خبرگزاری مهر، گروه استانها: بسیج، یادآور شکل‌گیری یکی از مردمی‌ترین نهادهای انقلاب اسلامی است که با الهام از فرهنگ ایثار و روحیه همدلی، در حساس‌ترین لحظات به میدان آمده و ستون استوار امنیت و پیشرفت کشور بوده است.
در دوران دفاع مقدس، بسیج به‌عنوان تکیه‌گاه اصلی جبهه‌ها شناخته شد، به طوری که نوجوانان، جوانان، دانشجویان، روحانیون، کارگران و کشاورزان، همه در یک صف واحد قرار گرفتند و با کمترین امکانات اما با بیشترین ایمان و انگیزه، در برابر تجاوز دشمن ایستادند و حضور داوطلبانه و شجاعانه نیروهای بسیجی یکی از بزرگ‌ترین پشتوانه‌های مقاومت ملت ایران بود و امروز نیز به‌عنوان سندی روشن از نقش‌آفرینی مردم در پاسداری از کشور باقی مانده است.
روحیه جهادی، سرعت عمل، و حضور بی‌منت بسیجیان در چنین مواقعی، نشان داده که این نهاد مردمی نقشی فراتر از یک سازمان نظامی دارد و در مسیر آرامش، امنیت و پیشرفت جامعه همواره پیشگام بوده است.
تا زنده‌ام خود را خدمتگزار فرهنگ جبهه و شهدا می‌دانم
یکی از رزمندگان گردان امام حسن (ع) در دوران دفاع مقدس و راوی راهیان نور، در گفتگو با خبرنگار مهر به تشریح بخشی از سوابق رزمندگی، حضور در عملیات‌ها و فعالیت‌های فرهنگی خود پرداخت و با اشاره به اولین اعزام خود در سال ۱۳۶۱ در سن ۱۶ سالگی گفت: ورود من به جبهه از کردستان آغاز شد و تا مرداد ۱۳۶۲ در منطقه حضور داشتم.
محمود عباسی افزود: نخستین‌بار در عملیات والفجر ۴ شرکت کردم و در همان عملیات از ناحیه کمر هدف تیر مستقیم دشمن قرار گرفتم و پس از آن، حضور در عملیات‌های بزرگ بدر، والفجر ۸، کربلای ۵ و مرصاد را داشتم و چندین بار مجروح شدم که اکنون حدود چهل درصد جانبازی دارم.
این رزمنده دفاع مقدس گفت: یکی از تلخ‌ترین خاطراتم مربوط به جنگل‌های «آلواتان» در کردستان است، جایی که گروهک کومله با بی‌رحمی تمام، نیروهای نوجوان و جوان ایرانی را سه روز و دو شب محاصره کرد.
عباسی ادامه داد: دشمن حتی درختان جنگل را به بمب تبدیل کرده بود و با بشکه‌های گازوئیل و آتش‌سوزی، شرایطی مرگبار ایجاد کرد که بسیاری از همرزمانم تشنه و خسته جان دادند.
وی بیان کرد: در کنار این تلخی‌ها، شیرینی رفاقت‌ها و شوخ‌طبعی‌ها نیز در یادها مانده است که یکی از خاطرات شیرین مربوط به شهید علی شمسی‌پور است که با روحیه ورزشکاری و شوخی‌های خاص خودش، فضای سنگین مناطق عملیاتی را عوض می‌کرد، این خاطره‌ها یادگاری‌هایی هستند که هنوز هم لبخند به لب ما می‌آورند.
وی ادامه داد: در عملیات بدر نیز با وجود کمبود مهمات و غذا، هیچ رزمنده‌ای گلایه‌ای نداشت و تنها درخواست بچه‌ها مهمات بود و بسیاری از پیکرهای شهدا در شرق دجله باقی ماندند و هنوز هم گروه‌های تفحص در حال جست‌وجوی آن دلاورمردان هستند.
عباسی ادامه داد: پس از پایان جنگ، مسیر خدمت فرهنگی را ادامه دادم و سال‌هاست که همراه کاروان‌های راهیان نور، به‌ویژه دانش‌آموزان و دانشجویان، به مناطق عملیاتی جنوب و غرب اعزام می‌شوم و هر سال حدود پانزده تا شانزده بار به منطقه می‌روم تا بر حسب رسالتی که بر عهده من است آنچه از جبهه دیده‌ام برای نسل جدید روایت کنم.
این راوی جنگ تأکید کرد: نسل کنونی و آتی جامعه باید بداند که امنیت و آرامش کشور آسان به‌دست نیامده است، حفظ یاد شهدا و انتقال حقیقت جنگ به جوانان وظیفه‌ای است که تا آخرین روز زندگی به آن پایبند هستم و من تا زنده‌ام خود را خدمتگزار فرهنگ جبهه و شهدا می‌دانم.
