به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ۳۱ سال پیش، ۱۱ مهر ۱۳۷۳ در جریان برگزاری بازی‌های آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما، در دقیقه ۲۰ دیدار تیم‌های ملی ایران و بحرین، حرکت ناجوانمردانه دروازه‌بان بحرین منجر به مصدومیت شدید علی دایی شد؛ مهاجم جوان آن روزهای تیم ملی اما با مصدومیت تا پایان نیمه اول در زمین ماند که پس از انتقال او به بیمارستان، مشخص شد که طحال او بر اثر ضربه پاره شده است. علی دایی با پیراهن تیم‌ملی مصدومیت‌های متعددی را تجربه کرده و برخی هم به او لقب «جانباز فوتبال» را داده‌اند. دایی پس از ۳۱ سال دوباره در این باره صحبت‌هایی را مطرح کرده است.
علاوه بر این، روزهایی که در فوتبال ایران می‌گذرد، وضعیتی که تیم ملی فوتبال با امیر قلعه‌نویی دارد، تغییرات در باشگاه پرسپولیس از صندلی مدیریتی تا نیمکت که منجر به جدایی رضا درویش و وحید هاشمیان شد و همچنین خداحافظی برانکو ایوانکوویچ از دنیای فوتبال، بهانه‌ای شد تا تابناک سراغ علی دایی برود و گفت‌وگویی مفصل را در این زمینه با او انجام دهد.
گفت‌وگوی اختصاصی تابناک با بازیکن و سرمربی سابق تیم ملی فوتبال و پرسپولیس، شاگرد قدیمی برانکو ایوانکوویچ در تیم ملی و اسطوره فوتبال ایران را در ادامه می‌خوانید و پیش از آن، گزیده‌هایی از این مصاحبه را می‌خوانید:
بازی ایران و بحرین، مصدومیت شدید و عجیب علی دایی توسط سنگربان بحرین؛ روی تقویم ۳۱ سال از آن واقعه گذشته، علی دایی حالا از آن اتفاق چه خاطره‌ای دارید؟
شدیدترین و بدترین مصدومیت دوران ورزشی‌ام بود که هیچ‌گاه از خاطرم پاک نخواهد شد. برای زدن توپ بلند شدم. فاصله دروازه‌بان بحرین با من و توپ بیشتر بود و اگر آن حرکت ناجوانمردانه را مرتکب نمی‌شد، هم دروازه‌اش باز می‌شد و هم من دچار آن مصدومیت شدید و پرمخاطره نمی‌شدم.
شدت مصدومیت‌تان و عمل جراحی سختی که داشتید بازتاب زیادی در رسانه‌های خارجی داشت. حتی یک روزنامه آلمانی نوشت که "علی دایی مرگ را هم دریبل زد"؟
آن اتفاق که افتاد، به بازی ادامه دادم و تا پایان نیمه اول در زمین ماندم. به رختکن که رفتیم دیگر متوجه نشدم چه شد. بیمارستان و ۱۰ ساعت در اتاق عمل. حتی خود پزشکان ژاپنی از این که چطور دوام آورده‌ام متعجب بودند.
چه کسانی در آن شرایط کنار شما بودند؟
بچه‌های تیم تا جایی که امکان داشت پیگیر وضعیتم بودند، اما نکته جالب و مهم برای من حضور ولیعهد کویت در بیمارستان بود که ریاست کمیته المپیک آسیا را هم بر عهده داشت؛ او یک لحظه هم از پیگیری وضعیت سلامتی من غافل نبود.
شیخ احمد الفهد الصباح بود آن زمان. خب پس از عمل جراحی به ایران آمدید. شرایط پس از عمل چطور بود؟
پزشکان ژاپنی گفتند عملی که روی من انجام دادند، باعث انسداد روده‌ام می‌شود و باید عمل دیگری روی من انجام شود. ولیعهد کویت آماده بود که بهترین شرایط درمانی را برای من در هر کجا که لازم باشد فراهم کند، اما ترجیح دادم در تهران این عمل صورت بگیرد.
فدراسیون فوتبال و باشگاه پرسپولیس در آن زمان چه همکاری با شما داشتند؟
همکاری و مساعدت؟! هیچی. فقط باشگاه پرسپولیس در آن زمان لطف کرد حقوق و مزایای من را قطع کرد. شکر خدا مغازه کوچکی در منیریه داشتم که سبب شد دستم جلوی کسی دراز نشود و از کسی کمک نخواهم.
جالب است که ولیعهد کویت در آن مقطع زمانی، بیشتر از داخلی‌ها در پی سلامتی‌تان بوده...
