سارا عواد؛ نویسنده و خبرنگار فلسطینی ساکن در نوار غزه نوشت: یکشنبه گذشته، من از چادری که با خانواده ام در آن مستقر هستیم و در مرکز نوار غزه است، خارج شدم و به سمت یک کافه که محل حضور دانشجویان و فریلنسرها است حرکت کردم. 10 روز از حصول توافق آتش بس جنگ غزه گذشته و من فکر می کردم اکنون دیگر امنیت کافی وجود دارد که من آزادانه بیرون بروم. در حقیقت، با بیرون رفتنم سعی داشتم خاطرات گذشته‌ام از زندگی امنی که داشتم را دوباره تجربه کنم.
من و برادرم در کافه بودیم که یک صدای آشنا شنیدیم. صدای مهیب انفجار! یک پهپاد اسرائیلی ورودی کافه‌ای را که ما در آن قرار داشتیم هدف قرار داد. من خشکم زده بود. این فکر به ذهنم آمد که اکنون نوبت من است و قرار نیست من از این جنگ جان سالم به در ببرم. سه نفر کشته شدند و شماری دیگر زخمی شدند. اگر من و برادرم تنها اندکی زودتر کافه را ترک می کردیم، ما نیز در زمره کشته‌شدگان قرار داشتیم.
وقتی خبر حمله مذکور پیچید، خانواده ام به شدت نگران ما شدند و مدام صدای ما را فریاد می زدند. سیگنال تلفن همراه به شدت ضعیف بود و تماس های آن ها با ما نتیجه نداد. آن ها تنها زمانی آرام گرفتند که ما صحیح و سالم به چادر خود برگشتیم. من از خودم پرسیدم این چه جور آتش‌بسی است. من بیش از حس ترس، خشمگین بودم.
وقتی توافق آتش‌بس حاصل شد و رهبران خارجی گفتند که جنگ تمام شده، بسیاری از ما در نوار غزه امیدوار شدیم. ما فکر کردیم که انفجارها در نوار غزه بالاخره تمام شده و ما می توانیم زندگی جنگ‌زده خود را بدون هرگونه ترسی دوباره بازسازی کنیم. با این حال، یکچینین امیدی زیر سایه اشغالگری اسرائیل رنگ واقعیت به خود نمی گیرد. خشونت هیچگاه به معنای واقعی کلمه تمام نمی شود. آن روز وقتی صهیونیست ها اقدام به هدف قرار‌دادن کافه کردند، چندین منطقه دیگر در نوار غزه را هم بمباران کردند و موجب کشته شدن دست کم 45 نفر و زخمی شدن شمار زیادی از دیگر افراد گشتند.
آن روز یکی از مرگبارترین روزها پس از حصول توافق آتش بس جنگ غزه بود. البته از آن روز هیچ روزی نبوده که جامعه فلسطینی تلفات ندهد. اسرائیل به صورت روزانه به کشتار مردم غزه ادامه می دهد. تاکنون، بیش از 100 فلسطینی از زمان اعلام توافق آتش‌بس شهید شده اند. در میان شهدا، 11 عضو خانواده ابوشعبان وجود دارند. آن ها در روز 18 اکتبر عزادار شدند. خانواده ابوشعبان سعی داشتند به خانه خود در محله الزیتون غزه برگردند. آن ها در یک خودرو بودند. این در حالی است که یک بمب اسرائیلی به زندگی همه آن ها به صورت یکجا خاتمه داد.
این وضعیت همان چیزی است که اسرائیل آن را آتش‌بس می خواند! یکشنبه گذشته، وقتی اسرائیل بار دیگر اقدام به بمباران سنگین بخش های مختلف نوار غزه کرد، بار دیگر مردم وحشت زده شدند. وقتی بمباران‌ها خاتمه یافتند مردم به بازارها هجوم بردند تا مواد غذایی بخرند و خود را آماده آغاز مجدد جنگ کنند. واقعا ناراحت‌کننده است که می بینیم در بحبوحه جنگ‌طلبی اسرائیل، مردم به اولین چیزی که فکر می کنند مواد غذایی است. اینطور به نظر می رسد که ما برای همیشه حس امنیت خود را از دست داده ایم. ما استرس داریم که فردا هم سر سفره خود غذا داشته باشیم.
بله ما فقط نباید نگران بمباران‌ها باشیم بلکه مواد غذایی نیز مهم است زیرا اسرائیل از ورودِ به اندازه کمک های بشردوستانه به نوار غزه هم جلوگیری می کند. بر اساس توافقات قرار بوده که روزانه 600 کامیون حامل کمک‌های بشردوستانه وارد نوار غزه شوند. بر اساس آنچه دفتر رسانه ای نوار غزه اعلام کرده، از زمان اجرایی شدن آتش‌بس، تنها 986 کامیون حامل کمک های انساندوستانه وارد نوار غزه شده اند. این مساله نیز نشان می دهد که اسرائیل تا چه اندازه عهدشکن است. جالب اینکه 6 هزار کامیون در صف هستند تا مجوز ورود به نوار غزه از سوی اسرائیل به آن ها داده شود.
نهاد موسوم به برنامه جهانی غذا اعلام کرده که اسرائیل اجازه دسترسی آن به جاده صلاح‌الدین و ورود کمک‌های گسترده انسانی به نوار غزه را نمی دهد. اسرائیل هنوز به طور موثر سعی در تحمیل گرسنگی به نوار غزه و به طور خاص شمال این منطقه دارد. گذرگاه رفح که مرز مشترک مصر و نوار غزه است نیز همچنان بسته است. ما نمی‌دانیم چه زمان مجددا باز خواهد شد. چه زمان مجروحان می توانند برای درمان خارج شوند یا دانشجویان برای ادامه تحصیل وارد مصر شوند و یا خانواده ها که در نتیجه جنگ چندتکه و پراکنده شده‌اند به هم بپیوندند و چه زمان آن هایی که نوار غزه را دوست دارند و وطنشان است می توانند به خانه خود بازگردند.
در وضعیت فعلی این نکته آشکار شده که اسرائیل با آتش‌بس کنونی شبیه به یک سوئیچ رفتار می کند. آن را هر زمان که بخواهد روشن یا خاموش می کند. روز یکشنبه گذشته، اسرائیل مجددا بمباران ها علیه نوار غزه را از سر گرفت و روز دوشنبه دوباره به فضای آتش‌بس برگشت. اسرائیل به نحوی رفتار می کند که گویی زندگی مردم فلسطین هیچ ارزشی ندارد. اسرائیل این تصور را دارد که هر زمان بخواهد می تواند جنگ را مجددا آغاز کند. در این رابطه هچ محدودیتی را هم پیش روی خود نمی بیند.
آتش‌بس جنگ غزه چیزی بیش از یک توقف کوتاه در قالب یک جنگ نامحدود نیست. لحظه ای آرامش که هر لحظه می تواند خاتمه یابد. ما همچنان زیر سایه تهدید یک بازیگر اشغالگر هستیم و این روند تا زمانی که جهان حق ما را برای زندگی به رسمیت نشناسد و گام های عملی برای حراست از آن برندارد، ادامه خواهد یافت. تا آن زمان، ما مردم غزه فقط آمار و ارقام و عددهایی خواهیم بود که در قالب کشتار بی حد و حساب اسرائیل در نوار غزه، معنا و مفهوم پیدا می کنیم.
منبع: فرارو به نقل از الجزیره
