محمدمهدی زارع، مدافع جوان ایرانی که در ابتدای فصل اسمش زیاد شنیده می‌شد و حتی برخی رسانه‌ها از او به عنوان «شاه‌ماهی نقل‌وانتقالات» یاد می‌کردند، حالا در روسیه شرایط خوبی ندارد. او در حالی به تیم احمد گروژنی پیوست که چند باشگاه بزرگ لیگ ایران به دنبال جذبش بودند و حتی تصور می‌شد با بازی در اروپا به سرعت پیشرفت کند. اما برخلاف تمام پیش‌بینی‌ها، او فرصت زیادی برای بازی پیدا نکرده و بیشتر روی نیمکت نشسته است.
زارع تاکنون فقط ۹۱ دقیقه در لیگ روسیه بازی کرده و در ۱۱ مسابقه دیگر نیمکت‌نشین بوده؛ آماری که برای یک بازیکن جوان، آن هم در سال اول حضور در فوتبال خارجی، اصلاً امیدوارکننده نیست. همین وضعیت باعث شده شایعاتی درباره بازگشت او به لیگ برتر ایران در نیم‌فصل به وجود بیاید.
البته این اتفاق فقط مربوط به زارع نیست. در سال‌های اخیر دیده شده برخی تیم‌های روسی از این مدل انتقال‌ها سود زیادی به دست می‌آورند. آنها بازیکنان جوان ایرانی را با قرارداد نه‌چندان سنگین جذب می‌کنند و وقتی بعد از چند ماه تیم‌های ایرانی برای بازگرداندن آنها اقدام می‌کنند، مبلغ رضایتنامه چند برابر می‌شود. نقش دلال‌ها هم در این روند بسیار پررنگ است و عملاً این رفت‌وبرگشت‌ها به منبع درآمد تبدیل شده است.
نمونه معروف این ماجرا سعید سحرخیزان بود که استقلال برای برگرداندنش از روسیه حدود ۲ میلیون یورو هزینه کرد؛ عددی که انتقاد زیادی به همراه داشت. حالا درباره زارع هم گفته می‌شود در صورت درخواست باشگاه‌های ایرانی، مبلغ فسخ قرارداد او کم نخواهد بود.
باید دید این مدافع جوان تصمیم می‌گیرد برای گرفتن شانس بیشتر بماند و بجنگد یا نیم‌فصل دوباره به ایران برمی‌گردد. در هر صورت، ماجرای او یک بار دیگر نشان می‌دهد انتقال به لیگ‌های خارجی همیشه به معنای پیشرفت نیست و گاهی حتی می‌تواند باعث عقب‌ماندگی در روند رشد بازیکن شود.
