به گزارش سرویس جهان مشرق، اداره گشت مرزی ایالات متحده آمریکا(U.S. Border Patrol) در روزهای اخیر در صفحه فیسبوک خود فیلمی را آورده، که روی آن آهنگی بسیار معروف از مایکل جکسون را گذاشته بودند.

ظاهر امر این است که مرزبانی با استفاده از یکی از مشهورترین ترانه‌های مایکل جکسون، یعنی «اونا به ما اهمیتی نمی دن//They Don't Care About us» خواسته تا اعتراض خود را به دولت فدرال بابت بی‌توجهی صنفی نشان دهد. اما نکته‌ای که به شدت مورد توجه قرار گرفته و جنجالی شده این است که از نسخه اولیه این ترانه استفاده شده که در زمان انتشار آن در دهه ۱۹۹۰، از سوی سازمان‌های صهیونیستی انگ «یهود-ستیزی» خورد و جنجال بزرگی به پا کرد. از همین رو، بسیاری از فعالان شبکه‌های اجتماعی، هدف از انتشار این ویدئوی اعتراضی با این نسخه از آهنگ را، اعتراض به «تبعیت محض سیاستمداران آمریکایی از یهودیان» به ضرر آمریکایی‌ها و خیانت به شعار «اول، آمریکا» دانسته‌اند.

اما ماجرای آن نسخه اولیه از آهنگ «They don't care about us» چیست؟

در ۱۵ ژوئن ۱۹۹۵، تنها ۵ روز مانده به انتشار رسمی آلبوم معروف مایکل با عنوان «تاریخ: گذشته، حال و آینده؛ کتاب اول» توسط شرکت سونی پیکچرز، که گسترده ترین و پرخرج ترین تبلیغات مربوط به یک آلبوم موسیقی را در آمریکا پشت سر گذاشته بود، روزنامه نیویورک تایمز، گزارشی درباره این آلبوم در شرف انتشار منتشر کرد و به محتوای یکی از آهنگ های این آلبوم(که از قضاء، معروف ترین آهنگ ان هم شد) اصطلاحا «گیر» داد. این روزنامه نوشت:

"گرچه در یک دهه اخیر، آقای جکسون به عنوان اجراکننده ای شهرت پیدا کرده که محتوای آلبوم هاش به نحو منجسمی حول کودکی، فانتزی، عشق و برادری می گردد، اما آلبوم دوتایی او که قرار است روز سه شنبه توسط سونی به بازار بیاید، شکاکانه، مبهم، عصبانی و سرشار از خشم است.

...در آهنگ «اونا به ما اهمیت نمی دن» (They Don’t Care About us)، آقای جکسون می خواند "مرا یهودی می کنی، منو تحت تعقیب قرار می دی، هر کسی یک بلایی سرم میاره/ منو می زنی، منو «جهود»(kike) می کنی، منو سیاه و سفید نکن (بر اساس رنگ پوست با من رفتار نکن)". آهنگ همچنین می گوید:

" کچل ها( نژادپرست ها که بهskinheads معروفند) و تیفوسی ها(deadheads)، همه بد شدن/ کتکم بزن، لگدم بزن، هیچ وقت نمی تونی بر من مسلط بشی."

و در جایی از آهنگ آقای جکسون می گوید: " از این که قربانی شرم باشم، خسته ام." و ترجیع‌بند شعر این است : "اونا اهمیتی به ما نمی دن."[۱]

در ادامه این گزارش، با اشاره به جوّ تبلیغی که از طرف گروه های یهودی علیه این شعر از آلبوم راه افتاده بود، توضیح خود مایکل جکسون را نقل کرد:

" آقای جکسون با حضور در برنامه ی «Prime Time Live» شبکه ان بی سی، با رد ادعای «ضدیهودی» بودن شعر «اونا به ما اهمیتی نمی دن»، گفت: این شعر ضدیهودی نیست، چون من آدم نژادپرستی نیستم. من هرگز نمی تونم نژادپرست باشم. من همه نژادها را دوست دارم."

