خبرگزاری مهر، گروه استانها - کوثر اشرافی: در فراز و نشیب روزگار و در دل برگه‌های تقویم شمسی روزهایی است که هرکدام به علتی نامگذاری شده‌اند؛ روزهای تلخ و روزهای شیرین. اما باید از روزهایی بگوییم که یادآور تاریخ یک ملت است و با خون شهدا عجین شده است ایامی که نه فقط یادآور گذشته بلکه چراغ راهی برای آیندگان است.
سیزدهمین روز از آبان یکی از همین روزها است که ردپای سه اتفاق مهم در آن به جا مانده است، اتفاقاتی که در آن سه نسل از مردمان این سرزمین دخیل شدند و مُهر بطلانی بر نقشه شوم استکبار کشیدند.
اما برسیم به اولین سیزده که در آبان سال ۱۳۴۳ رقم خورد آن هم در روزهایی که دشمنان با تصویب طرح کاپیتولاسیون به دنبال مصونیت قضائی خویش بودند و با اعتراض روحانیت به پرچمداری خمینی کبیر، امام به ترکیه تبعید شد و همین تبعید علت سرآغاز مبارزات علنی علیه رژیم شاه شد.
دومین سیزده در آبان ۱۳۵۷ بود، صبح سیزده آبان درست چهل و هفت سال پیش در ایام منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی در تهران یاران امام در مدارس با حرکت به سمت دانشگاه تهران جمعیت زیادی را با خود همراه کردند اما با مقابله رژیم ستمشاهی ۵۶ نفر به شهادت رسیدند و تعداد زیادی مجروح شدند.
و سومین سیزده در آبان سال ۱۳۵۸ که با تسخیر لانه جاسوسی دشمن توسط دانشجویان ضربه آخر بر پیکره دشمن فرود آمد و انقلابی دیگر نام گرفت.
این شهادت نه فقط پایان این راه بلکه سرآغازی شد برای جوشش نسل آینده تا بدانند و بدانیم که این حرکت بی‌پایان است و تازه شروع راه است.
حالا چهل و هفت سال از آن روزها می‌گذرد، امروز صبح سیزده آبان در رشت دیار مردمان گیل و دیلم خیابان‌های این شهر پر از صدای نوجوانانی است از نسل میرزا کوچک خان که آمده‌اند تا عهدی دوباره ببندند؛ عهدی با شهدا.
امروز مدارس را تعطیل کرده‌اند تا دوباره سیزده آبانی دیگر بسازند و به همگان نشان دهند که ما یاران دهه نودی امام هستیم که امروز اینگونه فریادمان بر سر استکبار بلند است، فریاد الله اکبر.
زن و مرد و پیر و جوان فرقی نمی‌کند وقتی پای ابراز خشم و انزجار از دشمن به میدان می‌آید، خشم از آمریکای جنایتکار. در گوشه و کنار این شهر مادرانی و پدرانی را می‌بینم که اگر تا دیروز بر شانه‌هایشان به راهپیمایی می‌آمدیم امروز پا به پایشان در میدان هستیم.
پیروان مکتب فاطمی امروز در سالروز شهادت بی بی دو عالم حضرت زهرا (س) به میدان اصلی شهر آمده‌اند تا کینه و نفرت خود را نسبت به نسل جنایتکار بنی امیه نشان دهند.
صدای قرآن در میدان شهدای ذهاب می‌پیچد و پرچم‌های کوچکی که در دستان مردم است نشان‌دهنده تعدد جمعیت دلداده به وطن است که حضور یافته‌اند.
در جمعیت دقت می‌کنم هرکس به دلیلی امروز آمده تا با مشت‌های گره کرده بگوید «مرگ بر آمریکا» وقتی که رهبر گفت هرچه فریاد دارید بر سر آمریکا بکشید.
در یک گوشه از پیاده‌راه عکس رهبرش را در بغل دارد و از رفیقش می‌خواهد که از او عکسی بگیرد، به چهره‌اش ردی از عشق، غرور و اقتدار پیداست
در بین جمعیت چشمم به دخترک کوچکی خورد که همراه با مادرش آمده و پرچم کوچکی در دست دارد، مدام سوال می‌پرسد، کوچک است و کنجکاو و ذهنش به دنبال جواب پرسش‌ها و گره‌ها.
این دختران، پسران، زنان و مردان ایرانی از تبار گیلان هستند که اینگونه با حضورشان خیابان‌های این شهر را زیبا کرده‌اند تا دنیا بداند هرگز لحظه‌ای از اهدافشان کوتاه نخواهند آمد و در این مسیر با اقتدار و توکل به نصرت الهی ایستاده‌اند تا پایان راه، تا لحظه آخر و تا پای جان.
