عصر ایران - «مس در سی مینور» (Mass in B Minor) اثر یوهان سباستین باخ، نه تنها به عنوان اوج هنر آهنگسازی باروک شناخته می شود، بلکه نسخه دست نویس شخصی آن نیز یک سند تاریخی بی نظیر و میراثی جهانی است که داستان زندگی و جاه طلبی های این استاد بزرگ را روایت می کند.
«مس در سی مینور» یک اثر آوازی عظیم و چندبخشی است که باخ آن را در سال های پایانی عمر خود (حدود 1749) تکمیل کرد. باخ برخلاف سنت رایج، موومان های جدیدی را با بخش هایی از آثار قدیمی تر خود مانند کانتات ها ترکیب کرد تا یک اثر واحد و جامع خلق کند. این مس، فراتر از نیازهای مذهبی لوتری یا کاتولیک زمان خود، به عنوان یک بیانیه هنری و یک خلاصه کامل از تمام تکنیک های آوازی و ارکسترال دوره باروک محسوب می شود.
در سال 1733، باخ بخش های Kyrie و Gloria از مس را به صورت دست نویس جمع آوری کرد و آن را برای «فردریش آگوست دوم»، شاهزاده انتخاب کننده زاکسن (Elector of Saxony)، فرستاد. هدف او از این پیشکش، صرفا مذهبی نبود؛ باخ امیدوار بود که با ارائه این شاهکار، بتواند عنوان رسمی آهنگساز دربار (Court Composer) را به دست آورد تا موقعیت اجتماعی و حرفه ای خود را در لایپزیگ بهبود بخشد. اگرچه دریافت کامل عنوان چندین سال طول کشید، اما این اقدام نقطه شروع شکل گیری نسخه نهایی مس بود.
نسخه خطی «مس در سی مینور» از نظر موسیقایی و تاریخی بسیار ارزشمند است. این سند حاوی خطوط، حاشیه نویسی ها و تصحیحات شخصی باخ و پسرانش است که روند خلاقیت و تکمیل اثر را نشان می دهد.
آهنگسازانی چون هایدن و موتسارت، عمیقا از هنر کنترپوان موجود در این اثر متاثر شدند.
نسخه کامل و دست نویس این اثر که توسط کتابخانه دولتی برلین (Staatsbibliothek zu Berlin) نگهداری می شود، به دلیل اهمیت فرهنگی و تاریخی بی بدیل، در سال 2015 میلادی در برنامه بین المللی حافظه جهانی یونسکو (UNESCO Memory of the World Register) به ثبت رسید. این برنامه با هدف محافظت و نگهداری از اسناد و نسخ خطی مهم فرهنگی در سراسر جهان ایجاد شده است.