متن نسخه اولیه ترانه در وبسایت رسمی مایکل جکسون

مایکل اضافه کرد:

"حسابدار و وکلای من یهودی هستند. سه نفر از بهترین دوستان من، یهودی هستند- دیوید گِفن، آقای کاتزنبرگ و استیون اسپیلبرگ."

گفتنی است این سه نفر شرکای مالکیت شرکت فیلمسازی دریم ورکز هستند.

البته، در پایان این گزارش، یکی از سخنگویان اسپیلبرگ، ماروین لوی، با اشاره به تعریفی که روی جلد آلبوم از قول اسپیلبرگ نثار جکسون شده بود، تاکید کرد که این تعریف مربوط به دو سال قبل تر و شوی تلویزیونی مایکل بوده است. معنای تلویحی این توضیح این بود که اسپیلبرگ حامی این آلبوم نبود.

صحنه‌ای از موزیک ویدئوی آهنگ که در زاغه‌های ریودوژانیروی برزیل ضبط شد

در نهایت، روز ۱۶ ژوئن ۱۹۹۵، مایکل مجبور شد بابت این بخش از شعر «They Don’t Care About Us»از یهودیان عذرخواهی کند.[۲] او مجبورشد این بخش از ترانه را بازخوانی کند و دو نسخه از آهنگ را روانه بازار کند که این کار انجام شد و در نسخه دوم، به جای «jew me» از عبارت «do me» و به جای «kike me» از عبارت «strike me» استفاده کند.[۳] البته تا زمان به بازار رفتن نسخه دوم، دست کم دو میلیون کپی از آلبوم شامل نسخه اول آهنگ «اونا به ما اهمیت نمی دن» فروخته شده بود.

جکسون در صحنه ای از ویدیوی معروف آهنگ «Care» که در زاغه های ریودوژانیروی برزیل ضبط شد

اما این پایان ماجرا نبود.

در ماه نوامبر ۲۰۰۵، انتشار یک فایل صوتی از مکالمه تلفنی مایکل، به شدت برای او دردسرساز شد. برنامه «صبح به خیر آمریکا»، صوت مکالمه تلفنی مایکل را با یک وکیل، منتشر کرد که در آن مایکل صراحتا از یهودی‌ها انتقاد می کند. این پیام توسط وکیل دو مشاور حقوقی سابق جکسون با نام های دیتر وایزنر و مارک شافل(هر دو یهودی) و در سال ۲۰۰۳ ضبط شده بود. مایکل در این مکالمه یهودی ها را «زالو»هایی می خواند که برای به فلاکت کشاندن او توطئه کرده‌اند. ماجرا از این قرار بود که مایکل بعد از دادگاه سنگین برای رسیدگی به اتهام کودک آزاری جنسی، که در نهایت تبرئه شد، برای زندگی به کشور بحرین رفت. او برای این که بتواند بخشی از دارایی خود را به بحرین انتقال دهد، نیاز به کمک مشاوران حقوقی داشت. لیکن این دو مشاور حقوقی یهودی ظاهرا نه تنها کمکی به انتقال بخشی از پول های او نکردند، که خود شکایت چند ده میلیون دلاری علیه مایکل ثبت کردند.[۴]

بعد از انتشار این فایل صوتی، تبلیغات سنگین و سازمان یافته موسسات و گروه های یهودی آمریکا علیه جکسون شروع شد که در راس آن ها «اتحادیه ضدافتراء» قرار داشت. این گروه که کار شکار منتقدان یهودیت و اسراییل را در آمریکا انجام می دهد و ید طولایی در راه انداختن تبلیغات سهمگین علیه منتقدان یهود دارد، بلافاصله بعد از انتشار این مکالمه، وارد عمل شد. مدیراین موسسه، آبراهام فاکسمن، درباره این نوار منتشر شده از مایکل جکسون گفت

" بسیار تاسف بار است که آقای جکسون آلوده به کلیشه های ضد یهودیان به عنوان افراد پول پرست و سلطه گر شده است."

