به گزارش همشهری‌آنلاین، بدون تعارف باید گفت نسل فعلی تیم ملی با «بحران محبوبیت» مواجه است. این اصلا گزاره‌ای نیست که نیاز به کنکاش و اثبات داشته باشد. گروه زیادی از هموطنان، آنقدر که باید به تیم ملی فعلی علاقه‌مند نیستند و نقدهای تند و تیزی نسبت به بازیکنان آن دارند. چه گواهی بالاتر از اینکه سردار آزمون در مصاحبه تلویزیونی اخیرش به صراحت می‌گوید وقتی به‌صورت انفرادی در حال تمرین در «پک» (کمپ تمرینی در امارات) بوده، بازیکنان تیم ملی نوجوانان به او طعنه و کنایه می‌زدند!؟ اینکه چرا تیم ملی به این نقطه رسیده، حتما دلایل زیادی دارد و در جای خودش به‌طور مفصل قابل بحث است، اما حتما یکی از علت‌های آن، به شیفتگی بیش از حد بازیکنان این نسل به‌خودشان مربوط باشد. مردم این خودشیفتگی را دوست ندارند و نسبت به آن واکنش منفی نشان می‌دهند، مخصوصا که دستاوردهای این تیم هم تناسب چندانی با ادعاهای مذکور ندارد.

ما برویم، کی بیاید؟

در همین مصاحبه اخیر آزمون، رگه‌های پررنگی از خودستایی‌های مزبور وجود داشت که نه‌تنها ایجاد دافعه می‌کند بلکه به وضوح نشان می‌دهد چگونه این نسل از بازیکنان، خودشان را بهتر از قبلی‌ها و حتی بعدی‌ها(!) می‌دانند. سردار در بخشی از سخنانش می‌گوید: «من فقط خودم و مهدی طارمی را می‌گویم که جلوی زمین هستیم؛ اگر ما برویم، چه‌کسی به تیم ملی می‌آید؟ شما بازیکنانی نشان بدهید که در این حد باشند.» او سپس سایر نفرات را هم نام می‌برد و باز می‌پرسد چه‌کسی ممکن است جای جهانبخش، سعید عزت‌اللهی، شجاع خلیل‌زاده و... را بگیرد؟ خب البته سطح همه بازیکنان موصوف یکسان نیست. شاید طارمی و سردار جزو خوب‌های تاریخ تیم ملی باشند، اما قطعا همین الان در همین فوتبال سترون هم می‌شود بازیکنانی را پیدا کرد که بهتر از جهانبخش و عزت‌اللهی باشند! نکته بعدی آنکه روزی علی دایی از خط حمله این تیم رفت و طارمی‌ها و سردارها به جایش آمدند؛ چرا اینها فکر می‌کنند اگر بازنشسته شوند، دیگر قحطی مهاجم خواهد شد؟ و نکته مهم‌تر از همه اینها آنکه اصلا به فرض که شما برگزیدگان تاریخ هستید و روی دست‌تان نبوده و نیست؛ اینها را که نباید خودتان بگویید! طبیعتا باید اجازه بدهید بقیه در این مورد سخن بگویند، وگرنه حکایت مشکی است که عطار از بوی خوش آن تعریف می‌کند و ارزش خاصی ندارد.

سلام به بهترین دفاع دنیا!

تقریبا در تمام کنش‌های بازیکنان این نسل، رد پای همین خودستایی بی‌معنا و خالی از تناسب به چشم می‌خورد. سردار آزمون که در این مطلب در موردش حرف زده شد، به علیرضا بیرانوند لقب «بهترین دروازه‌بان تاریخ فوتبال ایران» را داده که برای بسیاری بحث‌برانگیز است؛ به‌ویژه هواداران زنده‌یاد ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده. خود بیرانوند هم که مدام در حال تمجید از خودش است. شجاع خلیل‌زاده بعد از یک بازی کلین‌شیت دربرابر کیپ‌ورد، چنان آتشی در اینستاگرام به پا کرد که دود آن هنوز ادامه دارد و یکی مثل محمدحسین کنعانی‌زادگان هم مدعی شده مدافعان تیم ملی ایران با تمام دنیا فرق دارند و از همه بهترند. به هر حال شنیدن این جملات در مورد تیمی که مقابل افغانستان، قرقیزستان و تاجیکستان هم موفق به حفظ دروازه‌اش نشده، خیلی بامزه است!