به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام محمد جعفرزاده در خطبه‌های این هفته نماز جمعه با تاکید بر بحران انسانی در غزه پس از آتش‌بس اظهار داشت: پس از برقراری آتش‌بس در غزه، وضعیت انسانی این منطقه همچنان در وخیم‌ترین حالت ممکن قرار دارد. ابعاد فاجعه انسانی در غزه عبارت است از: بیش از ۵۳ درصد از خاک غزه مستقیماً تحت اشغال نیروهای اسرائیلی قرار دارد.
وی افزود: مناطق کلیدی از جمله گذرگاه‌های اصلی کاملاً در کنترل اسرائیل هستند. مناطق کشاورزی و روستایی نیز در اشغال به سر می‌برند. نیروهای نظامی اسرائیل همچنان در داخل نوار غزه حضور دارند و بمباران‌های گاه‌به‌گاه با استفاده از هواپیماها، توپخانه، خمپاره‌ها و پهپادها ادامه دارد. این حملات روزانه رخ می‌دهند و امنیت را به شدت مختل کرده‌اند. طبق توافق آتش‌بس، قرار بود روزانه ۶۰۰ کامیون حامل کمک‌های بشردوستانه، سوخت، دارو، مواد غذایی و پوشاک وارد غزه شود.
جعفرزاده اضافه کرد: اما واقعیت این است که میانگین ورودی روزانه تنها حدود ۱۷۰ کامیون بوده که کمتر از یک‌سوم نیاز واقعی است. از آغاز آتش‌بس تا کنون، حدود ۴۴۵۳ کامیون وارد شده‌اند، در حالی که بیش از ۱۱ هزار کامیون در مرزهای مصر و اردن منتظر مجوز ورود هستند.
وضعیت انسانی در غزه یک فاجعه تمام‌عیار است که نیازمند اقدام فوری بین‌المللی است. محاصره، کمبود کمک‌های انسانی، فروپاشی سیستم بهداشتی و وضعیت اسف‌بار یتیمان نشان‌دهنده عمق این بحران است.
خطیب جمعه اصلاندوز با تبیین خواب بی تعبیر انزوای ایران افزود: مخالفت قاطع قدرت‌های غیرغربی نظیر روسیه و چین با فعال‌سازی مکانیسم ماشه، مشروعیت سیاسی و حقوقی آن را زیر سوال برده و اجرای کامل و یکپارچه تحریم‌ها را با چالش‌های متعدد مواجه ساخته است. هدف اصلی قدرت‌های غربی (ایالات متحده و تروئیکای اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان)) از فعال‌سازی مکانیسم ماشه، انزوای حداکثری ایران در حوزه‌های اقتصادی و دیپلماتیک است.
وی گفت: غرب به دلایل متعدد سیاسی، امنیتی، اقتصادی و ژئوپلیتیکی، سیاست انزوای راهبردی ایران را دنبال می‌کند. این رویکرد، نتیجه ترکیبی از هراس نظام سلطه از سیاست‌های مقاومتی ایران و اهداف کلان غرب در حفظ سلطه (هژمونی) منطقه‌ای و جهانی است.
طرح انزوای راهبردی ایران، که توسط غرب دنبال می‌شود، طرحی از پیش شکست‌خورده است و تهران می‌تواند با بهره‌گیری از فرصت‌های ژئوپلیتیکی، شرایط را به نفع خود تغییر دهد. نزدیکی ایران به چین و روسیه، به‌ویژه از طریق توافق‌های اقتصادی با پکن و همکاری‌های نظامی با مسکو، نشان‌دهنده شکست نسبی این پروژه است.
جعفرزاده ادامه داد: تشدید رقابت‌های جهانی، به‌ویژه میان واشنگتن و محور پکن-مسکو، ممکن است فرصت‌هایی برای ایران فراهم آورد تا از طریق همسویی با این قدرت‌ها، جایگاه خود را تقویت کند. در بلندمدت، ایران با تکیه بر وزن ژئوپلیتیکی خود، به‌ویژه موقعیت استراتژیک در آبراه‌های کلیدی منطقه، و نقش‌آفرینی فعال در ائتلاف‌های غیرغربی مانند سازمان همکاری شانگهای و بریکس، می‌تواند به بازیگری محوری در نظم جهانی چندقطبی تبدیل شود. این جایگاه، ایران را از کشوری تحت تحریم، به بازیگری کلیدی ارتقا می‌دهد که حفظ روابط با آن برای قدرت‌های شرقی حیاتی خواهد بود.
وی با اشاره به بحران آب در ایران گفت: مسئله آب در کشور به یک بحران مهم تبدیل شده است. هرچند این وضعیت به دلیل کلی اقلیم منطقه غرب آسیا شرایط سختی را سپری می‌کند اما آمار نزولات الهی در کشور قابل تأمل است.
جعفرزاده تصریح کرد: مردم نقش مهمی در کنترل وضعیت فعلی دارند. اولاً ۹۰ درصد آب کشور مصرف صنعتی و کشاورزی دارد و ۱۰ درصد آب به مصرف آشامیدنی و خانگی می‌رسد. کنترل وضعیت ۹۰ درصد عمدتاً با سیاستگذاری و فرهنگ‌سازی توسط دولت باید انجام شود اما در حوزه ۱۰ درصد خانگی که آب تصفیه شده است می‌توان با اقداماتی به صورت «فوریت» و در کوتاه‌مدت شرایط را کنترل کرد. یک راه مهم استفاده از «سرشیر» های کاهنده مصرف آب است. این سرشیرها در انواع مختلف می‌تواند حداقل تا ۲۰ درصد مصرف آب را کاهش دهد.
وی ادامه داد: دوماً مقدرات الهی را نباید نادیده گرفت. نماز و دعا برای باران یکی از توصیه‌های دینی است و حتماً نتیجه‌بخش خواهد بود. البته باید توجه کرد این موضوع بدون ایجاد حساسیت‌های اجتماعی انجام شود و جوری القا نشود که انگار کار کشور از مدیریت و اقدامات میدانی خارج شده و صرفاً دست به دعا شده‌ایم. توصیه‌های دینی نیز اینگونه است که اقدام با توکل و دعا همراه باشد. پس مراقبت لازم است که مسئله دعا به نحو نادرست بازتولید رسانه‌ای نشود.
امام جمعه اصلاندوز در پایان ضمن انتقاد از عملکرد محیط زیست در استان اردبیل خاطر نشان کرد: محیط زیست استان مقدار قابل توجهی از زمینهای منطقه عشایری را قرق کرده و خون مردم تولید کننده و عشایر را در شیشه می‌کند.گاهی احساس می‌کنم اگر این مجموعه در استان وجود نداشت کار مردم بهتر پیش می‌رفت تا اینکه این بزرگواران چوب لای چرخ تولید کننده ها و عشایر غیور بکنند. چنین مجموعه‌هایی تخصصی هستند و افراد بایستی با نگاهی تخصصی مبتنی بر عملیاتی بودن و اجرایی بودن کار را پیش ببرند نه با شعار زدگی‌هایی که خروجی برای مردم ندارد.