او افزود:

" مایکل جکسون یک بن مایه ضدیهودی دارد و از اشتباه گذشته خود درس نگرفته است".[۵]

اشاره فاکسمن به ماجرای شعر «اونا به ما اهمیت نمی دن» در سال ۱۹۹۵ بود.

دیگر سازمان یهودی صهیونیستی که مایکل را بابت شعر «They Don’t Care» به شدت تحت فشار قرار داد، «مرکز سیمون ویزنتال»، یکی از نهادهای پرنفوذ و قدرتمند صهیونیستی آمریکاست که به واسطه ارتباطات امنیتی که با سرویس های جاسوسی چون موساد و سیا دارد، منتقدان صهیونیسم یا یهودیان را در نقاط مختلف دنیا، از طرق مختلف مورد تعقیب و ایذاء قرار می دهد. آن ها در سال ۱۹۹۵ با فشارهای سهمگین، مایکل را وادار کردند که از «موزه رواداری»(موزه ای یهودی در لس انجلس در تبلیغ هالوکاست) بازید کند و به یهودیان ابراز ارادت کند.[۶]

حقیقت آن است که مایکل در بین یهودیان محاصره شده بود. نه تنها تیم مشاوران حقوقی، شرکای تجاری او در حوزه صنعت سرگرمی و دوستان و اطرافیان او عمدتا یهودی بودند، که او حتی با یک زن یهودی به نام دبورا راو (Debbie Rowe) ازدواج کرد که حاصل آن دو کودک به نام های «پاریس» و «پرنس» بود.

مایکل و همسر یهودیش دبی(دبورا) راو

گفتنی است دبورا که بعد از طلاق از مایکل در سال ۱۹۹۹ در یک توافق، حق حضانت دو فرزند خود را به او واگذار کرده بود، وقتی در سال ۲۰۰۴ مایکل با اتهامات کودک آزاری جنسی رو به رو شد، به دادگاه رجوع کرد و خواستار اعاده حق حضانت دو فرزند خود شد. طبق خبر «آژانس تلگرافی یهودی»، یکی از مواردی که دبورا در دادگاه مطرح کرد این بود که به عنوان یک یهودی، نگران است که دو فرزندش تحت حضانت مایکل، در معرض آموزه های سازمان ملت اسلام قرار گیرند که بزرگ‌ترین سازمان اسلامی آمریکاست و نفوذ و قدرت زیادی بین سیاهپوستان آمریکایی دارد.[۷] این مساله یکی از مواردی است که نشان می دهد مایکل روابط عمیقی با مسلمانان و سازمان های اسلامی برقرار کرده بود.

وبسایت شبکه سی ان ان در ۱۱ دسامبر ۲۰۰۳ گزارش داد که سازمان «ملت اسلام»، در ماجراهای مربوط به مایکل، نقش کلیدی دارد. سی ان ان به نقل از منبعی نزدیک به جکسون ادعا کرد که «لئونارد محمد»، مدیر اجرایی سازمان «ملت اسلام» و داماد رهبر این سازمان، لوییز فراخان، نقش مهمی در اداره امور کاری مایکل پیدا کرده است و در دفتر وکیل مایکل، مارک گراگوس، مستقر شده است.

طبق این گزارش، بعد از مطرح شدن اتهامات آزار جنسی کودکان علیه مایکل، امنیت و نگهبانی از مایکل و سکونتگاه او نیز در اختیار عوامل سازمان «ملت اسلام» قرار گرفت و این سازمان یک تجمع حمایتی برای مایکل در محل مزرعه معروف او، «نِوِرلند» در سانتا باربارا برگزار کرد. به گفته این منبع ناشناس، برادر مایکل، جِرَمین و خدمتکار اصلی منزل مایکل، از سازمان «ملت اسلام» خواستند که تامین امنیت مایکل را به عهده بگیرند. لازم به ذکر است که جرمین جکسون سال‌هاست که به اسلام گرویده و یک فرد مسلمان معتقد است.

جرمین جکسون