خبرگزاری مهر، گروه استانها: وقتی شور تعلیم با جسارت عبور از مرزهای بین‌المللی در هم می‌آمیزد، حاصل آن می‌شود سارا آقایان؛ معلم پرتلاش تربیت‌بدنی از استان سمنان که با پشتکار مثال‌زدنی و عشق به ورزش، موفق شد به‌عنوان تنها نماینده ایران در دوره پیشرفته داوری و مربیگری طناب‌زنی آسیا در آلماتی قزاقستان بدرخشد.
حضور او در این رویداد معتبر نه‌تنها نمایانگر ظرفیت‌های پنهان ورزشکاران زن ایرانی بود، بلکه صدایی رسا از دل آموزش و پرورش کشور بود که توانمندی بانوان را به گوش فدراسیون آسیایی رساند. آقایان با ارائه مستندات عملکرد تیم‌های ایرانی، نگاه مسئولان آسیایی را به توان فنی و انگیزه بالای ورزشکاران کشورمان جلب کرد؛ گامی مؤثر در مسیر دیپلماسی ورزشی و جهانی‌سازی رشته‌ای نوپا اما پرظرفیت به نام طناب‌زنی.
در گفت‌وگوی پیش‌رو با سارا آقایان، بانوی معلمی از سمنان که طناب‌زنی را ورزشی هدفمند و بستری برای شکوفایی استعدادهای دختران ایرانی می‌داند، از مسیر پرچالش حضور در دوره پیشرفته آسیایی، دستاوردهای علمی و تجربی‌اش، و چشم‌انداز آینده این رشته در کشور سخن گفته‌ایم؛ روایتی از زنی که آموزش را به افتخار و تلاش را به جهانی شدن پیوند زد.
خانم آقایان، از تجربه حضور در کنار رئیس فدراسیون آسیایی بگویید.
این حضور برای من بسیار مهم و تأثیرگذار بود. دیدار با رئیس فدراسیون آسیا فرصتی بود تا توانمندی‌های ورزشکاران ایرانی را از نزدیک به ایشان نشان دهم. تمام فیلم‌های بازیکنان ایرانی را ارائه کردم و قدرت تیم‌های ما را به رخ کشیدم. ایشان نیز اذعان داشتند که تیم‌های ایران بسیار قوی هستند و شایستگی حضور در رقابت‌های بین‌المللی را دارند. امیدوارم با رایزنی‌های فدراسیون همگانی کشور، زمینه حضور تیم‌های ایرانی در مسابقات پیش‌رو مانند اپن چین فراهم شود.
به نظر شما چه چیزی باعث می‌شود طناب‌زنی در ایران کمتر شناخته شده باشد؟
طناب‌زنی در بسیاری از کشورها از پایه و به‌صورت جدی آموزش داده می‌شود، اما در ایران هنوز به‌عنوان یک رشته نوپا شناخته می‌شود. نبود آگاهی کافی، کمبود مربیان تخصصی و نبود حمایت‌های مالی از جمله دلایلی هستند که باعث شده این رشته کمتر دیده شود. در حالی که این ورزش هم کم‌هزینه است و هم ظرفیت بالایی برای رشد دارد، به‌ویژه در میان دختران و بانوان.
نقش معلمان تربیت بدنی را در توسعه این رشته چگونه ارزیابی می‌کنید؟
معلمان تربیت بدنی نقش کلیدی دارند. آن‌ها اولین حلقه ارتباطی با استعدادهای دانش‌آموزی هستند. اگر بتوانند استعدادها را شناسایی و هدایت کنند، می‌توانند نسل آینده ورزشکاران حرفه‌ای را تربیت کنند. خوشبختانه در استان سمنان، آموزش و پرورش برنامه‌ریزی‌های خوبی انجام داده و کلاس‌های آموزشی متعددی برای معلمان برگزار شده است. این حمایت‌ها زمینه‌ساز رشد ورزش طناب‌زنی در مدارس شده‌اند.
چه چالش‌هایی در مسیر آموزش و داوری این رشته وجود دارد؟
یکی از چالش‌های مهم، نبود منابع مالی کافی برای شرکت در دوره‌های بین‌المللی است. بسیاری از مربیان و داوران با هزینه شخصی تلاش می‌کنند در این دوره‌ها شرکت کنند، اما گاهی با موانعی مواجه می‌شوند. همچنین، آموزش مهارت‌ها به دانش‌آموزان نیازمند روش‌های متنوع و خلاقانه است. هر دانش‌آموز چالشی جدید برای من ایجاد می‌کند و همین باعث شده تجربه‌ام در آموزش چندبرابر شود.
اگر بخواهید یک پیام برای دختران علاقه‌مند به ورزش داشته باشید، چه می‌گوئید؟
می‌گویم جسور باشید، تجربه کنید، و از رشته‌های نو نترسید. ورزش فقط رقابت نیست؛ فرصتی است برای رشد، نشاط، و ساختن آینده‌ای روشن. طناب‌زنی می‌تواند سکوی پرتابی باشد برای دخترانی که می‌خواهند بدرخشند. کافی‌ست حمایت شوند و مسیر برایشان هموار شود.
حضور سارا آقایان در دوره پیشرفته آسیایی طناب‌زنی، تنها یک موفقیت فردی نبود؛ بلکه نمادی از ظرفیت‌های پنهان نظام آموزشی، توانمندی بانوان ایرانی، و قابلیت‌های رشته‌ای نوظهور بود که می‌تواند در سطح بین‌المللی بدرخشد. این تجربه نشان داد که با حمایت هدفمند، برنامه‌ریزی اصولی، و اعتماد به نیروهای متخصص، می‌توان مسیرهای تازه‌ای برای دیپلماسی ورزشی و توسعه ورزش بانوان گشود. سمنان، با معلمانی چون آقایان، امروز از بستر آموزش تا عرصه‌های جهانی، صدای افتخار ایران است.
