عصرایران- در تهران قدیم بعد از سه راه بازار بزرگ به طرف سبزه میدان، بازاری وجود داشت به نام «بازار مرغی ها» که در آن انواع غاز، بوقلمون، آهو، بزکوهی، گوسفند، کبک، قرقاول زنده و کشته شده داد و ستد می شد. این بازار تقریبا در مقابل درب تکیه دولت کاخ گلستان قرار داشت. حال به نقل از کتاب«طهران قدیم» نوشته جعفر خان شهری به حکایتی جالب و البته حزن آلود می پردازیم:
از دیدنی های این بازار دو آهوی نر و ماده بود که همیشه یکی از آن ها به طور آزاد در بازار گردش کرده و سر به این دکان و آن دکان می کشید و وسیلع تفریح حضار بود. داستان از این قرار بود که روزی صیادی به شکار می رود و دامی برای شکار پهن می کند و آهویی به دامش می افتد و وقتی بر سر آهو می رود جفت او را هم پهلوی دام می نگرد که به حزن انگیزترین شکل ممکن صورت خودش را بر صورت آهوی گرفتار می مالد.
صیاد هم از این فرصت کمال استفاده را می برد و هر دو آهو را با خود به بازار مرغی ها می آورد و در بازار به فروش می رساند اما خریدار وقتی داستان این دوآهوی بخت برگشته را می شنود از فروش آن ها منصرف می شود و آن ها را نگاه می دارد و همیشه یکی را در قفس نگاه می داشت و دیگری را آزاد می گذاشت، چون می دانست آهوی آزاد بدون جفت اسیر خود فرار نمی کند.
اما شبی حادثه تلخی رخ داد و جانوری آهوی نر را گزید و آهوی نر تلف شد و آهوی ماده هم این دوری را تاب نمی آورد و ظهر همان روز تلف می شود.
