به گزارش همشهری آنلاین به نقل از طرفداری، با اعلام رسمی سیدبندی جام جهانی ۲۰۲۶ و قرار گرفتن تیم ملی ایران در گلدان دوم، حالا یکی از مهم‌ترین پرسش‌ها این است که ایران در قرعه‌کشی ۱۴ آذر با چه سرنوشتی روبه‌رو خواهد شد. فرمت جدید ۴۸ تیمی، محدودیت هم‌قاره‌ای‌ها و حضور تیم‌های پلی‌آف باعث شده مسیر احتمالی ایران در جام جهانی، از «کاملاً قابل عبور» تا «غیرقابل تصور» متغیر باشد.
ایران در سید دوم جام جهانی ۲۰۲۶
در نگاه اول، ایران از امتیاز حضور در سید دوم برخوردار است، اما همان‌قدر که این جایگاه شانس می‌دهد، می‌تواند توهم هم ایجاد کند. فاصله میان تیم‌های سید اول با تیم‌های سید دوم در برخی موارد آن‌قدر زیاد است که عملاً نقش «شانس» را در تعیین سرنوشت هر گروه پررنگ‌تر می‌کند.
با این حال، قانون‌های قرعه‌کشی فیفا، مسیر احتمالات را محدودتر و ملموس‌تر کرده است. به همین دلیل است که تیم ملی با بخشی از قدرت‌های آسیا روبه‌رو نخواهد شد؛ نه با ژاپن، نه با قطر، نه با کره جنوبی یا استرالیا. این یعنی خطرهای اصلی از سمت اروپا، آفریقا و آمریکای جنوبی خواهد آمد.
آسان‌ترین گروه ممکن برای ایران در جام جهانی
اگر همه‌چیز طبق بهترین حالت رقم بخورد، ایران می‌تواند وارد گروهی شود که در آن اختلاف سطح تیم‌ها کاملاً به‌نفعش باشد. یکی از بهترین سناریوهای واقعی برای تیم ملی، حضور در چنین گروهی خواهد بود:
کانادا – ایران – تونس – نیوزلند
اگر همه‌چیز طبق بهترین حالت رقم بخورد، ایران می‌تواند وارد گروهی شود که اختلاف سطح میان تیم‌ها تا حد زیادی به‌نفعش باشد. یکی از بهترین سناریوهای واقعی برای تیم ملی، قرار گرفتن کنار کانادا، تونس و نیوزلند است؛ ترکیبی که هم از نظر کیفیت حریفان و هم از نظر تجربه‌ی جهانی، کم‌خطرتر از دیگر حالت‌ها به‌نظر می‌رسد.
کانادا یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های سید اول است؛ تیمی که در جام جهانی قبلی بدون امتیاز حذف شد و هنوز ثبات تاکتیکی مشخصی ندارد. تونس از سید سوم، برخلاف تیم‌هایی مثل الجزایر یا ساحل‌عاج، تیمی کمتر غیرقابل‌پیش‌بینی و از نظر سبک دفاعی قابل‌مدیریت است. نیوزلند نیز در سید چهارم، یکی از ساده‌ترین قرعه‌های ممکن محسوب می‌شود.
در چنین گروهی، و البته به شرط آن‌که تیم ملی در بخش فنی خود دچار تغییرات اساسی شود، ایران نه‌تنها شانس صعود دارد، بلکه حتی می‌تواند برای صدرنشینی هم برنامه‌ریزی کند. این ترکیب از نظر سطح کیفی، منطقی‌ترین و امیدوارکننده‌ترین سناریویی است که می‌توان برای تیم ملی تصور کرد.
سخت‌ترین گروه ممکن؛ کابوس واقعی ایران در جام جهانی ۲۰۲۶
اما خطرناک‌ترین سناریویی که کاملاً با قوانین قرعه‌کشی همخوانی دارد، ترکیبی است که هر سه تیم دیگرش نامدار هستند. بدترین گروه ممکن می‌تواند شامل چنین تیم‌هایی باشد:
آرژانتین – ایران – نروژ – ایتالیا (در صورت موفقیت در پلی‌آف اروپا)
آرژانتین مدعی اصلی و مدافع عنوان قهرمانی است، نروژ با هالند و اودگارد قوی‌تر از جایگاه سید سومش، و ایتالیا اگر از پلی‌آف بیاید عملاً تیم چهارم گروه نیست؛ یک نام اشتباهی است که سید چهارم قرار گرفته. این ترکیب، تعریف دقیق گروه مرگ برای ایران محسوب می‌شود.
اما مهم‌ترین بخش این ماجرا، این است که بر خلاف تصور برخی، گروه رؤیایی یا گروه مرگ چیزی نیست که تنها بر پایه‌ی نام‌ها شکل بگیرد. قوانین فیفا درباره مجوز حضور تنها دو تیم اروپایی در هر گروه، سهمیه‌ی آسیا و محدودیت تقابل تیم‌های هم‌قاره‌ای باعث شده شانس‌ها به شکل دیگری توزیع شود. همین‌جاست که مثلاً امکان هم‌گروهی ایران با پرتغال، پاراگوئه و نیوزیلند کاملاً واقعی است؛ همان‌طور که احتمال قرار گرفتن ایران کنار فرانسه، ساحل‌عاج و یک تیم پلی‌آف اروپایی نیز ورای تصور نیست.
گروه‌های متوسط اما پرریسک
میان دو سر طیف، گروه‌هایی قرار دارند که ایران در آن‌ها شانس دارد اما هیچ‌چیز تضمین‌شده نیست. سناریوهایی که در آن بلژیک، آمریکا یا پرتغال به‌عنوان تیم‌های سید اول حضور دارند و کنار آن‌ها تیم‌هایی از جنس الجزایر، اتریش یا پاناما قرار می‌گیرند، گروه‌هایی «قابل عبور اما پرریسک» می‌سازند؛ گروه‌هایی که ایران برای صعود از آن‌ها نیاز دارد کم‌اشتباه‌ترین نسخه‌ی خود باشد. در این حالت‌ها، نه دلیل قاطعی برای ناامیدی وجود دارد و نه تضمینی برای صعود.
سرنوشت تیم ملی زیر سایه «شانس»
فرمت ۴۸ تیمی و قوانین جدید فیفا باعث شده مسیر ایران در جام جهانی ۲۰۲۶ بیش از همیشه وابسته به قرعه‌کشی باشد. البته که با شرایط فعلی، تیم ملی بیشتر از هر چیزی برای موفقیت به فاکتور شانس نیاز دارد.
۱۴ آذر، روزی است که نه در زمین فوتبال، بلکه پشت میز قرعه‌کشی آینده ایران در جام جهانی ۲۰۲۶ تعیین خواهد شد.
