خبرگزاری مهر- یادداشت مهمان- نیما رساپور گردآورنده کتاب بسیج تراز انقلاب اسلامی و پژوهشگر مسائل اقتصادی: در دهه اخیر که اقتصاد ایران با مجموعه‌ای از چالش‌های ساختاری، محدودیت‌های بیرونی و بحران‌های متوالی مواجه شده است، ضرورت استفاده از ظرفیت‌های واقعی و مردمی بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. در این میان، بسیج به‌عنوان گسترده‌ترین شبکه اجتماعی-سازمانی کشور، توانسته مدل جدیدی از مشارکت، هم‌افزایی و کارآمدسازی فرآیندهای اقتصادی را عرضه کند؛ مدلی که مهره کلیدی آن، سرمایه انسانی متعهد و متخصص است.

اقتصاد ملی برای حرکت در مسیر رشد پایدار، نیازمند دو عامل بنیادین است: اطمینان سرمایه‌گذار و پشتیبانی اجتماعی. تجربه کشورهای مختلف نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری—به‌ویژه در دوران پرریسک—بدون پشتوانه اجتماعی و بدون شبکه‌های اعتماد امکان تداوم ندارد. بسیج دقیقاً در همین نقطه وارد می‌شود؛ یعنی جایی که باید اعتماد عمومی، انگیزه مشارکت و امنیت روانی سرمایه‌گذاری تقویت شود.

در سال‌های اخیر، نقش بسیج در مراکز سرمایه‌گذاری، کارگروه‌های تسهیل تولید، شناسایی گلوگاه‌ها و حتی پیشرانی پروژه‌های توسعه‌ای به‌طرز محسوسی پررنگ شده است. این حضور نه به‌معنای دخالت در فرآیندهای تخصصی اقتصادی بلکه به‌معنای تقویت ارتباط میان مردم، دستگاه‌ها و سرمایه‌گذاران است؛ نقشی که اگر به‌درستی شناخته شود، می‌تواند موتور محرک بسیاری از طرح‌های نیمه‌تمام و ظرفیت‌های مغفول مانده باشد.

از سوی دیگر، بسیج با شبکه عظیم نخبگانی خود توانسته تحلیل‌های میدانی و واقعی از وضعیت تولید، زنجیره تأمین، آسیب‌شناسی شرکت‌ها و موانع سرمایه‌گذاری ارائه دهد؛ تحلیل‌هایی که برخلاف گزارش‌های رسمی، اغلب برآمده از حضور مستقیم، مشاهده دقیق و ارتباط نزدیک با فعالان اقتصادی است. این نوع «آگاهی میدانی» در بسیاری از کشورها نایاب و بسیار پرهزینه است.

در گام‌های بعد، تقویت اقتصاد مردمی بدون توانمندسازی و سازمان‌دهی ممکن نیست. امروز بسیج سازوکارهایی ایجاد کرده که از طریق آن‌ها می‌توان سرمایه‌های کوچک مردمی را به پروژه‌های بزرگ و مولد پیوند زد؛ همان چیزی که در ادبیات توسعه به آن «تجمیع سرمایه‌های خرد برای پروژه‌های کلان» گفته می‌شود. این مدل، نه تنها تولید را تقویت می‌کند، بلکه امید اجتماعی را نیز بازآفرینی می‌کند.

اکنون که کشور در سال «سرمایه‌گذاری برای تولید» قرار دارد، استفاده هوشمندانه از ظرفیت بسیج در چهار حوزه ضروری است:

۱) حمایت اجتماعی از سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی

۲) تسهیلگری و میانجی‌گری میان دستگاه‌ها و فعالان اقتصادی

۳) تدوین نقشه‌های شناسایی گلوگاه‌های تولید

۴) هدایت سرمایه‌های مردمی به پروژه‌های توسعه‌ای

حقیقت آن است که بسیج، اگرچه ریشه در هویت فرهنگی و انقلابی دارد، اما امروز به یک ظرفیت کارآمد اقتصادی نیز تبدیل شده است؛ ظرفیتی که می‌تواند پلی میان مردم، دولت و بخش خصوصی باشد تا حرکت اقتصاد ایران شتاب بیشتری بگیرد. این مسیر، مسیر آینده اقتصاد مردمی در ایران است.