عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - ارتش چین در یک ماه اخیر با انتشار دو خبر مهم، سیگنال های قوی ای مبنی بر پیشرفت های راهبردی و ورود به نسل جدید جنگ های هوایی و دریایی ارسال کرده است. این پیشرفت ها بر محور پهپادهای رادارگریز پیشرفته و تیم سازی سرنشین دار-بدون سرنشین متمرکز هستند که می تواند به طور بالقوه موازنه قدرت نظامی جهانی را تغییر دهد.
چین مدعی است که موفق به توسعه و عملیاتی کردن اولین پهپاد رادارگریز جهان با قابلیت پرواز از روی کشتی شده است. این دستاورد، یک جهش مهندسی بزرگ و یک تغییردهنده بازی در دکترین نیروی دریایی این کشور محسوب می شود.
این پهپادها که با طراحی بال پرنده ساخته شده اند، می توانند با موفقیت از رادارهای دشمن فرار کنند و از روی انواع کشتی ها (نه فقط ناوهای هواپیمابر متعارف) به پرواز درآیند.
توانایی عملیات از دریا، برد عملیاتی نیروی دریایی چین را به شدت افزایش داده و این امکان را می دهد تا بدون نیاز به پایگاه های زمینی نزدیک، پوشش هوایی و توان ضربتی رادارگریز خود را در آب های بین المللی و مناطق دوردست تقویت کند. این پهپادها ایده آل برای ماموریت های «پیشگام نفوذ» و انجام وظایف پرخطر هستند.
در تاریخ سه شنبه، 11 نوامبر، نیروی هوایی چین به مناسبت هفتاد و ششمین سالگرد تاسیس خود، فیلم کوتاهی با عنوان «رویاهای بلندپروازانه» منتشر کرد که برای اولین بار، یک آرایش سه گانه جنگی پیشرفته را به نمایش گذاشت.
پهپاد رادارگریز تهاجمی جی جی-11 (GJ-11) با نام مستعار شوان لونگ که در گزارش های غربی به «شمشیر تیز» (Sharp Sword) معروف است، با طراحی بال پرنده و قابلیت های رادارگریزی برای ضربه زدن به اهداف کلیدی طراحی شده است. لولاهای تاشوی قابل مشاهده در طراحی آن، حاکی از قابلیت استقرار آسان در کشتی ها است. برد عملیاتی بیش از 1500 کیلومتر در برخی پیکربندی ها گزارش شده است، اما مقامات چینی مشخصات رسمی آن را منتشر نکرده اند.
جنگنده رادارگریز جی-20 (J-20) با نام مستعار ویلونگ جنگنده نسل پنجم و سرنشین دار چین است که هسته عملیات های نفوذی را تشکیل می دهد.
هواپیمای جنگ الکترونیک جی-16دی (J-16D) که نقش پشتیبانی حیاتی را ایفا می کند؛ این هواپیما با ایجاد پارازیت و فلج کردن سامانه های راداری متخاصم، مسیر را برای نفوذ هموار می سازد.
کارشناسان نظامی چین این آرایش را یک «ترکیب عالی» می دانند که هدف آن شکستن و نفوذ به سامانه های پدافند هوایی دشمن است.
هواپیمای جی-16دی ابتدا با جنگ الکترونیک، سامانه های راداری دشمن را کور می کند.
سپس هواگردهای جی-20 و جی جی-11 از قابلیت رادارگریزی خود استفاده کرده و به عمق خطوط دفاعی نفوذ می کنند تا اهداف حیاتی را منهدم سازند.
پهپاد جی جی-11 می تواند به عنوان مکمل هواپیمای سرنشین دار یا گسترش دهنده قابلیت ها عمل کند؛ ماموریت های شناسایی مسلحانه را در مناطق پرخطر انجام دهد و از جنگنده های سرنشین دار محافظت کند.
این فیلم و گزارش ها نه تنها سخت افزار، بلکه بلوغ چین در حوزه دکترین و سامانه های فرماندهی و کنترل را نشان می دهند.
تیم سازی سرنشین دار-بدون سرنشین: نمایش آرایش سه گانه، نشان می دهد که چین در حال حاضر در حال تمرین و توسعه تاکتیک های همکاری بین سامانه های سرنشین دار و بدون سرنشین است.
پیشرفت های آموزشی و سایبری: نیروی هوایی چین یک سامانه آموزشی جدید توسعه داده است که تجهیزات واقعی و شبیه سازها را در یک شبکه یکپارچه می کند. در این شبکه، «نیروهای دیجیتال» (عناصر هوش مصنوعی) نیز حضور دارند که به طور مداوم از ورودی های انسانی یاد می گیرند و به چالش برانگیزترین حریف برای خلبانان تبدیل می شوند.
توسعه مستمر: رونمایی های اخیر از جمله جنگنده جی-35ای (J-35A) و انواع پهپادهای برتری هوایی در کنار این فیلم جدید، نشان می دهد که چین با سرعت بالا و با اتکا به پیشرفت های داخلی در زمینه هوانوردی، الکترونیک و مواد، در حال نوسازی جامع نیروهای هوایی و دریایی خود است.
این مجموعه اقدامات نشان می دهد که چین با راهبردی یکپارچه، در حال ترکیب هوش مصنوعی، رادارگریزی و قابلیت های دریایی برای ایجاد یک قدرت هوایی و دریایی کاملا مدرن است. این رویکرد نه تنها برای حفظ منافع امنیتی و توسعه ای پکن حیاتی است، بلکه می تواند یک چالش فناورانه جدی برای برتری هوایی و دریایی کشورهای غربی در آینده ایجاد کند.
با این حال، باید توجه داشت که فیلم های منتشر شده توسط رسانه های دولتی چین، اگرچه ممکن است بازتاب دهنده پیشرفت های واقعی فناوری باشند، اما در خدمت روابط عمومی و اهداف بازدارندگی نیز هستند.
