به گزارش خبرنگار مهر، پرونده بازی های کشورهای اسلامی در حالی بسته شد که در این رویداد دو هفته ای، رشته ای مانند شنا برای نخستین بار در طول تاریخ وارد رشته های طلایی کاروان ایران شد و زنان هندبال هم با تاریخ سازی روی سکو رفتند؛ این در حالی است که در همین کاروان بودند رشته هایی که بدون هیچ نشانی از آوازه سال های نه چندان دور خود، مسیر سراشیبی‌شان را در ریاض هم با سرعت طی کردند مثل شمشیربازی.

مدالِ مشترک برای یک رشته المپیکی

شمشیربازی که زمانی جایگاهی شایسته در کاروان های ورزش ایران داشت و روی مدال آوری آن حتی برای بازی های المپیک هم حساب ویژه باز می شد، کارش به جایی رسیده که جزو کم فروغ ترین رشته ها در این کاروان شده است و این موضوع را در ششمین دوره بازی های کشورهای اسلامی هم عیان کرد.

نتیجه اعزام ۸ نفره شمشیربازی ایران به ریاض کسب ۲ مدال برنز در تیمی اسلحه سابر و اپه بود که آنهم به صورت مشترک با دیگر کشورها به دست آمد این در حالی است که در دوره پیشین همین بازی ها، شمشیربازی یک طلا، ۳ نقره و ۲ برنز برای کاروان ایران به دست آورد.

شمشیربازی ایران در بازی های کشورهای اسلامی فقط ۲ مدال برنز تیمی گرفت

مدیران خارج از فدراسیون به فکر باشند

البته منظور از این گزارش مرور عملکرد شمشیربازان در بازی های اخیر کشورهای اسلامی و مقایسه آماری آن با دوره پیشین این بازی ها نیست، بلکه تاکیدی است بر اوضاع نگران کننده این رشته المپیکی در ورزش ایران و چاره اندیشی که «مدیرانِ بالاتر از مجموعه فدراسیون» باید برای آن داشته باشند چرا که شرایط امروز نشان می دهد از دست مدیریت فعلی فدراسیون کاری ساخته نیست که اگر غیر از این بود اصلا کار شمشیربازی به امروز و بدحالی اش کشیده نمی شد.

در ادوار گذشته بازی های المپیک، شمشیربازان پای ثابت ترکیب کاروان اعزامی ایران بودند و حتی تا پای مدال آوری هم پیش رفتند طوریکه در بازی های ۲۰۱۶ ریو جایگاه چهارم بخش انفرادی اسلحه سابر به مجتبی عابدینی اختصاص یافت و برای المپیک پاریس هم تیم ملی اسلحه سابر ایران به عنوان تنها رشته تیمی صاحب سهمیه شد و در رده چهارم بازی ها هم ایستاد.

این بازی ها یک سال پیش برگزار شد اما چه بر سر شمشیربازی به خصوص در اسلحه سابر آمده که طی این مدت، تیم چهارم المپیک به قدری در سقوط استمرار داشت که حالا تیم نوزدهم رنکینگ جهانی شده است؟

مدال های بی تاثیر برای ایران و اعتبار شمشیربازی

بازی های کشورهای اسلامی رویدادی مهم برای ورزش ایران است اما شمشیربازی با عملکردش در ریاض نه به بهبود جایگاه کاروان ایران کمکی داشت و نه اعتبار از دست رفته خودش؛ واقعا کسب دو مدال برنز در بازی هایی که بدون حضور قدرت هایی مانند چین، ژاپن، کره جنوبی، هنگ کنگ و ... برگزار شد، چه اعتباری می تواند داشته باشد برای رشته ای که مدال جام های جهانی و گرندپری های همین سال های اخیر را در کارنامه دارد؟

شمشیربازی ایران به جز افتخارات المپیکی اش، برنز قهرمانی جهانی، نقره و برنز تیمی جام های جهانی و ... را هم دارد و در بسیاری از جام های جهانی و گرندپری ها هم بازیکنانش تا جمع ۸ نفر برتر هم پیش رفته اند اما حالا کار این رشته به جایی کشیده شده که هیچ سهمی از مجموع مدال های طلا و نقره توزیع شده در رویدادی به مراتب کوچک تر و جمع و جورتر از این مسابقات ندارد اما در همین شرایط هم به دنبال مطرح کردن بهانه های داوری است که همین سال گذشته توجیه از دست رفتن مدال المپیک شد و حالا با توسل به آن، ناکامی از دست فینال بازی های اسلامی توجیه می شود.

