یکی از مهم‌ترین تحولات سال‌های اخیر در ساختار سیاسی ایران، پایان یافتن وضعیت موسوم به حاکمیت دوگانه است. این وضعیت زمانی رخ می‌داد که میان ارکان اجرایی، تقنینی و اجتماعی درکی ناهمساز از اولویت‌ها شکل می‌گرفت و پیامد آن بی‌ثباتی، فرسایش اعتماد عمومی و دوپارگی در حرکت ملی بود. رویکرد و منش شهید رئیسی نشانه آغاز مرحله‌ای تازه بود. او با پرهیز از کینه، انتقام و شکایت از منتقدان و خبرنگاران، توانست الگویی از آرامش و متانت حاکمیتی را به نمایش بگذارد. در دوران او، دولت به جای رقابت درونی، در پی هم‌افزایی و هم‌سویی با نهادهای دیگر بود.
این روند در دوران کنونی ادامه یافته است. پزشکـیان نیز بر اساس تجربه زیسته و منش فکری خود، به سه رکن قانون، دین و مردم التزام دارد. این سه‌گانه اگر در تعادل بایستد، نه تنها شکاف سیاسی را از میان برمی‌دارد بلکه توان تمدنی و ظرفیت اجتماعی را آزاد می‌کند. از همین رو می‌توان گفت که با ادامه این مسیر، مفهوم حاکمیت دوگانه در حال اضمحلال و تبدیل شدن به یکپارچگی پایدار است. این گذار، نه صرفاً یک انتخاب سیاسی، بلکه نشانه بلوغ نهادی و تکامل تاریخی نظام است.
در ماه‌های اخیر به‌ویژه در تازه ترین مواضع دولت در حوزه هسته‌ای، منطقه‌ای و گفت‌وگوهای بین‌المللی نیز از همین الگو پیروی شده است. آرامش در تصمیم، پرهیز از هیجان و در عین حال حفظ صلابت ملی از عواملی است که نه تنها فضای سیاسی را متعادل کرده بلکه حتی بازار و بدنه اقتصادی را نیز به ثبات نزدیک‌تر می‌کند.
باید گفت یگانگی و وحدت در شرایط سخت ارزش بیشتری دارد تا تنش در دوران قوت. امروز کشور از موضع قدرت سخن می‌گوید و این قدرت زمانی واقعی و ماندگار است که پشتوانه آن انسجام داخلی باشد.
با این همه، شرط تداوم این مسیر آن است که ترکیب دولت و مجموعه نیروهای مدیریتی نیز با منش پزشکـیان هم‌افزا باشند. هرگونه دوگانگی درون دولت یا امید بستن به فرمول‌های کهنه و بی‌نتیجه مذاکره با آمریکا می‌تواند دوباره همان زخم قدیمی را بازگرداند. تجربه تلخ توقف‌های ناگهانی هسته‌ای یا تنش‌های بی‌حاصل برای جامعه هزینه روانی و تاریخی داشته است. فوردو تنها یک تأسیسات نیست، یک خاطره جمعی است که یادآور این واقعیت است که تعلیق و بی‌ثباتی، رنجی عمومی می‌آفریند.
از این رو تداوم راه امروز، نیازمند دولتی یکپارچه، تصمیم‌گیری قاطع و پاسداری از خطوط عزت ملی است. ساختن، نیازمند آرامش در داخل و صلابت در خارج است. این همان جمله‌ای است که آرامش می‌آورد: می‌سازیم و با قدرت می‌سازیم.
