سپهر ستاری؛ «خیلی خیلی وقت پیش، اینجا (در نیوکمپ قدیمی) بودم. تازه از یک تیم دسته سومی اخراج شده بودم و به خودم گفتم روزی بارسلونا را در نیوکمپ هدایت خواهم کرد»؛ هانسی فلیک پس از پیروزی ۴-۰ بارسا مقابل اتلتیک بیلبائو در روز شنبه به خبرنگاران گفت: «امروز یک رویای محقق‌شده است.»
به ندرت دیده شده که فلیک در کنفرانس مطبوعاتی این‌قدر هیجان‌زده باشد اما تعجبی نداشت. روزی تاریخی بود؛ بارسلونا پس از ۹۰۹ روز تبعید به ورزشگاه سابق المپیک در آن سوی شهر، سرانجام دوباره در نیوکمپ بازی می‌کرد؛ تبعیدی که به دلیل پروژه بازسازی ۱٫۵ میلیارد یورویی از ژوئن ۲۰۲۳ آغاز شده بود.
این اولین بار بود که فلیک تیم را در این ورزشگاه هدایت می‌کرد، اما برای ۵ نفر از ۱۱ بازیکن اصلی بارسلونا هم اولین تجربه بازی در نیوکمپ بود. برای ستاره ۱۸ ساله‌شان، لامین یامال، این فقط دومین حضورش در این ورزشگاه افسانه‌ای به شمار می‌رفت.
وقتی دیروز به سمت نیوکمپ نزدیک می‌شدید، با خود فکر می‌کردید چطور اصلاً امکان برگزاری مسابقه در آنجا وجود دارد. هنوز جرثقیل‌های عظیم دور تا دور ورزشگاه را احاطه کرده‌اند و از بیرون دقیقاً همان چیزی به نظر می‌رسد که هست: ورزشگاهی که هنوز در حال بازسازی است. اما به محض ورود به داخل، همه چیز تغییر می‌کند.
صندلی‌های جدید، لایه‌های تازه رنگ و کارهای در حال انجام کاملاً مشهودند، اما ورزشگاهی که در سال ۱۹۵۷ افتتاح شد هنوز قابل شناسایی است. این جنبه از پروژه عمداً از سوی هیئت مدیره باشگاه مد نظر قرار گرفته بود. فضای داخلی نیوکمپ – بین ورودی‌ها و دروازه‌های منتهی به زمین – کمی جادارتر و روشن‌تر به نظر می‌رسد. نمای اصلی که پیش از جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا در جریان بازسازی پوشانده شده بود، اکنون دوباره هنگام ورود قابل مشاهده است.
در این فصل از سال بارسلونا سرد است، اما هیچ‌کس نمی‌خواست این بازی را از دست بدهد. برای این اولین بازی پس از بازگشت، ورزشگاه فقط اجازه پذیرش کمتر از نصف ظرفیت نهایی خود را داشت و تمام بلیت‌ها فروخته شد؛ ارزان‌ترین بلیت‌های عادی ۱۹۹ یورو و گران‌ترین آن‌ها ۵۸۹ یورو قیمت داشت. اعضای باشگاه از ۲۰ درصد تخفیف برخوردار بودند.
النا فورت، معاون رئیس باشگاه، این هفته در یک نشست خبری به خبرنگاران گفت: «می‌دانیم که این قیمت‌ها بالاست. با پیشرفت کارها آن‌ها را تعدیل خواهیم کرد. باید بازی‌هایی را که در ورزشگاه یوهان کرویف (ورزشگاه ۶۰۰۰ نفری باشگاه در مرکز تمرینی، که معمولاً برای تیم‌های پایه و زنان استفاده می‌شود و بارسا دو بازی خانگی اول لالیگا در این فصل را آنجا برگزار کرد) انجام دادیم در نظر بگیریم؛ بازی‌هایی که در آن‌ها از درآمد خود چشم‌پوشی کردیم. این وضعیت موقتی است. وقتی کارها تمام شود و تمام دارندگان بلیت فصل برگردند، شرایط عادی خواهد شد.»
در محوطه اطراف و ورودی‌های نیوکمپ، بسیاری پیش از رفتن به سمت جایگاه‌ها لحظه را ثبت کردند و بعضی‌ها آن‌قدر احساساتی شدند که با دیدن فضای داخلی ورزشگاه اشک ریختند.
یک سکو و تماشاگرانی که قرار است در آن بنشینند (گل شمالی، پشت دروازه شمالی) هنوز وجود ندارند. صندلی‌های سایر بخش‌ها براق و نو هستند و گرادیان آبی‌اناری به آن‌ها ظاهری مدرن بخشیده است.
