گروه سیاسی خبرگزاری مهر- حسین کشتکار: دفاع ۱۲ روزه در برابر رژیم صهیونیستی که پشتیبانی همه جانبه آمریکا و حتی حمایت اروپایی‌ها را در انجام این مأموریت کثیف داشت، عرصه اتحاد مقدس ملت ایران بود و حفاظت از همه عوامل انسجام بخش این دوره، به‌خصوص توان دفاعی و ایستادگی فرماندهان و رزمندگان شجاع و غیور اسلام باید به‌عنوان یک دغدغه ملی مورد اهتمام مسئولان و صاحب نظران باشد.
در روزهایی که ملت ایران با عزت و ایمان، در برابر تجاوز رژیم صهیونیستی ایستاد و تاریخ «دفاع مقدس ۱۲ روزه» را رقم زد، فرماندهی و مدیریت عملیات‌های دفاعی کشور با تدبیر و اشراف کامل فرمانده کل قوا و با محوریت «اتاق فرماندهی جنگ» در قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا (ص)، متمرکز بود. همانطور که با شهادت سردار سپهبد رشید، فرماندهی قرارگاه به سربازی دیگر در حریم اسلام و انقلاب، شهید سپهبد شادمانی سپرده شد، با شهادت او نیز، علم فرماندهی بر زمین نیفتاد و سردار سرلشکر عبداللهی، شجاعانه فرماندهی جنگ را عهده دار شد.
اظهارات اخیر یکی از وزرا و انتساب سمت فرماندهی جنگ به رئیس محترم قوه مقننه، اولاً ظلم به جایگاه فرماندهان غیور و رزمندگان جان بر کف جنگ اخیر است؛ ثانیاً قطعاً خدمت به رئیس مجلس شورای اسلامی نیز نیست. محمدباقر قالیباف از ابتدای انقلاب و در دوران دفاع مقدس تاکنون پای کار نظام بوده است و هرجا لازم بوده خود را خرج انقلاب کرده و پاسدار انقلاب دانسته است و ای بسا بهتر بود در این زمینه صراحتاً از جایگاه همرزمان قدیمی خود دفاع کند. او نیازی به اینگونه تعارفات سیاسی ندارد و بسیاری از اهل تعارف را دیده است که در وقت ضرورت دوستیِ با دیگران را بر همراهی با او ترجیح داده‌اند.
از سوی دیگر، امروز بیشتر از همیشه به روایت‌های دقیق و صادقانه نیاز داریم؛ در زمانه‌ای که هیچ حقیقتی چندان مخفی نمی‌ماند نمی‌توان ارزش‌ها و نقش آفرینی‌ها را برای مقاصد و خوش آمدهای سیاسی جابجا کرد. دفاع ۱۲ روزه یکی از فصل‌های پر افتخار تاریخ انقلاب است که هرکس به نوبه خود در آن نقش آفرینی کرده است و در آینده از آن به عنوان نماد همدلی و همراهی همه نظام حکمرانی یاد خواهد شد.
رئیس جمهور و رئیس مجلس هر یک به نوبه خود قهرمانانه در میدان بودند و نیروهای مسلح نیز جانفشانانه صفحات زرین و سرخ رنگی را به نام خود ثبت کردند که هر کدام باید درست و دقیق توضیح داده شود. تاریخ، شهادت می‌دهد که ایران اسلامی، با ایمان و مجاهدتِ فرزندانش ایستاده است، نه با روایت‌های سیاسیِ مخدوش. تحریف واقعیات جنگ و تفسیر سیاسیِ عرصه اقتدار آفرین نظامی، قطعاً در راستای تضعیف اقتدار و انسجام کشور عمل خواهد کرد.
به نظر می‌رسد اگر هر یک از دولتمردان و فرماندهان، مسئولیت روایت حوزه تخصصی خود را در دفاع ۱۲ روزه بر عهده بگیرند اولاً به تقویت تاریخ شفاهی آن کمک خواهند کرد و ثانیاً نقش واقعی سران قوا و فرماندهان نظامی نیز فارغ از سوگیری‌های سیاسی و تعارفات احتمالی برجسته‌تر خواهد شد.
