خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: در دامنه‌های آرام البرز و میان پیچ‌وخم جاده‌ای که از دل جنگل می‌گذرد، روستایی جا خوش کرده که نامش با فرهنگ، تاریخ و طبیعت درهم آمیخته است؛ کندلوس. روستایی در بخش کجور نوشهر که این روزها با ثبت جهانی‌اش، بار دیگر نام مازندران را در فهرست افتخارات فرهنگی کشور نشاند.

کندلوس را باید روستایی دانست که در آن، دیوارهای کاهگلی، خانه‌های چوبی و بوی خاک باران‌خورده هنوز زنده‌اند. هر کوچه، روایتگر قصه‌ای است از گذشته‌ای نه‌چندان دور؛ از مردمانی که با زمین، کوه و فرهنگشان زندگی را معنا کرده‌اند.

روایت مردمی از جهانی شدن کندلوس

هر روز گردشگرانی از شهرهای مختلف کشور به کندلوس سفر می‌کنند تا از نزدیک، جهانی‌ترین روستای مازندران را ببینند.

حامد استاد محمدی، گردشگر اهل تنکابن، با شور و شوق از تجربه‌اش می‌گوید: خیلی خوشحالیم که روستایی از منطقه ما جهانی شد، همیشه از داستان مینا و پلنگ شنیده بودیم، اما حالا آمدیم از نزدیک ببینیم.

وی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: موزه کندلوس و سبک زندگی مردمش خیلی متفاوت و زیباست و انگار زمان در اینجا ایستاده است.

همچنین بانویی گردشگر از کرج که به همراه دوستانش از گلستان و چالوس به کندلوس آمده، از جذابیت مسیر و حال‌وهوای این سفر می‌گوید: از جاده که بالا می‌رفتیم، مناظر آنقدر زیبا بود که هر لحظه دلمان می‌خواست توقف کنیم.

وی افزود: وقتی کندلوس ثبت جهانی شد احساس غرور کردم و مجسمه‌ها و بناهای تاریخی‌اش نشان می‌دهد مردم این منطقه چقدر برای حفظ فرهنگ و هویتشان تلاش کرده‌اند.

در ویترین‌ها، لباس‌های محلی، ابزار کشاورزی، وسایل خانه‌های روستایی و نمونه‌هایی از گیاهان دارویی نگهداری می‌شود
در قلب روستا، موزه‌ای قرار گرفته که به همت اهالی و پژوهشگران محلی شکل گرفته است. این موزه نه صرفاً مجموعه‌ای از اشیای قدیمی، بلکه بخشی از زندگی مردم است. در ویترین‌ها، لباس‌های محلی، ابزار کشاورزی، وسایل خانه‌های روستایی و نمونه‌هایی از گیاهان دارویی نگهداری می‌شود؛ هرکدام نشانی از روزگار گذشته و دانشی بومی که هنوز در میان مردم جاری است.

یک شهروند نوشهری که همواره به کندلوس سر می‌زند، درباره حس خود می‌گوید: هر مهمانی که از اصفهان یا اهواز برایم می‌آید، حتماً کندلوس را نشانش می‌دهم.

وی با بیان اینکه اینجا مثل تکه‌ای از بهشت است، افزود: طبیعت بکر و آن حال‌وهوای تاریخی‌اش آدم را به گذشته می‌برد و وقتی وارد حمام قدیمی شدم، تازه فهمیدم چه اصالتی در پشت سادگی بناها پنهان است.

کندلوس؛ سرزمین قصه‌ها و باورها

کندلوس فقط یک روستا نیست؛ سرزمین روایت‌ها و افسانه‌هایی است که نسل به نسل در میان مردم جاری مانده‌اند. از افسانه «مینا و پلنگ» گرفته تا باورهایی که ریشه در کوه و چشمه و درخت دارند، همه یادگار مردمانی است که طبیعت را بخشی از ایمان خود می‌دانند. این پیوند عمیق میان انسان و زمین، همان چیزی است که کندلوس را از دیگر مناطق متمایز کرده است.

در میان شور و شوق جهانی شدن، صدای دغدغه گردشگران و اهالی نیز شنیده می‌شود.

ملک محمدی که از اصفهان به منطقه کجور، آمده است، در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: حدود چهل سال پیش هم به کندلوس آمده بودم. حالا که اهمیتش بیشتر شده باید زیرساخت‌ها هم رشد کند و گردشگر وقتی از راه دور می‌آید، به جاده امن، اقامتگاه مناسب و خدمات رفاهی نیاز دارد.

محمد یاوری در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: هنوز جاده کجور و کندلوس در بعضی نقاط خطرناک و پرپیچ است و روشنایی مسیر هم کافی نیست و اگر این بخش‌ها تقویت شود، کندلوس می‌تواند مقصدی جهانی‌تر و پایدارتر باشد.

وی تأکید می‌کند: توسعه نباید اصالت منطقه را خدشه‌دار کند، بلکه باید در جهت حفظ هویت و زندگی بومی باشد.

کندلوس، تصویر زنده‌ای از ایران اصیل

در کندلوس، طبیعت و تاریخ چنان در هم تنیده‌اند که مرز میان آن‌ها از میان رفته است. خانه‌های چوبی با سقف‌های شیروانی، دیوارهای گلی، باغ‌های سیب و گردو و کوچه‌هایی که بوی نعناع و خاک خیس می‌دهند، تصویر زنده‌ای از یک زندگی آرام و اصیل ایرانی است. در اینجا، هر گوشه یادآور تلاش مردمی است که فرهنگ را نه در کتاب‌ها، بلکه در رفتار روزمره خود حفظ کرده‌اند.

کندلوس تنها مقصدی برای گردشگری نیست، بلکه مدرسه‌ای زنده از همزیستی انسان و طبیعت است. جهانی شدن آن، یادآور مسئولیتی بزرگ است؛ اینکه این میراث باید با دستان همین مردم و با دقت نسل امروز حفظ شود.