در حالی که مردم بندر امام خمینی هنوز با هزار و یک چالش روزمره و تنگنای معیشتی درگیرند، صحنه‌ای تکراری از مدیریت «ویترینی» در صنایع پتروشیمی کشور بار دیگر روی پرده رفته است؛ البته این بار با نقش اولی متفاوت اما همان داستان نخ‌نما: سپهدار انصاری‌نیک، مدیرعامل پرحاشیه پتروشیمی بندر امام، با ژستی سینمایی، پروژه مدرسه‌سازی را به میدانی برای شوی شخصی بدل کرده است!
به گزارش تابناک؛ آقای مدیرعاملی که نامش سال‌هاست با پرونده‌های مخدوش و شایعات محکومیت در پتروشیمی جم گره خورده، این روزها با کت و شلوار اتوکشیده و عینک دودی و میکروفون به یقه، جلو دوربین عکاس و فیلمبردار راه می‌رود تا شاید تصویری نو از «خدمتگزاری» بیافریند؛ اما دریغ از اندکی فروتنی یا واقع‌گرایی. گویا خدمت به مردم دوباره به شوآف و بزک رسانه‌ای تبدیل شده: خرج پول پتروشیمی و سهم سهامداران، اسباب پز دادن مدیری با ژست متفاوت!
این در حالی است که هرکس با چنین بودجه و سرمایه‌ای سرکار باشد، بلد است برای پروژه مدرسه سازی سلفی بگیرد و با عینک دودی و میکروفون سراغ «دستاوردسازی»های نمایشی برود. اما آقای مدیرعامل، هنر آن است که آستین بالا بزنید، نه آنکه میان فیلمبردار و عکاس «حرکت نمایشی» ثبت کنی!
آقای انصاری‌نیک، اگر در سودای خدمت واقعی بودید، حداقل از رئیس‌جمهور آداب راه‌اندازی مدرسه را یاد می‌گرفتید که بیل دست می‌گیرد و به جای پز دادن، آستین همت بالا می‌زند.
این ادا و اطوارها شاید در شبکه‌های اجتماعی برای خودنمایی و ساخت برند شخصی بدرد بخورد، اما مردم بندر امام خمینی واقعاً دل‌شان با یاد و راه شهداست؛ نه با عینک دودی، نه با کت و شلوار و نه با ژست‌های نمایشی. اینکه پروژه مدرسه را به شهدای جنگ ۱۲ روزه تقدیم می‌کنید، زمانی معنا دارد که پشت این حرف، صداقت و عمل باشد، نه این همه بزک رسانه‌ای و رفتار پرزرق‌وبرق!
اگر قرار است دفتر نشر و آثار انصاری‌نیک راه بیافتد، خوب است که با همین سبک و سیاق ادامه دهید: عینک دودی، میکروفون بر یقه، کت و شلوار و البته خرج بیت‌المال برای ساختن ژستی که قطعا ربطی به همت و مسئولیت اجتماعی ندارد. اما فراموش نکنید، مردم حساب خدمت را از پز دادن به‌خوبی جدا می‌کنند، و پشت هیچ عینک دودی، بی‌مسئولیتی و گذشته‌ای مخدوش پنهان نخواهد شد!