این که چیزی نبود. ولیعهد کویت که ریاست باشگاه العربی کویت را نیز به عهده داشت، سعد الحوطی، کاپیتان سابق تیم ملی کویت را به تهران فرستاد تا پیشنهاد قابل توجهی به من بدهد.
چه پیشنهادی؟
خب پس از عمل جراحی دوم در تهران و طی کردن دوران نقاهت، تازه شروع کرده بودم به راه رفتن آهسته و آرام. سعد الحوطی گفت ولیعهد کویت گفته علی دایی را مجاب و راضی کن که به کویت بیاید؛ من (ولیعهد کویت) حاضرم با علی دایی (آن زمان) قراردادی ۳۰۰ هزار دلاری ببندم که بیاید این‌جا فقط راه برود تا سلامتی کاملش را به دست بیاورد. حتی اگر برای ما بازی نکرد، اصلاً مهم نیست.
خیلی جالب است که پرسپولیس حقوق‌تان را قطع کرد و از کویت پیشنهاد ۳۰۰ هزار دلاری برای‌تان آمد...
خب این لطف و محبت ایشان را می‌رساند. از ولیعهد کویت تشکر کردم و عذارخواهی از این بابت که به سعد الحوطی هم گفتم که من تازه شروع به راه رفتن کرده‌ام و شرایط مناسبی برای حضور در کویت ندارم.
دوره سختی را پشت سر گذاشتید. شاید اگر هر بازیکنی در شرایط شما قرار داشت، از فوتبال خداحافظی می‌کرد؟
بله، خیلی دوره سختی را پشت سر گذاشتم، اما این سختی‌ها باعث شد عزمم را برای بازگشت پرقدرت به فوتبال جزم کنم. خیلی‌ها گفتند که فوتبال علی دایی به پایان رسیده، اما من کوتاه نیامدم. تلاش کردم تا دوباره به فوتبال برگردم. آن دوره کمک کرد بتوانم تصمیمات بهتری بگیرم. لطف خدا شامل حالم شد که به قطر رفتم. شرایط بهتری در فوتبال پیش رویم قرار گرفت. به آلمان رفتم و دوران خوبی در فوتبال برایم رقم خورد.
خداحافظی برانکو ایوانکوویچ از دنیای فوتبال برای فوتبالیست‌ها و فوتبال‌دوستان ایرانی خبر داغ هفته جاری بود. در این خصوص چه صحبتی دارید؟
از شنیدن این خبر تا حدی غافلگیر شدم. به خصوص اینکه پس از جدایی برانکو از پرسپولیس در این چند سال همیشه صجبت از بازگشتش به فوتبال ایران مطرح بود. به تصمیم آقای برانکو احترام می‌گذارم و تنها می‌توانم برای این مربی تاریخ‌ساز در فوتبال ایران آرزوی سلامتی و موفقیت در ادامه زندگی در کنار خانواده‌شان را داشته باشم.
در توصیف شخصیت برانکو چه می‌توانید بگویید؟
فوتبال ایران چه تیم ملی و چه پرسپولیس، روزهای بسیار خوب و فراموش ناشدنی را با این مربی بزرگ و باشخصیت پشت سر گذاشت. انسان بزرگ و به معنای واقعی کلمه یک پروفسور در فوتبال بود.
برانکو ایوانکوویچ و علی دایی همواره ارتباط خوبی با یکدیگر داشتند. چه زمانی که مربی شما بود و چه زمانی که به عنوان دو مربی با هم در رقابت بودید. از برانکو چه آموخته‌هایی داشتید که در فوتبال و در مربیگری‌تان مورد استفاده قرار دادید؟
به طور حتم در تمام سال‌هایی که در تیم ملی تحت تعالیم آقای برانکو بودیم، همه ما آموخته‌های بسیاری از ایشان داشتیم که در مسیر پیشرفت و موفقیت‌مان تأثیر به سزایی داشت. خود من جزو کسانی بودم که از ایشان درس‌های زیادی گرفتم.
به طور کلی مربیان کروات در فوتبال ایران بسیار موفق‌تر و تأثیرگذارتر از مربیان دیگر کشورها بودند. علت این امر را در چه چیزی می‌توان جست‌وجو کرد؟
استانکو، بگوویچ، ایویچ، بلاژوویچ و برانکو مربیان کرواتی بودند که با آنها در پرسپولیس و تیم ملی کار کردم. خب از لحاظ فرهنگی و تاریخی ریشه‌های عمیق مشترکی میان ما وجو دارد. در تاریخ آمده که کروات‌های ایرانیان مهاجر به اروپا در هزاران سال پیش هستند. همین نزدیکی آداب و رسوم زندگی و فرهنگی به موفقیت این گروه از مربیان در فوتبال ایران کمک بسیاری کرد.
۲۵۱ ۲۵۱
