عصر ایران - ماترا هرگز یک خودروساز معمولی نبود. این شرکت کار خود را در زمینه هوانوردی و هوافضا آغاز کرد و پیش از تولید اولین خودرو، به ساخت جت‌های جنگنده و موشک مشغول بود. زمانی که ماترا وارد صنعت خودروسازی شد، همان روحیه را به همراه آورد. ساختار سبک، مهندسی جسورانه و طراحی هوشمندانه تبدیل به امضای ماترا شد و مدل «مورنا» شاید ناب‌ترین بیان این فلسفه باشد.
ماترا مورنا در سال ۱۹۸۰ رونمایی شد، به گونه‌ای که انگار از آینده به دوران کنونی سُر خورده است. ظاهر آن، با بدنه پایین، صیقلی و آیرودینامیک زیبا، تداعی‌کننده یک طرح مفهومی زنده بود. اما غافلگیری واقعی در داخل کابین رخ می‌داد: مورنا سه صندلی را در یک ردیف ارائه می‌داد. راننده مانند هر خودروی عادی در سمت چپ می‌نشست، با این تفاوت که کابین طوری طراحی شده بود که دو سرنشین کنار او نیز در کمال آسایش می‌نشستند. یک خودروی اسپرت که در آن هر کس بهترین صندلی را داشت.
پنل‌های بدنه کاملاً گالوانیزه بودند؛ درسی که ماترا از مدل قبلی خود یعنی باگرا که مستعد زنگ‌زدگی بود، آموخته بود. زیر بدنه، یک موتور میانی قرار داشت. مدل‌های اولیه از یک موتور ۱.۶ لیتری چهار سیلندر پرتحرک بهره می‌بردند، در حالی که نسخه‌های بعدی با موتور ۲.۲ لیتری و توان ۱۴۲ اسب بخار عرضه شدند. تمرکز مورنا بر قدرت خام نبود، بلکه بر تعادل بود. فرمان‌پذیری آن دقیق، شاسی آن واکنش‌گرا بود و خودرو مشتاق حرکت موزون در جاده‌های پر پیچ و خم به نظر می‌رسید.
تولید مورنا در سال ۱۹۸۳ پس از کمی بیش از ده هزار دستگاه به پایان رسید. تعدادی که نه آنقدر زیاد بود که به یک خودروی رایج تبدیل شود و نه آنقدر کم که به یک کلاسیک خاص و آرام در میان فرقه‌های خودرویی نرسد.
ماترا مورنا یادآور این نکته است که خودروهای اسپرت می‌توانند باهوش، سرگرم‌کننده و به طور شگفت‌انگیزی متفاوت باشند. خودرویی از شرکتی که فراتر از هر قاعده و عرفی اندیشید و جاده‌ها را به مکان هیجان‌انگیزتری تبدیل کرد.
