همشهری آنلاین - سیدسروش طباطبایی‌پور: صدای کلاغ‌های باهوشی که بعید است همینطور کشکی و الکی این همه قارقار کنند و از این همه بی‌تابی، هیچ منظوری نداشته باشند. آخر سور و سات کلاغ‌ها که در تهران به راه است؛ میوه‌های درختان و حشرات بی‌زبان که برای کلاغ‌ها فراهم است. کلی آت‌وآشغال و هله‌هوله‌های ریز و درشت مجانی هم در سطل‌های زباله و کف خیابان‌ها منتظر نوک‌های طلایی این پرنده شکمو است. پس درد واقعی کلاغ‌ها چیست؟
بیشتر بخوانید:
رستگاری با انار
حتی تهران، هوای آسمان کلاغ‌ها را هم دارد. در هوای تهران، نه عقابی پرواز می‌کند که آسمان کلاغ‌ها را نا امن کند و نه جغد و شاهینی می‌چرخد که به حریمشان نظر داشته باشد. پس واقعا این همه قارقار کلاغ‌ها برای چیست؟
اما پاسخ ساده است. براساس تحقیق میدانی محققان کلاغ‌دوست، این پرنده سیاه‌روی در فصل پاییز ۲مشکل اساسی دارد. اول اینکه کلاغ‌های تهران این روزها آن‌قدر زیاد شده‌اند که دیگر چشم دیدن یکدیگر را ندارند. در واقع مشکل اصلی کلاغ‌ها، خود کلاغ‌ها هستند، کلاغ‌های فراوان، کلاغ‌های بی‌دشمن! پس به این ترتیب و با وجود این همه کلاغ، حتی اگر هرکدامشان تنها برای عرض سلام و ادب هم که شده تنها یک قارقار مختصر هم کنند، در آسمان تهران چنان غوغایی به پا می‌شود که نگو!
مشکل دوم، اما فصل پاییز است، فصل برگ‌ریزان! زیرا در خزان تهران وقتی برگ درخت‌ها می‌ریزد، لانه کلاغ‌های باحیا که تا دیروز لای برگ‌های پهن درختان چنار از نظرها پنهان بود، حالا دیگر بی‌پرده و پیدا شده و تا ته لانه‌شان دیده می‌شود!
اما اگر شما هم از شنیدن این همه قارقار کلافه شده‌اید، ۲راه‌حل ساده وجود دارد؛ اول اینکه کاری کنید لااقل غذای کلاغ‌های تهران این‌قدر فت و فراوان نباشد. مثلا زباله‌های خود را داخل کیسه بریزید و در آن را ببندید و آن را سر ساعت۹ داخل سطل‌های زباله شهری بیندازید! این‌طوری شاید کلاغ‌های گشنه، به فکر کوچ بیفتند و تعدادشان در شهر ما لااقل متعادل شود!
و دوم اینکه کمی سر به زیر شوید و وقتی لانه کلاغی بالای سرتان سبز شد، تا ته لانه کلاغ‌های بی‌پناه را نگاه نکنید تا آنها هم شاکی نشوند و این همه قارقار نکنند!
