به گزارش خبرنگار مهر، عصر دوشنبه فضای دانشگاه فرهنگیان کهگیلویه و بویراحمد، بوی بهار نارنج و ایثار می‌داد.
گویی نسیمی از حوالی جزیره مجنون وزیده بود و خاطراتی را با خود آورده بود که سی و پنج سال در انتظار نشسته بود.
برگریزان پاییزی در حیاط دانشگاه فرهنگیان استان با وزش باد به رقص درآمده بودند، اما گرمای حضور دانشجو معلمان، فضایی بهاری آفریده بود. دختران و پسرانی با چشمانی پر از امید و دل‌هایی مالامال از عشق، صف کشیده بودند تا میزبان برادر گمشده‌ای باشند که سال‌ها دیر به خانه بازگشته بود.
گل‌های سفید در دستانشان، تاجی برای شهیدی بودند که تنها هفده بهار را دیده بود، هفده بهاری که آخرینش در خاکریز های داغ جزیره مجنون به شکوفه نشست و برای همیشه در تاریخ جاودانه شد.
پیکر مطهر شهید «خوشنام»، این سربند گمنام دفاع مقدس، آرام بر دوش همان کسانی قرار گرفت که فردا، بر دوششان مسئولیت خطیر ساختن آینده این سرزمین خواهد بود.
هر قدمی که برمی‌داشتند، گویی پیمانی را با تاریخ تجدید می‌کردند، فریادهای حیدر حیدر یا حیدر، آنان نه یک شعار، که سوگندنامه‌ای بود برای ادامه راهی که شهید با خونش ترسیم کرد.
او که خود در آغاز جوانی به شهادت رسید، امروز آمده بود تا به آینده‌سازان ایران درس وفاداری بدهد، گویی صدایش از لابه‌لای سال‌ها می‌آمد، من زنده‌ام، راهم زنده است، و شما وارثان این امانت هستید.
این تنها یک تشییع نبود؛ یک تجدید میثاق بود، میثاقی بین دیروز و امروز، بین شهیدی که رفت و معلمانی که خواهند آمد.
عطر وجودش نه تنها در فضای دانشگاه، که در قلب تک‌تک این دانشجو معلمان جاودانه شد تا فردا، در کلاس‌های درسشان، داستان ایثار را برای نسل فردا روایت کنند.
