به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه متعلق به کرباسچی در تیتر اصلی صفحه اول خود نوشت: پزشکیان: به جایی رسیدیم که در پرداخت حقوق‌ها هم مشکل داریم/ روایت رئیس‌جمهور از بحران‌های دولت و نیاز به اصلاحات. رئیس‌جمهور، در مراسم بزرگداشت «روز پرستار» با اشاره به مواجه شدن دولت با انباشت مشکلات گفت: از روز اولی که کار را در دولت آغاز کردیم، با بحران‌های متعدد روبه‌رو و به شکل متوالی با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنیم. ما وارث روندی هستیم که اصلاح آن زمان‌بر و دشوار است. در همه زمینه‌ها بدون آنکه به محدودیت‌های منابع توجه داشته باشیم، ساختار را گسترش و توسعه دادیم و کارهایی کردیم که نباید انجام می‌شد. امروز به جایی رسیده‌ایم که حتی در پرداخت حقوق افراد مشکل داریم.
رئیس‌جمهور تصریح کرد: در ساختار فعلی به جای اینکه منابع در اختیار کسانی قرار گیرد که در حال کار و تلاش هستند، اول حقوق و اضافه‌کاری افرادی پرداخت می‌شود که فعالیت چندانی ندارند و در ادارات نشسته‌اند. در مقابل، به عنوان مثال،پرستاری که در بیمارستان در حال تلاش و کوشش است حق و حقوق‌اش کم و دیر پرداخت می‌شود. این شرایط فقط در حوزه پزشکی نیست و در سایر ادارات نیز هست و البته تقصیر ماست که طراحی درستی نکرده‌ایم.
درباره این اظهارات و ذوق‌زدگی روزنامه هم‌میهن، باید یادآور شد که دولت روحانی نیز ادعا می‌کرد خزانه خالی است و قادر به اداره کشور نیست. دولت روحانی هر چند مدعی بی‌نیاز کردن مردم از یارانه و سرازیر کردن چند صد میلیارد دلار سرمایه به کشور بود اما هنگام تحویل دولت به شهید رئیسی ادعای دیگری داشت.
نیمه مرداد ۱۴۰۰، هنوز دولت شهید رئیسی از مجلس رأی اعتماد نگرفته بود. بنابراین جلسه دولت با حضور آقای رئیسی و کابینه دولت دوازدهم (روحانی) برگزار شد. دولتمردان در این نشست خبر دادند که بودجه کافی برای پرداخت حقوق کارکنان دولت در آن ماه وجود ندارد. اسحاق جهانگیری در آن جلسه گفته بود «آقای رئیسی در شرایطی مسئولیت اداره دولت را برعهده گرفته که فشار آمریکایی‌ها و مسائل منطقه، بسیار سخت شده است. این شرایط کرونا، این شرایط خشکسالی؛ منابع کشور هم که ته کشیده است». وزیران نیرو و جهاد کشاورزی هم، گزارش‌هایی درباره ناترازی‌های برق و نبود بودجه ارزی ۳/۲ میلیارد دلاری برای واردات گندم و روغن ارائه کرده بودند.
اما آقای رئیسی با وجود به ارث بردن آن فاجعه مدیریتی و تعطیلی هشت‌هزار کارخانه و منفی شدن رشد اقتصادی و تورم ۴۵ درصد، هرگز از شرایط آه و ناله نکرد، بلکه با تزریق امید به فعالان اقتصادی و مدیران توانست رشد اقتصادی ۵ درصد را به ثبت برساند، صادرات و درآمدهای نفتی را احیا کند، واکسیناسیون کرونا را با واردات ده هزار دوز واکسن به انجام رساند، قطع گسترده برق در تابستان و زمستان را تا حدود زیادی مهار کند، با حمایت از گندمکاران به احیای خودکفایی گندم و توقف واردات ۸ میلیون تن گندم بپردازد، تورم ۴۵ درصدی را به ۳۳ درصد کاهش دهد، و ۱۱۰۰ پروژه عمرانی به ارزش بیش از ۵۰۰ هزار میلیارد تومان را فقط در سال سوم به بهره‌برداری برساند. دولت رئیسی با وجود مضایق به ارث رسیده توانست ۵۰۰ هزار میلیارد تومان اصل و سود اوراق سررسید شده را به‌علاوه بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان تعهدات قانونی جدید (مانند متناسب‌سازی حقوق فرهنگیان و...) تأمین و پرداخت کند.
ثانیاً باید یک‌سال فرصت سوزی دولت چهاردهم را به خاطر معطلی در مذاکرات به آمریکا و اعتماد به وعده غربگرایان درباره دسترس بودن توافق با ترامپ و سرازیر شدن چند هزار میلیارد دلار(!!) به کشور را به عنوان علت عقبگرد زدن دولت در نظر گرفت، عاملی که موجب تشدید رکود تورمی شد.
ثالثاً باید بررسی کرد که چرا دولت با وجود ادعای مضیقه‌های مالی، گریبان صادرکنندگان ارزی متخلف را به ویژه در شرکت‌های تابعه که ۹۵ میلیارد دلار ارز حاصل از صادرات را برنمی‌گردانند، یا دریافت‌کنندگان حقوق‌های نجومی در شرکت‌های پردرآمد نمی‌گیرد و فقط عجز و ناله می‌کند؟!
ای کاش آقای پزشکیان هیئت کارشناسی مستقلی را برای بررسی این تخلفات دولتی در زمینه ارزهای صادراتی و انتصاب‌های مبتنی بر تقسیم غنائم سیاسی و رانتی مأمور کند؛ آنگاه معلوم خواهد شد که مشکل نه کمبود بودجه، بلکه انحرافات مدیریتی است. و گرنه دلیلی ندارد حکم کارگزینی سرپرست اطلاع‌رسانی دولت، مربوط به پتروشیمی جم (با ۲۰۰ میلیون تومان حقوق و مزایا) باشد.