دیروز ۴۵٬۱۵۷ تماشاگر در ورزشگاه حضور داشتند. این حداکثر ظرفیتی است که در حال حاضر شورای شهر به بارسلونا برای بازی در نیوکمپ اجازه داده. ظرفیت نهایی ۱۰۵٬۰۰۰ نفر خواهد بود و هدف کوتاه‌مدت بعدی باشگاه، افزایش ظرفیت مجاز به ۶۲٬۵۰۰ نفر پس از تکمیل سکوی گل شمالی است. مسئولان بارسلونا تابستان ۲۰۲۷ را به عنوان هدف رسیدن به ظرفیت کامل ذکر کرده‌اند اما طبقه سوم ورزشگاه هنوز در مراحل اولیه ساخت قرار دارد.
بیش از یک ساعت پیش از شروع مسابقه، بسیاری از هواداران آمده بودند تا ویژگی‌های جدید ورزشگاه را ببینند.
یکی از هواداران به نام مار لوپز به «اتلتیک» گفت: «بازگشت واقعاً حس قدرتمندی دارد. عجیب است که هنوز کامل نشده و بخش‌هایی باید ساخته شود اما خیلی هیجان‌انگیز است؛ به‌خصوص دیدن این همه شور و شوق».
هوادار دیگری به نام خاوی کلمنته می‌گوید: «با توجه به اینکه دو هفته پیش هنوز نمی‌دانستیم آیا می‌توانیم بیاییم یا نه (مجوز بازگشایی با ظرفیت ۴۵٬۰۰۰ نفر دوشنبه داده شد)، ورزشگاه از انتظارات فراتر رفته است. بهتر از چیزی است که فکر می‌کردم. نکته خوبش این است که جوهره ورزشگاه قبلی حفظ شده، اما مدرن شده است».
خواهرش آنا وسط حرفش می‌پرد: «بله، ولی یک گلایه دارم: صندلی‌ها تنگ‌تر شده‌اند، احساس خفگی می‌کنیم. می‌فهمم که برای جا دادن افراد بیشتر فضا به دست آورده‌اند، ولی تماشاگران را داخل ورزشگاه فشرده کرده‌اند.»
هوادار دیگری به نام آلبرت پلانلا می‌گوید: «من در لندن زندگی می‌کنم و فقط برای آمدن اینجا پرواز گرفتم. خیلی هیجان‌زده‌ام. این انتظار ارزشش را داشت.»
مشکلات اولیه هم وجود دارد.
پلانلا یکی از هوادارانی است که با گسترش جایگاه ریاست متأثر شده است. این گسترش باعث جابه‌جایی هوادارانی شده که قبلاً در صندلی‌هایی می‌نشستند که اکنون برای مهمانان ویژه باشگاه رزرو شده است. قرار است جایگاهی به آن‌ها اختصاص داده شود که تا حد ممکن نزدیک به محل قبلی‌شان باشد، اما این هنوز اتفاق نیفتاده است. دامیا اوباخ که او هم همین مشکل را دارد می‌گوید: «خوشحالم ولی در عین حال گیجم. تمام عمرم در یک صندلی ثابت بودم و حالا احساس غریبگی می‌کنم.»
کمتر هواداری به فرآیند و تأخیرهای آن اشاره می‌کند – قرار بود نیوکمپ به مناسبت صد و بیست و پنجمین سالگرد تأسیس باشگاه در نوامبر ۲۰۲۴ بازگشایی شود، اما تاریخ بازگشت بارها به دلایل متعددی که خوان لاپورتا، رئیس باشگاه، آن‌ها را «غیرقابل پیش‌بینی» نامید، به تعویق افتاد.
بارسلونا به کشف یک خط برق فشار قوی ناشناخته در محل، ورشکستگی شرکتی که قرار بود آهن ورزشگاه را تأمین کند، مشکلات بوروکراتیک در ورود نیروی کار ماهر از خارج اتحادیه اروپا و مسائل مربوط به شرکت ساختمانی لیماک اشاره کرد. لیماک در بیانیه مطبوعاتی ماه ژوئن اعلام کرد پروژه نیوکمپ «طبق برنامه پیش رفته و تکمیل آن در سال ۲۰۲۶ انتظار می‌رود».
شکایت‌هایی از ساکنان محلی درباره ادامه کار ساخت‌وساز تا پس از نیمه‌شب وجود داشت؛ آن‌ها می‌گفتند به دلیل سر و صدا و نور نمی‌توانند بخوابند. مذاکره با همسایگان باعث کاهش ساعات کاری برای مدتی شد که خود به تأخیرهای بیشتر منجر گردید.
