به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فرادید، به گفته کارشناسان، این مقبره به دوره «میان‌آوار»، یعنی حدود سال‌های ۶۷۰ تا ۶۹۰ میلادی تعلق دارد؛ زمانی که این منطقه بخشی از خاقانات آوار بود؛ یک امپراتوری قدرتمند کوچ‌نشین که بر حوضه‌ی پانونی و بخش‌های وسیعی از اروپای مرکزی و شرقی تسلط داشت.
آوارها بیشتر به خاطر یورش‌ها و ویرانگری‌هایشان در جنگ‌های آوار-بیزانس (از سال ۵۶۸ تا ۶۲۶ میلادی) و همچنین تأثیرشان بر مهاجرت‌های اسلاوها به جنوب‌شرقی اروپا شناخته می‌شوند.
حفاری‌های انجام‌شده در مقبره منجر به کشف مجموعه‌ای از گورنهاده‌های بی‌نظیر و سالم شده است، از جمله تیغه و دسته نادر یک شمشیر خمیده، یراق کمربند نقره‌ای، یک خنجر بلند، بندهای زینتی با روکش طلا و گوشواره‌هایی از مهره‌های شیشه‌ای.
شواهد به‌هم‌ریختگی در مقبره نشان می‌دهد این آرامگاه در دوران باستان غارت شده، اما آن‌طور که پیداست دزدان سلاح‌های جنگجو و بخشی از نذورات تدفینی را باقی گذاشته‌اند.
یکی از دشوارترین لحظات حفاری، بیرون آوردن شمشیر بود. این سلاح پس از نزدیک به چهارده قرن مدفون بودن در خاک، بسیار شکننده شده بود. داوطلبان «برنامه‌ی باستان‌شناسی جامعه» موزه، جعبه چوبی ویژه‌ای طراحی کردند تا بتوان شمشیر را یکپارچه و همراه با خاک پیرامونش جابه‌جا کرد. این روشِ ظریف امکان بررسی دقیق‌تر و میکروسکوپی در محیط آزمایشگاهی را فراهم کرد.
فرآیند مرمت که به‌تازگی به پایان رسیده، زیبایی و ظرافت واقعی این آثار را آشکار کرده است. این شمشیر تیغه‌بلند، باریک و خمیده، یکی از نادرترین سلاح‌های آواری است که تاکنون کشف شده است. در کنار آن، زیورآلات نقره‌ای و زراندود مرمت‌شده، جایگاه والای این جنگجو و مهارت شگفت‌انگیز فلزکاران آواری را به‌خوبی نشان می‌دهد.
