گروه دیپلماتیک – همشهری آنلاین: در خیابانهای غزهی جنگزده، صدای موتور خودروها تقریباً دیگر شنیده نمیشود. حالا صحنهای پیش چشمهاست که گویی از دل تاریخی دور بیرون کشیده شده است؛ گاریهایی که اسبها و الاغهای خسته به زحمت میکشند، سه چرخههای لرزان و موتورسیکلتهایی که با تلاش فراوان از میان آوار و چالهها عبور میکنند.
کمبود سوخت، افزایش بیسابقه قیمتها و تخریب گسترده راهها، سیستم حملونقل عمومی و خصوصی را تقریباً فلج کرده و مردم را مجبور کرده است برای جابهجایی به ابتداییترین وسایل متوسل شوند.
پیش از جنگ، با وجود زیرساخت محدود، غزه حدود ۸۸ هزار خودروی دارای مجوز داشت و نزدیک به ۸۰ هزار خودرو روزانه در خیابانهای آن تردد میکرد. اما امروز، بیشتر خودروها غیرفعالاند و جای خود را به وسیلههایی ناامن و موقتی دادهاند.
العربی جدید نوشته: در تقاطعی ویرانشده در شهر غزه، محمد عبدالباسط ۳۵ ساله منتظر وسیلهای برای رفتن به محل کارش است. او میگوید: «مشکل حملونقل واقعاً ما را از پا انداخته است. قیمتها وحشتناک است و هیچ امنیتی نداریم. ممکن است ساعتها منتظر سه چرخه یا گاری بمانی که شاید اصلاً نرسد.»
مسیرهای دهدقیقهای حالا میتوانند یک روز کامل وقت بگیرند. وسایلی که مردم به آنها پناه بردهاند برای عبور از خیابانهای پر از آوار ساخته نشدهاند و خطر سقوط یا واژگونی همیشه وجود دارد.
رانندگان نیز درماندهاند. سامی الحرازین میگوید: «یک لیتر گازوئیل ۳۵ دلار شده! مجبوریم از گازوئیل صنعتی استفاده کنیم که موتور را خراب میکند. قطعهای که قبل از جنگ ۳۵ دلار بود، حالا هزار دلار قیمت دارد.»
برآوردهای محلی نشان میدهد ۲۵ تا ۳۲ هزار وسیله نقلیه در جنگ آسیب دیده یا نابود شدهاند؛ در حالی که پیش از جنگ حدود ۸۸ هزار خودرو در غزه وجود داشت. نتیجه این ویرانی، فروپاشی تقریباً کامل حملونقل است؛ و گاریها و سه چرخههای فرسوده اکنون به نماد بحران انسانیای تبدیل شدهاند که نزدیک به دو میلیون نفر را تحت فشار قرار داده است.












