خشایار راد، بازیگر پیشکسوت طنز، با انتقاد صریح از وضعیت سریال‌سازی در صداوسیما، اعلام کرد که بخش بزرگی از مخاطبان با این رسانه قهر کرده‌اند. وی تأکید کرد تا زمانی که مدیران به سه عنصر «متن خوب، بازیگران مناسب و کارگردان کاربلد» و سلیقه مردم توجه نکنند، وضعیت تولیدات تلویزیونی بهبود نخواهد یافت.
به گزارش عصرخبر، خشایار راد از آن دسته بازیگرانی است که خوش‌مشربی، صمیمیت و ارتباط نزدیک با مردم، بخش جدانشدنی شخصیت اوست. او طی سال‌ها فعالیت هنری، عموما در سریال‌های طنزی چون «قطار ابدی»، «متهم گریخت»، «ترش و شیرین»، «خانه به دوش»، «زندگی به شرط خنده» و… حضور داشته و هرچند تجربه نقش‌های جدی را نیز در کارنامه کاریش دارد، اما بیشتر با آثار طنز شناخته می‌شود. به بهانه حضور این بازیگر، به‌عنوان «مهمان مخفی» در رئالیتی‌شوی «شفرونی»، گفت‌وگویی با او داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
«شفرونی» برنامه‌ای شاد و مفرح است. حضور خانم مریم امیرجلالی و آقای نصرالله رادش نیز برای من دلگرم‌کننده بود، زیرا تجربه همکاری خوبی با آنان در آثار نمایشی داشته‌ام. احساس کردم این برنامه می‌تواند فضای فان و مخاطب‌پسندی داشته باشد و با میل و علاقه پذیرفتم. بازتاب‌ها فوق‌العاده بود. از پشت صحنه تا دکور، همه عوامل تلاش کردند برنامه‌ای جذاب ارائه دهند و پیام‌های مثبت بسیاری دریافت کردم. محبوبیت برنامه در فضای مجازی چشمگیر بود و حجم پیام‌ها به حدی زیاد بود که واقعاً فرصت پاسخگویی به همه نبود.
دو تا سه ساعت پشت صحنه بودم و تمرین خاصی نداشتم. به‌دلیل تغییر صدایم، برنامه را از نزدیک رصد می‌کردم. متنی در اختیارم گذاشتند و توضیحاتی ارائه دادند، اما جالب این بود که خانم امیرجلالی از همان ابتدا مرا شناختند.
خیر، از قبل مطلع نبودند. احتمالاً به‌دلیل سابقه همکاری‌مان در سریال‌هایی مانند «خانه به دوش» و «زن بابا»، نوع بیان و ادای کلماتم باعث شد متوجه شوند.
هیچ طرحی از سوی نویسندگان برای ایجاد موقعیت طنز ارائه نشده بود. در رئالیتی‌شوها معمولاً سؤالات مشخصی از مجری به شرکت‌کنندگان داده می‌شود، اما این «نوع گویش» و «بداهه‌گویی» است که موقعیت طنز را خلق می‌کند. همه اتفاقات، بده‌بستان‌ها و طنزهای برنامه بداهه بود.
کار طنز بسیار دشوارتر از کار جدی است. مردم امروز با دغدغه‌های جدی اقتصادی و اجتماعی روبه‌رو هستند و خارج کردن آنان از این فضا کار ساده‌ای نیست. خدا را شکر بازخوردها نشان می‌دهد حضورم در «شفرونی» تأثیرگذار بوده و مخاطب را خندانده است. همچنین مهمان مخفی باید با شرکت‌کنندگان هماهنگ باشد تا بده‌بستان و ارتباط مؤثری شکل بگیرد. در غیر این صورت جذابیت برنامه افت می‌کند. معتقدم مهمان مخفی، برگ برنده این رئالیتی‌شو است.
به‌نظر من حضور در پلتفرم‌ها آزادی عمل بیشتری به بازیگر می‌دهد. مثلا در برنامه زنده تلویزیونی «تهران شاد» باید با احتیاط عمل کنم، اما در پلتفرم‌ها آرامش بیشتری برای ارائه بداهه و اجرای طبیعی دارم. بازیگر باید نقش را بفهمد، درک کند و سپس مقابل دوربین برود تا مخاطب آن را لمس کند.
این مسئله به مدیریت سازمان صداوسیما برمی‌گردد. بودجه‌های سنگینی صرف سریال‌سازی می‌شود اما نتیجه مطلوب نیست. مردم با تلویزیون قهر کرده‌اند، و تا زمانی که مدیران به رگ خواب مخاطب توجه نکنند، وضعیت تغییر نخواهد کرد. سه عنصر «متن خوب»، «بازیگران مناسب» و «کارگردان کاربلد» برای جذب مخاطب ضروری است.
دقیقاً. مدیران نیازمند تشکیل اتاق فکر و جلسات تخصصی برای تولید آثار جذاب هستند. گاهی انتخاب بازیگران نیز بر اساس محدودیت بودجه انجام می‌شود و نتیجه‌ای متوسط به همراه دارد.
بله، اما معمولاً پیشنهادها تکراری است. بازیگری که در طنز موفق بوده را دائماً برای نقش طنز انتخاب می‌کنند، درحالی‌که ممکن است توانایی‌های دیگری هم داشته باشد. من نقش‌های جدی متعددی بازی کرده‌ام اما کمتر دیده شده است. من از نوجوانی روی صحنه تئاتر طنز فعالیت می‌کردم و بازیگری در وجودم بوده است. در کنار کارم در بانک، تئاتر را ادامه دادم و همیشه مورد حمایت کارگردانان بودم. مردم می‌گویند خشایار راد در زندگی واقعی شبیه نقش‌هایش است، چون خودِ واقعی‌ام را به نقش‌هایم می‌آورم.
