فوتبال ایران از اساس روی رقابت بین آبی و قرمز استوار شده و رقابت و گاه چشم و هم چشمی بین این دو بزرگ، زمینه ساز حاشیه و متن برای کلیت فوتبال ماست که حتی روی تیم ملی و سایر باشگاه‌ها و ارکان مدیریتی فوتبال هم تاثیر می‌گذارد.
این فصل هر دو تیم بزرگ فوتبال با هزینه‌های کلان و گاه خریدهای تی بی‌دلیل و بدون نیاز! به هواداران خود وعده رقابتی جذاب بر سر جام قهرمانی دادند. اما با شروع فصل مشخص شد که داشتن پول تنها شرط لازم برای موفقیت نیست.
پرسپولیس و استقلال به واسطه هواداران میلیونی از یک امتیاز ویژه در هر بازی و برتری روانی برخوردارند اما همین ویژگی وقتی نتیجه نگیرند، یا نمایش آنها مطلوب نباشد تبدیل به اهرم فشار و استرس و انتظارات و توقعات روی بازیکنان و مربیان و مدیران آنها می‌شود.
دیدیم که استقلال ابتدا به حاشیه رفت اما به محض آنکه احیا شد، جایش را پرسپولیس گرفت و حالا در صدر اخبار و سوژه‌های فوتبال ماست. اما این شباهت در حاشیه‌ها تنها رقابت آنها در این فصل نیست!
به نتایج آنها نگاه کنید؛
استقلال بعد پیروزی در هفته اول برابر تراکتور در تبریز، هفته هفتم مس را در تهران برد.
پرسپولیس هم بعد برد هفته دوم برابر سپاهان در اصفهان، هفته هشتم ذوب آهن را در تهران برد.
یعنی هر دو بزرگ یک برد خانگی و یک برد بیرون خانه داشتند! و برد بیرون خانه برابر رقیب مدعی قهرمانی بوده است. اما از این فکت جالب تر، ۶ بازی فاصله بین دو برد است! هر دو غول تهرانی که تا امروز یک باخت در کارنامه دارند، بین دو برد خود ۶ هفته صبر کرده اند!
استقلال ۲۸ مرداد تراکتور را ۱-۰ برد و تا ۲۵ مهر برای برد دوباره با نتیجه ۱-۰ این بار برابر مس،۵۸ روز صبر کرد.
پرسپولیس نیز هفته دوم ۳ شهریور ۱-۰ سپاهان را برد و تا هفته هشتم، دوم آبان برای برد ۲-۰ برابر ذوب آهن، ۶۰ روز منتظر ماند.
استقلال با این برد در هفته هفتم، به رتبه سوم و ۲ امتیازی صدر جدول رسید. درست مثل پرسپولیس که در هفته هشتم با این برد و بدون توجه به بازی‌های باقیمانده این هفته، به دو امتیازی صدر جدول و رتبه چهارم رسید!
حالا به نظر شما با این همه شباهت بین دو کارنامه، و در حالیکه هر دو زیر فشار توقعات هوادار بودند، چطور ساپینتو توانست از بحران خارج و در صندلی خود بماند اما هاشمیان با وجود برد و خروج از بحران، نتوانست؟ چرا که مدیران پرسپولیس از قبل تصمیم خود را گرفته و کاری به نتیجه نداشتند!
اینجا را بخوانید: هاشمیان تنها قربانی این هفته بود؟ جایی که برنده می‌رود و بازنده می‌ماند!
