عمل و از مداخله مستقیم در پروژه‌ها پرهیز کند و در کنار بخش خصوصی و جامعه مدنی به بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی کمک کند. این رویکرد می‌تواند به ایجاد اعتماد بین دولت و جامعه محلی منجر شود و به تحقق اهداف توسعه پایدار کمک کند.
رمضان‌خواه تاکید کرد: اکنون ۶۷ هزار پروژه نیمه‌تمام در کشور وجود دارد که بسیاری از آن‌ها دیگر ضرورت اجرایی ندارند. این وضعیت به کاهش اعتماد عمومی و شکاف بین دولت و ملت منجر شده است. جامعه محلی به‌شدت از عدم تحقق وعده‌ها و ناتمام ماندن پروژه‌ها ناراضی است و این موضوع به کاهش اعتماد عمومی و نارضایتی اجتماعی دامن زده است.
معاون مطالعات دفتر هیئت دولت ادامه داد: این چالش‌ها نشان می‌دهد نیازمند بازنگری در رویکردها و ایجاد سازوکارهای جدید برای بهبود وضعیت هستیم. تحقق نیافتن پروژه‌ها و وعده‌ها می‌تواند به نارضایتی اجتماعی و کاهش مشارکت مردم در پروژه‌های اجتماعی منجر شود.
وی با اشاره به لزوم همکاری بین دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی، گفت: برای حل چالش‌های موجود، باید الگوی مشارکتی طراحی شود تا همه ذی‌نفعان در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت داشته باشند. این همکاری می‌تواند به ایجاد جامعه پایدار و متعهد منجر شود که در آن همه افراد به مسئولیت‌های اجتماعی خود عمل کنند.
رمضان‌خواه با اشاره به اهمیت آموزش و آگاهی‌بخشی در امر مسئولیت اجتماعی، گفت: ایجاد فرهنگ مسئولیت‌پذیری در جامعه نیازمند همکاری نزدیک نهادهای آموزشی، بخش خصوصی و دولت است. می‌توان برنامه‌های آموزشی در مدارس و دانشگاه‌ها گنجاند تا نسل‌های آینده با مفهوم مسئولیت اجتماعی آشنا شوند. نسل‌های آینده بالاترین میزان سازگاری را با الگوهای توسعه مسئولیت اجتماعی دارند.
