به گزارش دیده‌بان ایران، به گفته تیم دانشگاه کلمبیای نیویورک که این ربات را ساخته است، این دستاورد، نویدبخش آغاز عصری جدید برای ماشین‌های خودتامین و «بُعدی کاملا جدید از خودمختاری» برای هوش مصنوعی است.
فیلیپ مارتین وایدر، نویسنده اصلی مقاله و پژوهشگر در دانشکده مهندسی کلمبیا و دانشگاه واشینگتن، گفت: «خودمختاری واقعی یعنی ربات‌ها نه‌تنها باید برای خود فکر کنند، بلکه باید بتوانند از نظر فیزیکی نیز از خود نگهداری کنند.»
«همان‌طور که حیات زیستی منابع را جذب و در خود ادغام می‌کند، این ربات‌ها نیز با استفاده از مواد موجود در محیط خود یا از ربات‌های دیگر رشد می‌کنند، سازگار می‌شوند و خود را ترمیم می‌کنند.»
این ربات‌های هم‌نوع‌خوار از طریق فرایندی به نام «سوخت‌وساز رباتی» کار می‌کنند، که به آنها امکان می‌دهد قطعات دیگر ربات‌ها را جذب و دوباره استفاده کنند.
این تیم پژوهشی، این الگوی جدید را با استفاده از یک میله مغناطیسی رباتی به نمایش گذاشت که «پیوند رابط خرپایی» (Truss Link) نام گرفته و می‌تواند باز شود، منقبض شود و به سایر ماژول‌ها جذب شود.
این ربات قادر است خود را مونتاژ کند و با افزودن قطعات جدید، عملکردش را افزایش دهد، یا قطعاتی را که باتری‌شان تمام شده یا دیگر کارایی ندارند کنار بگذارد.
در یکی از نمونه‌ها، رباتی با شکل چهاروجهی، یک پیوند خرپایی جدید را برای استفاده به‌عنوان عصا به ساختار خود افزود تا سرعتش را بیش از ۵۰ درصد افزایش دهد.