در نهایت، مشکلات مربوط به دسترسی باعث شد شورای شهر در ابتدای فصل مجوز بازگشت را صادر نکند و با استناد به نگرانی‌های «ایمنی عمومی» این کار را انجام نداد. این در حالی بود که بارسلونا مدعی بود آماده بازگشت است. باشگاه حتی ویدئویی منتشر کرد و اعلام نمود که دیدار دوستانه پیش‌فصل سالانه جام خوان گمپر را در ماه اوت در نیوکمپ برگزار خواهد کرد، اما این اتفاق نیفتاد.
بارسلونا پس از آغاز فصل لالیگا در ورزشگاه یوهان کرویف، برای پنج بازی خانگی دیگر به ورزشگاه المپیک یوئیس کومپانیس – جایی که دو فصل قبلی تمام بازی‌های خانگی‌شان را آنجا برگزار کرده بودند – بازگشت.
لایا مارکس، هوادار دیگری، می‌گوید: «نمی‌دانم آیا می‌شد فرآیند بهتری داشت یا نه، ولی ارزشش را داشت که برویم تا ورزشگاه جدیدی داشته باشیم. خوش‌شانس بودیم که توانستیم آن را بازسازی کنیم و مجبور نشدیم ورزشگاهی از صفر در جایی نامعلوم بسازیم. به همین دلیل مجبور شدیم مدتی برویم. مطمئناً مهلت‌های اولیه‌ای که تعیین شده بود واقع‌بینانه نبود.»
مراسم اطراف بازی شامل اجرای دو گروه کاتالان بود: فیگا فلاواس پیش از مسابقه و دِ تیتس در وقت استراحت بین دو نیمه. اما احساسی‌ترین لحظه وقتی بود که گروه کر سنتی اُرفِئو کاتالا (تأسیس‌شده در بارسلون در سال ۱۸۹۱) سرود باشگاه را هنگام ورود تیم‌ها به زمین پیش از شوت افتتاحیه تشریفاتی اجرا کرد. تمام هفته این سؤال بزرگ مطرح بود که چه کسی این شوت افتتاحیه را خواهد زد.
آیا لاپورتا خواهد بود یا شاید یکی از بازیکنان افسانه‌ای سابق بارسا مثل رونالدینیو؟ چند ساعت پیش از بازی، باشگاه اعلام کرد این افتخار نصیب دو تن از مسن‌ترین اعضای باشگاه می‌شود که هر دو در مراسم افتتاح ورزشگاه در سال ۱۹۵۷ حضور داشتند: جوری پنیاس و خوان کانلا. آن‌ها از روی ویلچر شوت افتتاحیه تشریفاتی را زدند.
وقتی بازی آغاز شد، بارسلونا خیلی زود فاصله ۲ سال و نیمه را جبران کرد؛ روبرت لواندوفسکی در دقیقه چهارم گل زد. شباهت جالبی با اولین بازی نیوکمپ در ۲۴ سپتامبر ۱۹۵۷ وجود داشت. وقتی بارسا مقابل تیمی از ورشو بازی کرد و دو باشگاه از قبل توافق کرده بودند که تیم میزبان اولین گل را بزند. این بار، بازیکنی که دوران جدیدی را برای باشگاه آغاز کرد، متولد ورشو بود.
روی سکوها، هر وقت توپ زیر پای نیکو ویلیامز می‌آمد، او با سوت‌های کرکننده تماشاگران مواجه می‌شد. بارسلونا دو تابستان پیاپی تلاش کرد وینگر ۲۳ ساله تیم ملی اسپانیا را جذب کند، اما در نهایت او در ماه ژوئیه قرارداد خود با بیلبائو را تمدید کرد. بارسا این‌بار به او نیازی نداشت؛ دو گل دیگر از فران تورس و یکی از فرمین لوپز – به همراه نمایش درخشان یامال – پیروزی قاطع ۴ بر صفر را رقم زد که بارسا را (هرچند فقط به خاطر تفاضل گل و پیش از بازی رئال مادرید مقابل الچه در روز یکشنبه) صدرنشین لالیگا کرد.
در پایان، هواداران بارسا با همان احساسی به خانه بازگشتند که پس از سفری طولانی به خانه برمی‌گردید – سفری که در این مورد دو سال و نیم طول کشیده بود.
اما وقتی آسمان بالای نیوکمپ با آتش‌بازی روشن شد – درست در روزی که چراغ‌های کریسمس شهر نیز روشن شده بود – تمام آن مشکلات و تأخیرها برای هواداران بارسلونا انگار محو شد.
منبع: اتلتیک
۲۵۸ ۲۵۸
