به گزارش فارس، وحید شمسایی سرمربی تیم ملی فوتسال، درباره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی که با قهرمانی تیم ملی در رشته فوتسال به پایان رسید، گفت: به نظرم جلوه خیلی قشنگی داشت و کشورهای اسلامی با اعتقادات مختلف در آن حضور داشتند و هر کس برای سربلندی کشور خودش تلاش می‌کرد. ما هم قلب و روحمان برای قهرمانی می‌تپید.
وی افزود: به لطف خدا و زحماتی که بازیکنان کشیدند توانستیم قهرمان شویم و یک طلا کسب کردیم که اهمیت بالایی برای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک داشت و خدا را شکر شرمنده نشدیم.
شمسایی درباره رقبای ایران در این تورنمنت گفت: با رقبای خوب آسیایی و مراکش که تیم قدرتمندی است توانستیم تنه به تنه شویم و ماحصل آن بهترین اتفاق یعنی قهرمانی بود.
سرمربی تیم ملی فوتسال درباره حرکت نمادین خود در پایان بازی بیان کرد: در خانواده‌ای بزرگ شدم که به من گفتند اگر دستت را جلوی آل‌الله دراز کنی دودستی دستت را می‌گیرند. این موضوع اعتقاد خانوادگی من است و به این موضوع می بالم، پدرم امیرالمؤمنین است و همیشه مدد می‌گیرم و جلو می‌روم. ما در هر شرایط و اتفاقی اسم مولا را صدا می‌زنیم.
وی درباره انتقاد عادل فردوسی‌پور از حرکت نمادینش بیان کرد: او آدمی است که فکر می‌کند تمام کارهایش درست است و علامه دهر است. نباید خودش را وسط بازی‌ای که چیزی از آن نمی‌داند، بیندازد. همه ما در کشورهای اسلامی کنار هم بودیم و هیچ ربطی به کسی ندارد و قرار نیست خدشه‌ای به کسی وارد شود.
شمسایی ادامه داد: من دوستان زیادی از اهل‌سنت دارم که برایم بسیار عزیز هستند. این موضوع چه ربطی به فردوسی‌پور دارد که می‌خواهد آن را وایرال کند. خدا خودش تشخیص‌دهنده است. یک بنده خدایی برای مطرح‌کردن خودش حاضر است به هر نوعی خودش را به درودیوار بزند.
سرمربی تیم ملی فوتسال عنوان کرد: فردوسی‌پور حتماً ذهن خودش منحرف است که دنبال تفرقه‌افکنی است. من دوست دارم همه در آرامش صلح باشند. او پشت تریبون خودش نشسته و هر اراجیفی می‌خواهد می‌گوید. ما همه برادر و برابر هستیم ولی من وجودش را دارم و تا ابدالدهر پای اعتقاداتم هستم، نیازی هم ندارم به امثال این آدم خودم را نشان دهم.
وی در آخر گفت: او ۳۰ سال از این نظام نان خورده است و حالا می‌خواهد خودش را مبرا کند. اگر مرد است باید رودررو با من صحبت کند و قصه نگوید. باید به اعتقادات همدیگر احترام بگذاریم ولی امثال این آدم باعث می‌شوند تا تفرقه بیفتد.
