عصر ایران - آمون-رع مهم ترین و پرنفوذترین خدای مصر باستان در طول دوران باشکوه پادشاهی نوین (حدود 1550 تا 1070 قبل از میلاد) و پس از آن بود. این نام در واقع ترکیبی قدرتمند است که دو خدای بزرگ را در هم می آمیزد.
آمون: خدای اصلی شهر تبس (پایتخت مذهبی و سیاسی امپراتوری مصر) که نامش به معنای «پنهان»، «ناپیدا» یا «رازآلود» است. او نماد نیروی غیرقابل مشاهده ای بود که در ورای آفرینش قرار داشت و اغلب با پوست آبی یا تیره و تاجی با پرهای بلند به تصویر کشیده می شد.
رع: خدای خورشید و خالق اعظم که سرچشمه تمام حیات است.
با ادغام این دو هویت، آمون-رع به مقامی بالاتر از سایر خدایان ارتقا یافت و تبدیل به «سلطان خدایان» شد. این ادغام، نیروی خورشید حیات بخش (رع) را با پویایی پنهان و جهان شمول (آمون) ترکیب کرد.
نقش این خدا در سیاست و دین مصر باستان حیاتی بود.
فرعون ها رسما خود را پسر آمون می نامیدند و مشروعیت الهی حکومت خود را از او می گرفتند. تمامی موفقیت های نظامی و ثروت امپراتوری، موهبتی از جانب آمون-رع تلقی می شد.
معابد عظیم او در کارناک و اقصر در تبس، به بزرگترین و ثروتمندترین مجتمع های مذهبی جهان باستان تبدیل شدند و قدرت کاهنان آمون اغلب با قدرت فرعون رقابت می کرد.
اهمیت آمون-رع حتی در دوره های متاخر، از جمله در دوران خاندان بیست و پنجم (معروف به فرعون های کوشی یا نوبی)، پابرجا ماند. این حاکمان با اصالت جنوبی، آمون را خدای اصلی قلمرو خود می دانستند و با ارجاع به ریشه های مذهبی مشترک، توانستند سلطه خود را بر کل مصر تثبیت کنند. تندیس ها و آثار به جای مانده، گواهی بر همین رابطه مستحکم میان قدرت زمینی و قدرت آسمانی در آن برهه از تاریخ اند.
آثار باقی مانده از آمون-رع، شاهدی زنده بر محوریت او در هویت، قدرت و کیهان شناسی مصریان باستان است.