مدال های شمشیربازی در ریاض نه به بهبود جایگاه ایران کمک کرد و نه بازگشت اعتبار از دست رفته

لطفا دست از سر توجیه داوری بر دارید

بعد از شکست تیم ملی اسلحه سابر برابر ازبکستان و جا ماندن از فینال بازی های اسلامی، علیرضا پورسلمان رئیس فدراسیون شمشیربازی اینگونه گفت که به خاطر مسائل داوری این دیدار و حق کُشی های صورت گرفته علیه ایران، به کمیته بین المللی المپیک نامه خواهد زد.

به گفته خودِ پورسلمان داوری که در المپیک پاریس باعث اذیت اسلحه سابر ایران شد، در بازی با ازبکستان هم حضور داشت. رئیس فدراسیون چرا همان زمان پیگیر احقاق حق تیمش نبود تا دوباره اسیر اتفاقات تکراری نشود؟ پورسلمان بعد از المپیک اینگونه اعلام کرد که چون همین داوران در رویدادهای مختلف حضور دارند، دست به شکایت نبرده است اما امروز چه اتفاقی افتاده که روی مکاتبه با IOC تاکید می شود؟

اصلا اینگونه در نظر بگیریم که در بازی ایران و ازبکستان، فقط داوری باعث باخت ایران شد، آیا دلیل باخت تیم ملی اسلحه اپه مقابل عربستان یا باخت های زودهنگام در بخش انفرادی هم داوران بودند؟

شمشیربازی مشکل فنی دارد

برای رسیدگی به اوضاع نابسامان و از هم پاشیده شمشیربازی باید پذیرفت که مشکل این رشته، ناداوری و حق کُشی نیست. شمشیربازی ایران اسیر مشکلات ساختاری و فنی است و تنها این بخش است که به این رشته آسیب جدی وارد کرده است وگرنه بازیکنانی که امروز در ترکیب تیم ملی هستند، همان هایی هستند که سهمیه انفرادی و تیمی المپیک گرفتند و در بسیاری میادین هم خوش درخشیدند.

وقتی تیم ملی ایران در جام جهانی مقابل گرجستان متحمل شکست سنگین می شود، وقتی چین و ژاپن به عنوان رقیبان آسیایی به راحتی و در هر رویدادی ما را شکست می دهند، وقتی ازبکستان بعد از جام جهانی، در بازی های کشورهای اسلامی هم پاشنه آشیل شمشیربازی ایران می شود، یعنی این رشته مشکل فنی دارد و بزرگ کردن اتفاقات داوری فقط برای فرافکنی و سرپوش گذاشتن روی ناکامی هاست.

شمشیربازی ایران دریک سقوط انفجاری به جایی رسیده که از افق های آسیایی و جهانی خیلی دور است

از افق ها خیلی دوریم

پرواضح است که افق شمشیربازی به عنوان یک رشته المپیکی باید نتیجه گیری از رقابت با بزرگان این رشته در بازی های آسیایی، جام های جهانی، گرند پری ها و در نهایت کسب سهمیه المپیک و موفقیت در این بازی ها باشد اما با شرایط فعلی، از این افق ها «خیلی دوریم».

«سقوط» معضلی است که امکان دارد گریبان هر رشته ای را در یک مقطع بگیرد اما چه بر سر شمشیربازی آورده اند که این رشته نه تنها از این روزگار سخت رها نشده بلکه از سقوط پلکانی به «سقوط انفجاری» رسیده است آنهم در شرایطی که یک سال دیگر وارد بازی های آسیایی شود و تقریبا همزمان با آن در فصل کسب امتیاز المپیکی شرکت کند.

وزارت ورزش اگر می خواهد روی مدال آوری این رشته در ناگویا حساب کند باید بدون فوت وقت، به فکری به حال آن کند در غیر اینصورت این وزارتخانه و کمیته ملی المپیک بدانند که شمشیربازی با این وضعیت جایی در فهرست مدال آوران بازی های آسیایی ندارد.