روزنامه جمهوری اسلامی سرمقاله روز سه شنبه خود را با عنوان«کاپیتولاسیون چینی و روسی؟»به نقد سخنان قالیباف در حمایت از روسیه اختصاص داد و در بخش هایی از آن نوشت:
تمام کسانی که در نظام جمهوری اسلامی از اولین روز پیروزی انقلاب اسلامی مسئولیتی برعهده داشته‌اند ممکن است دچار خطا و اشتباه و حتی بعضی از آنها مرتکب خیانت هم شده باشند.
بنابراین، اگر به رئیس مجلس شورای اسلامی و بعضی نمایندگان این مجلس تذکر می‌دهیم که در قضاوتشان درباره رئیس جمهور اسبق و وزیر خارجه او اندازه نگهدارند، به این معنا نیست که آن رئیس جمهور و وزیرش را مطلق می‌پنداریم و یا انتقاد از آنها را نادرست می‌دانیم. همه باید انتقادپذیر باشند و حق انتقاد کردن را از حقوق طبیعی دیگران بدانند. در عین حال، اخلاق، انسانیت و تعالیم اسلامی به ما می‌گویند در انتقاد، انصاف را رعایت کنید و از محدوده ادب خارج نشوید.
چنین انتظاری از کسانی که در مجلس شورای اسلامی به عنوان قانونگذار حضور دارند، بیش از دیگران است. اقتضای ماهیت قانون اینست که از حریم افراد حفاظت کند و به آحاد مردم از طریق تک تک کلمات و جملات خود پیام اخلاقمداری بدهد.
اگر نمایندگان مجلس در سخن و رفتار خود، ادب و احترام به دیگران را رعایت کنند و در انتقاد کردن‌ها اندازه نگهدارند، در واقع حرمت خود را نگهداشته‌اند و در چشم و دل مردم، بزرگ جلوه می‌کنند. اما اگر این ضابطه رعایت نشود، مجلس‌نشینان از بالا تا پائین از مصادیق این عبارت می‌شوند که عِرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری!
آنچه در جلسه علنی روز یکشنبه چهارم آبان جاری در مجلس رخ داد، با ضوابط اخلاقی و معیارهای قانونگذاری منطبق نبود.
رئیس و آن چند نماینده مجلس حق داشتند به سخنان و مواضع رئیس جمهور اسبق و وزیر خارجه‌اش ایراد بگیرند و از آنها انتقاد کنند ولی حق نداشتند به آنها نسبت‌های ناروا بدهند و شعار «مرگ بر» نثارشان کنند. اگر آن دو نماینده افراطی که در بی‌مبالاتی سیاسی شهره هستند برخلاف ضوابط عمل کردند، وظیفه رئیس مجلس بود به آنها تذکر بدهد، مانع شعارهای «مرگ بر» بشود و از همراهی تعدادی دیگر از همفکرانشان با آن دو جلوگیری کند.
روز چهار آبان، روز موضعگیری امام خمینی علیه کاپیتولاسیون آمریکائی بود و انتظار این نبود که به جای عمده شدن این موضوع مهم در صحن علنی مجلس، عده‌ای از نمایندگان به شعارهای هنجارشکنانه علیه مسئولین سابق کشور متوسل شوند و به تفرقه دامن بزنند.
آنچه رئیس مجلس در این روز از رئیس جمهور اسبق و وزیر خارجه او خواست، اگر نوعی ایجاد کاپیتولاسیون برای چین و روسیه نامیده شود، سخن گزافی نیست.
اگر می‌گوئید رئیس جمهور اسبق و وزیر خارجه او سخنان برخورنده‌ای گفته‌اند، راه درست اینست که شما به آنها جواب منطقی بدهید نه اینکه به روش سرکوبگرانه منتقدین متوسل شوید و به افکار عمومی داخل و خارج چنین القاء کنید که در ایران کسی حق ندارد برخلاف نظر شما سخنی بگوید و همه باید از آزادی بیان و اندیشه محروم باشند.
