به گزارش ایسنا، روزنامه الاخبار لبنان نوشت: «به گفته "نیکولای سوخوف" کارشناس و پژوهشگر مرکز پژوهش‌های خاورمیانه وابسته به مرکز پژوهش‌های اقتصاد جهانی و روابط بین‌المللی پریماکوف، تا این لحظه روسیه همچنان برای حفظ سیاست توازن در روابط با کشورهای خاورمیانه و رژیم صهیونیستی به دلایل مختلف تلاش می‌کند. از جمله این دلایل این است که برخی سیاستمداران روس معتقدند می‌توان با رژیم صهیونیستی به عنوان یک بازیگر منطقه‌ای مستقل نه صرفا همپیمان یا وابسته آمریکا تعامل داشت. همچنین از دلایل دیگر وجود اقلیت گسترده یهودی است که به زبان روسی صحبت می‌کنند و تعداد آنها حدود یک میلیون نفر است. همچنین علاوه بر این‌ها ادامه نیاز روسیه به هماهنگی نظامی به ویژه در سوریه و روابط اقتصادی و فنی موجود بین دو طرف است.»
الاخبار گزارش داد:«روسیه که خود را در خط مقدم چندین درگیری در خاورمیانه و اروپا می‌بیند، در سال‌های گذشته با این واقعیت مواجه شد که جدا کردن رژیم صهیونیستی از ائتلاف غربی و نظام بین‌المللی از نظر عملی غیر ممکن است و این مسئله منجر به ایجاد شکاف‌های بی‌سابقه در روابط روسیه و رژیم صهیونیستی به ویژه در سایه جنگ غزه و اوکراین شده است. اگرچه روسیه برای مهار آسیب‌ها تلاش کرده است.»
این روزنامه افزود:«یکی از مهمترین تحولات در روابط روسیه و رژیم صهیونیستی اعلام وزارت دادگستری روسیه در سال ۲۰۲۲ مبنی بر قصد خود برای انحلال آژانس یهودی در روسیه و ارائه کیفرخواست قضایی علیه آن به دلیل نقض قوانین از طریق جمع آوری و انتقال بیانیه‌هایی از شهروندان روسی و تشویق به مهاجرت به اراضی اشغالی بود. امیره آخروویچ، مدیر اجرایی این آژانس پیشتر گفته بود بحران آوارگان یهودی اوکراینی از زمان هولوکاست یکی از بزرگترین بحران‌ها است. مواضع روسیه در آن زمان خشم مسکو از حمایت رژیم صهیونیستی از کی‌یف را نشان داد. به رغم تعلل نمایندگان این آژانس در شکایت ارائه شده علیه آن، سوخوف تاکید کرد که عملا فعالیت اداری این آژانس در روسیه از سال ۲۰۲۲ محدود شده است و همین مسئله باعث شده تا تحت فشار زیاد و با فعالیت محدود کار کند. مقامات از پرونده‌های قضایی برای ارسال پیام سیاسی به رژیم صهیونیستی استفاده کردند. این مسئله نشان دهنده وجود شکاف‌هایی در روابط بوده اما به معنای قطع کامل آن نبوده است.»
الاخبار نوشت: «قبل از آغاز بحران این آژانس، روابط روسیه و رژیم صهیونیستی شاهد تنش‌های عمیقی در سایه اظهارات سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه طی دیدار با یک طرف رسانه ایتالیایی در اول مه ۲۰۲۲ بود. وی گفته بود که آدولف هیتلر، خون یهودی داشت. اشاره وی به این بود که اینکه ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین یهودی است وجود عناصر نازی در اوکراین را رد نمی‌کند. در آن زمان وزیر خارجه رژیم صهیونیستی این اظهارات را شنیع دانست.»
