تیم ملی فوتبال کشورمان که به واسطه ناکامی در صعود مستقیم به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه وارد پروسه پلی‌آف شده بود، پس از شکست برابر ژاپن مجبور شد دو بازی رفت و برگشت با استرالیا انجام بدهد.
ملی‌پوشان ایران که محمد مایلی‌کهن را برکنارشده می‌دیدند و به جای او والدیر ویرای برزیلی همراه با بیژن ذوالفقارنسب را به عنوان سرمربی و دستیار اول بالای سر خود داشتند، شنبه اول آذر ۱۳۷۶ در ورزشگاه آزادی میزبان حریف پرستاره خود شدند.
تری ونبلز و توهم بی‌اعتمادی
هدایت استرالیا در آن مقطع برعهده تری ونبلز بود. مربی مشهور انگلیسی که سابقه هدایت تیم ملی انگلستان و بارسلونا را در کارنامه خود داشت و صرفا به استرالیا آمده بود تا حضور در جام جهانی را نیز تحت عنوان سرمربی تجربه کند ولی قبل از جدال رفت برابر ایران یکی از بزرگترین اشتباهات زندگی خود را انجام داد.
استرالیایی‌ها برای جدال با ایران ترجیح دادند در دبی اردو بزنند و در دیرترین زمان ممکن عازم تهران شوند. در واقع آن‌ها درون یک شهر گرم‌سیری و ساحلی اردو زدند اما در پاییز سرد تهران کوهستانی به میدان رفتند! همچنین به دستور سرمربی و مدیران وقت فدراسیون فوتبال استرالیا، آن‌ها حتی آب آشامیدنی خود را نیز همراه آوردند و فضایی دلهره‌آور برای بازیکنانشان ساختند که بیشتر به ضرر خودشان تمام شد.
تساوی با گل خداداد عزیزی
اگرچه هری کیول ستاره جوان استرالیا در همان نیمه اول بازی اول آذر ۱۳۷۶ دروازه ما را گشود ولی دقایقی پس از آن خداداد عزیزی گل تساوی را زد و در نهایت مسابقه با نتیجه یک بر یک به پایان رسید تا تکلیف آخرین تیم صعودکننده به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه به هشتم آذر سال ۷۶ و جدال برگشت در استرالیا موکول شود. دیداری که به حماسه ملبورن معروف شد و در روز خودش پیرامون آن توضیحات بیش‌تری ارائه خواهیم کرد.
