سکانسی جنجالی که از ترکیب توانایی‌های هوش مصنوعی و تحلیل تصاویر خلق شده است، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی از جمله "دیپ‌فیک" (Deepfake) با تحلیل دقیق و بازآفرینی چهره، حرکات و حتی جزئیات میمیک صورت، قادرند سکانس‌هایی کاملاً واقع‌گرایانه ایجاد کنند. تکنیک‌های پیشرفته مانند مدل‌سازی سه‌بعدی و انیمیشن نیز در این فرآیند نقشی اساسی ایفا می‌کنند. اما بزرگترین بحث پیرامون این فناوری، زمانی ایجاد می‌شود که هوش مصنوعی بدون نیاز به حضور فیزیکی افراد، واقعیت‌های جدیدی خلق می‌کند و چهره افراد را بازسازی می‌نماید. این توانایی از یک سو فرصت‌های بی‌پایانی برای هنرمندان و کارگردانان فراهم می‌آورد، اما از سوی دیگر بحث‌های اخلاقی و حقوقی گسترده‌ای نیز به همراه دارد.
استفاده از این فناوری در تولید یک سکانس کاملاً واقعی، تنها نمونه‌ای از امکانات گسترده‌ای است که هوش مصنوعی وارد دنیای سینما کرده است. در آینده‌ای نزدیک، این تکنولوژی می‌تواند در تمامی مراحل تولید فیلم نقش‌آفرین باشد؛ از نگارش فیلم‌نامه و طراحی صحنه گرفته تا کارگردانی، انتخاب یا حتی خلق بازیگران دیجیتال. علاوه بر این، مزایایی همچون پایین آوردن هزینه‌ها، ایجاد جلوه‌های ویژه‌ای که پیش‌تر غیرقابل تصور بودند، و حتی بازگرداندن چهره بازیگران فقید به پرده سینما، همگی بخشی از پتانسیل‌های هوش مصنوعی در این زمینه است.
با وجود فرصت‌های بی‌شمار، ورود این فناوری چالش‌های تازه‌ای نیز ایجاد کرده است. یکی از بزرگترین مسائل، حفظ اصالت هنری و مالکیت معنوی آثار تولید شده توسط هوش مصنوعی است. همچنین، جایگاه کارگردانان و بازیگران انسانی در دنیای رو به رشد هوش مصنوعی نیاز به تعریف دوباره دارد. این سوال مطرح است که آیا در آینده‌ای دور، ممکن است یک "کارگردان هوش مصنوعی" جایزه اسکار را از آن خود کند؟ هرچند این سناریو خیالی به نظر می‌رسد، اما با سرعت پیشرفت تکنولوژی، شاید روزی این خیال به واقعیت تبدیل شود.