الاخبار افزود: «علاوه بر جنگ اوکراین، مسکو و پکن منافعی ضد پیش‌نویس قطعنامه‌هایی که آمریکا در سازمان ملل درباره جنگ غزه ارائه می‌کرد در پیش گرفتند. آنها از حق وتو علیه آن استفاده کرده و آن را جانبدارانه و در حمایت از اسرائیل دانستند. در مقابل مسکو از ساختارهای جایگزینی درباره تاکید بر آتش‌بس فوری و غیر مشروط و ورود گسترده کمک‌های بشردوستانه حمایت می‌کرد.»
روزنامه الاخبار نوشت: «با پایبندی مسکو به بند تشکیل کشور فلسطین به عنوان تنها راه حل برای حل و فصل مسئله فلسطین مواضع دولت بنیامین نتانیاهو از آغاز جنگ غزه نگرانی‌های مسئولان روسی را برانگیخت. لاوروف اظهارات رژیم صهیونیستی درباره عدم وجود غیرنظامیان در غزه را نگران کننده دانسته و اعلام کرد اکثر جهان اشاره دارند که اقدامات اسرائیل با قوانین بشردوستانه بین‌المللی مغایرت دارد. کارشناس روسی مذکور در این باره گفت بعد از آغاز نزاع در اوکراین و عملیات اسرائیل در غزه روابط بین تل‌آویو و مسکو سرد و در عین حال عملگرایانه است. یعنی اعتماد سیاسی پایین است اما کانال‌های ارتباطی ادامه دارد. انتقاد از اسرائیل درباره پرونده‌های فلسطین و سوریه به بخشی از اظهارات ضد غربی روسیه تبدیل شده است اما کرملین نمی‌خواهد به مرحله قطع روابط با رژیم صهیونیستی برسد و می‌خواهد روابط خود با آن و ایران را به طور موازی متعادل سازد. اگرچه برای مسکو نادیده گرفتن چارچوب جهانی تحولات غیرممکن است، روسیه نزاع خود با غرب را نمی‌تواند از روابطش با اسرائیل جدا کند و این در حالی است که اسرائیل بخشی از ائتلاف غرب به ویژه درباره پرونده‌هایی مثل اوکراین، ایران و سوریه محسوب می‌شود.»
الاخبار نوشت: «در سایه این تحولات و افزایش هشدارها نسبت به امکان ازسرگیری جنگ‌های رژیم صهیونیستی در جبهه‌های مختلف از جمله با ایران، تحلیلگران از جمله سوخوف معتقدند که بعید است که روسیه وارد درگیری نظامی مستقیم شود بلکه به دیپلماسی و آرام کردن تنش از طریق میانجی‌گری تکیه دارد و در عین حال برای حفظ کانال‌های ارتباطی با تمام طرف‌ها از جمله ایران، سوریه، اسرائیل و حزب‌الله تلاش می‌کند. در صورتی که سناریوی مذکور محقق شود احتمالا مسکو تلاش‌های دیپلماتیک خود را از طریق سازمان ملل و چارچوب‌های منطقه‌ای از جمله آستانه با هدف منع ورود سوریه و ایران به یک جنگ بزرگ و حفظ منافع منطقه‌ای روسیه و ممانعت از درگیری مستقیم با اسرائیل تقویت می‌کند. از جمله عواملی که احتمالا مانع مداخله روسیه در هرگونه جنگ احتمالی می‌شود این است که بیشتر منابع آن در حال حاضر در اوکراین هستند و این مسئله آن را وادار کرده تا صادرات سلاح را از آغاز جنگ کاهش دهد. درباره ایران تعدادی از تحلیل‌ها اشاره دارند که جنگ در اوکراین ماهیت روابط بین روسیه و ایران را به صورت ریشه‌ای تغییر داده و بر استحکام آن به ویژه با حمایت نظامی و مالی تهران از مسکو و وجود منفعت مشترک دو طرف در به چالش کشیدن نظام جهانی و تلاش برای تغییر آن افزوده است.»
