به گزارش مشرق، توجیه اتفاقات زننده در فوتبال ایران به یک اپیدمی تبدیل شده است. عذرخواهی معنایی در این فوتبال ندارد و گاهاً می‌بینیم که حتی باشگاه‌ها، بازیکنان و مربیان زیر بار مشکلاتِ عیان و آشکارا نیز نمی‌روند و سعی می‌کنند با ذکر دلایلی غیر قابل قبول، از محکمه عبور و خود را بی‌گناه جلوه بدهند! بیگانه با واژه‌ای به نام عذرخواهی.
نمونه‌اش اتفاقاتی است که بعد از بازی پرسپولیس مقابل استقلال‌خوزستان رخ داد؛ جایی که بازیکنان و برخی از مربیان پرسپولیس مقابل هواداران ایستاده و برای شعاری که از زبان آن‌ها خارج می‌شود، کف می‌زنند. شعارهایی زننده علیه باشگاه استقلال تهران؛ بر هیچ‌کس پوشیده نیست که باشگاه مورد اشاره در این شعارها، رقیب سنتی بوده اما پرسپولیسی‌ها انگار نمی‌خواهند این موضوع را بپذیرند.
آقا کریم را باید از این فوتبال جدا کرد؛ انگار که تعلق خاطری به آن ندارد. بابت حضورش روی نیمکت پرسپولیس، به آب و آتش نمی‌زند و مثل این اتفاق، گاهی هم به مخالفت با بیانیه‌ها و نظرات باشگاه می‌پردازد. او علاقه‌ای به اینکه مثل خیلی‌ها پاچه‌خواری کند، بله قربان‌گو باشد و به تمام سیاست‌های باشگاه تن بدهد، ندارد و به وقتش حرف درست و منطقی را می‌زند؛ حتی اگر برخلاف نظرات باشگاهش باشد.
به بیانیه باشگاه پرسپولیس، بعد از این اتفاق توجه کنید. همه‌اش توجیه است و فرار از پذیرشِ یک رفتار زشت: «یکی از ویدیوها که انتخاب چندثانیه‌ای تدوینگر از تشویق‌های هواداران بوده، محل بحث قرار گرفته است. در این بین باتوجه به چندصدایی بودن شعارها روی سکوهای ورزشگاه، طبعا در پس‌زمینه انواع و اقسام جملات شنیده می‌شود که بسیاری از آن‌ها چندان واضح و شفاف به گوش نمی‌رسد و در ویدیوی مربوطه هم وضوح لازم در مورد محتوای آن‌ها وجود ندارد. با این حال برای جلوگیری از سوءتفاهم‌های احتمالی، ویدئوی مدنظر از استوری صفحه رسمی باشگاه پرسپولیس پاک شد. ذکر این نکته ضروری است که در شعارهای مطرح شده در ورزشگاه هیچ اسمی از باشگاهی دیگر آورده نشده. باشگاه پرسپولیس همیشه حامی اخلاق بوده و این موضوع را به هواداران محترمش نیز توصیه می‌کند.»
باشگاه پرسپولیس با انتشار این بیانیه، مرزهای توجیه را جابه‌جا کرد؛ به‌خصوص جایی که نوشته شده اسمی از باشگاهی دیگر آورده نشده است! این، عین بی‌احترامی به مخاطب و البته هواداران استقلال است؛ حتی زننده‌تر از شعاری که هواداران پرسپولیس علیه رقیب قدیمی و سنتی خود به زبان آوردند.
میان تمام این توجیه‌ها اما در فوتبال ایران هستند افرادی که فارغ از هیجانات و اتفاقات روزمره، با واژه‌ای به نام عذرخواهی آشنایی دارند. نمونه بارزِ این افراد، کریم باقری است. یکی از بهترین هافبک‌های تاریخ و همچنین یکی از محبوب‌ترین اهالی این فوتبال؛ اگر نگوییم محبوب‌ترینِ آن‌ها.
کریم باقری تحت قرارداد همان باشگاهی است که آن اتفاقاتِ عجیب و زشت را با انتشار بیانیه توجیه کرد. او متعلق به همان باشگاهی است که با واژه‌ی عذرخواهی میانه‌ای ندارد؛ او مربی همان باشگاهی است که تأکید کرده در شعارها، نامی از تیم یا باشگاهی دیگر آورده نشده است.
آقا کریم اما از هواداران استقلال تهران اینگونه عذرخواهی کرده است: «اتفاقاتی که در پایان مسابقه با استقلال‌خوزستان رخ داد، بدون تردید مورد قبول هیچ‌کس نیست. توهین و بی‌احترامی در هر شرایطی و از سوی هر فرد یا گروهی، عملی ناپسند است و باید مورد توجه و اصلاح قرار بگیرد. به سهم خودم، بابت رفتارهای نادرستی که رخ داد و باعث رنجش و ناراحتی دوستان عزیزمان در باشگاه بزرگ استقلال شد، صمیمانه عذرخواهی می‌کنم. احترام متقابل، شایسته نام فوتبال ایران و هواداران نجیب هر دو تیم است. امیدوارم در هیچ‌یک از بازی‌های آینده—چه مسابقات ما و چه سایر تیم‌ها—چنین حواشی تلخی تکرار نشود. از بزرگان و پیشکسوتان دو باشگاه نیز تقاضا دارم در اینگونه مواقع با آرام‌سازی فضا کمک کنند تا موضوعات کوچک تبدیل به بحران نشود و از مصاحبه‌های تنش‌زا که می‌تواند باعث تشدید ماجراها شود، پرهیز گردد. هدف همه ما رشد فرهنگ فوتبال و احترام در ورزش است. با احترام، کریم باقری.»
یک پیام محترمانه از فردی که پیش از این نیز محبوب هواداران استقلال بود و در تمام این سال‌ها هرگز مورد بی‌احترامیِ حتی طرفداران دوآتشه رقیب نیز قرار نگرفت. او برخلاف مدیران باشگاه پرسپولیس که تأکید کردند نامی از باشگاه استقلال تهران نیاورده‌اند، به دلجویی از بازیکنان، مربیان و هواداران رقیب پرداخته است. یک اتفاق مهم و یک رسمِ درست که متأسفانه سال‌هاست در فوتبال ایران مشاهده نمی‌کنیم.
آقا کریم را باید از این فوتبال جدا کرد؛ انگار که تعلق خاطری به آن ندارد. بابت حضورش روی نیمکت پرسپولیس، به آب و آتش نمی‌زند و مثل این اتفاق، گاهی هم به مخالفت با بیانیه‌ها و نظرات باشگاه می‌پردازد. او علاقه‌ای به اینکه مثل خیلی‌ها پاچه‌خواری کند، بله قربان‌گو باشد و به تمام سیاست‌های باشگاه تن بدهد، ندارد و به وقتش حرف درست و منطقی را می‌زند؛ حتی اگر برخلاف نظرات باشگاهش باشد.
اگر کریم باقری محبوب است، اگر میان فوتبالی‌ها با لفظ «آقا کریم» شهره است و اگر هواداران استقلال نیز او را تشویق می‌کنند، به دلیل همین واقعیت‌هایی است که به زبان می‌آورد. او «آقای فوتبال ایران» است و به احترامش، نه تنها هواداران استقلال بلکه ما هم باید به پا خیزیم و بابت وجودش کلاه از سر برداریم. ممنون که هستی آقای باقری.