لزوم انتقال فرهنگ مقاومت و ایثار و شهادت به نسل‌های آینده
یکی دیگر از رزمندگان دوران دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار مهر با تشریح بخشی از سوابق خدمتی و خاطرات خود، از سختی‌های دوران آموزش، حضور در عملیات‌ها و شرایط مناطق عملیاتی سخن گفت و با اشاره به ورودش به جبهه اظهار کرد: از سال ۱۳۶۱ و در سن حدود هفده سالگی وارد دفاع مقدس شدم.
حیدر لطیفی با بیان اینکه در دوران دفاع مقدس ۲۷ بار در مناطق جنگ حضور داشتم ادامه داد: پس از آن به خدمت سربازی اعزام شدم و دوره آموزشی را در خرم آباد پشت سر گذاشتم و پس از پایان دوره آموزشی، در پادگان تقسیم شدیم و من به ژاندارمری اعزام شدم و فرماندهان پادگان از جمله سروان صفرآباد و استوار فرهنگ ملکی از چهره‌های شناخته‌شده آن دوران بودند و در میان رزمندگان، نیروهایی از خرم‌آباد، اراک و مناطق مختلف کشور حضور داشتند که برخی از آنها بعدها به شهادت رسیدند، از جمله شهید عباس مرادی که یادواره‌ای نیز برایش برگزار شد و او یک فروند هواپیما را نیز شکار کرده بود و به همین دلیل ارتقا درجه گرفت.
این رزمنده درباره دوران سربازی خود گفت: در دوره خدمت سربازی بودم که ما را تبعید کردند، در همان روزها دوستی داشتم که همراهش به حسینیه می‌رفتم و بعد از مدتی وارد گردان امام حسن (ع) شدم و در آن گردان حاج بشیر روشنی، حسین کریمی، سردار مرتضی قاسمی و اسماعیل فضلی از چهره‌های تأثیرگذار بودند. شهید علیرضا زنده‌دل، غلامرضا خسروی و دیگر رزمندگان پاکباز همراه ما بودند، برخی از این عزیزان امروز در قید حیات‌اند و برخی به شهادت رسیدند.
این رزمنده جانباز درباره تلخ‌ترین لحظات جنگ گفت: سخت‌ترین لحظه‌ها زمانی بود که بعد از عملیات به مقر بازمی‌گشتیم و جای خالی دوستان شهید یا مفقودالاثر را می‌دیدیم، در برخی عملیات‌ها مثل والفجر ۴ یا حوادث کردستان، تعدادی از همرزمان ما در محاصره نیروهای دموکرات و کومله گرفتار شدند و با بی‌رحمی تمام به شهادت رسیدند.
لطیفی با اشاره به یکی از خاطرات دوران دفاع مقدس و رشادت‌های رزمندگان اسلام در شبهای عملیات گفت: رودخانه اروند در هر ۲۴ ساعت دو بار جزر و مد داشت که در هر بار ۲ و نیم متر نوسان سطح آب ایجاد می‌کرد. سرعت جریان آب در برخی مواقع به ۷۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید که یکی از رزمندگان غواص لشکر ۴۱ ثارالله، کنار آب خروشان اروند رفت، مشتی از آن را در کف دست گرفت و خطاب به رودخانه گفت: ای آب تو مهریه حضرت زهرایی، تو شرمنده مادرمان زهرایی فردا شب با این بچه‌های ما مدارا کن و به بچه‌های ما مخروش تا گذر همرزمان ما آسان شود.
وی با بیان اینکه عملیات در بیستم بهمن ۱۳۶۴ با مشارکت چند لشکر و قرارگاه آغاز شد، گفت: با فرا رسیدن شب عملیات، هوا ابری شد و نگرانی‌هایی درباره امکان لغو عملیات پس از ماه‌ها آماده‌سازی به وجود آمد که سرانجام عملیات ساعت ۲۲ و ۱۰ دقیقه با نام مبارک 《یا فاطمه الزهرا》 آغاز شد و غواصان به آب زدند در حالی که کارشناسان نظامی در این برهه زمانی عبور از این رودخانه را غیرممکن می‌دانستند اما رزمندگان ایرانی با عبور موفقیت‌آمیز، خط اول دشمن را درهم شکسته و از دژهای آن گذشتند.
لطیفی گفت: پس از عبور غواصان، قایق‌های لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص) و نیروهای گردان امام حسین از استان مرکزی، عملیات پاکسازی را آغاز کردند و در نتیجه این عملیات، منطقه فاو آزاد، شرکت نفت فارس و کارخانه نمک به تصرف رزمندگان در آمد و این یکی از بهترین خاطرات آن دوران بود.
وی با بیان اینکه باید فرهنگ دفاع مقدس را به نسل آتی جامعه منتقل کرد، گفت: مطالعه، گوش دادن، نوشتن و تفکر از ابزار انتقال فرهنگ مقاومت، ایثار و شهادت است اما مهم‌تر اینکه جوان بداند ارزش‌های دفاع مقدس یک مجموعه شعار نیست بلکه تجربه‌ای واقعی و انسانی است که باید با قلب آن را حس کرد.
