به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین، «ایران و آمریکا: تعامل یا تقابل» کتاب تازه حسین موسویان، دیپلمات کهنه‌کار سیاست خارجی ایران، تصویری کم‌سابقه از فرازوفرود روابط تهران و واشنگتن در دو مقطع حساس تاریخ معاصر ارائه می‌دهد. موسویان که پس از سه دهه حضور در دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی، پانزده سال گذشته را در دانشگاه پرینستون آمریکا در گفت‌وگوهای مستقیم با سیاست‌مداران، اندیشمندان و روزنامه‌نگاران آمریکایی گذرانده، در این کتاب، حاصل آن تجربه میدانی و نظری را به روایت کشیده است.
کتاب، روابط دو کشور را در دوره ریاست‌جمهوری اوباما (بهمن ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۵) و دور اول ریاست‌جمهوری ترامپ (بهمن ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹) مورد بررسی قرار داده است؛ یکی با شعار «تعامل حداقلی» و دیگری با سیاست «تقابل حداکثری». موسویان در پیش‌گفتار تأکید دارد که این دو دوره چهره واقعی دو راهبرد متضاد را در روابط تهران و واشنگتن آشکار کردند و شاید تنها از رهگذر بازخوانی آن‌ها بتوان به درک درستی از چشم‌انداز آینده رسید.
در میان این تحلیل گسترده، یکی از روایت‌های کمتر شنیده‌شده، خاطره شخصی موسویان از نامه جالب اردشیر زاهدی، وزیر امورخارجه رضاشاه پهلوی، به او می‌باشد؛ روایتی که در ادامه از صفحات ۱۷۹ تا ۱۸۰ کتاب یادشده بازنشر می‌شود.
به عنوان یک دیپلمات سابق و محقق ایرانی که سال‌ها در مجامع و محافل آکادمیک و تخصصی ایالات متحده حضور فعالی دارم و تلاش کردم با تلفیق تجربیات سیاسی-دیپلماتیک خود و علم سیاست برای ارائه‌ی درک و شناخت، نسبت به واقعیت‌های حاکم بر روابط ایران و ایالات متحده گام بردارم، می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم. شاید اغراق نباشد اگر بگویم از سال ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲ شمسی بخش مهمی از بار سنگین دیپلماسی عمومی ایران را با تمام مصائب پیدا و پنهان آن به دوش کشیده‌ام.
چنان‌که اردشیر زاهدی در اقدامی بی‌سابقه به پاس فعالیت‌های من یادداشت زیر را به رشته‌ی تحریر درآورد:
«عالیجناب سفیر حسین موسویان
مایه‌ی افتخار من است که مقالات شما را در روزنامه‌ی گاردین می‌خوانم. ولی مقاله‌ی ۱۲جولای ۲۰۱۹ (۲۱ تیر ۱۳۹۸) شما به طور شگفت‌انگیز و صادقانه‌ای برای من آموزنده بود. من به شما افتخار می‌کنم. انشالله به لطف خدای قادر متعال، شما همیشه سرزنده و سلامت باشید تا بتوانید به ملت ۸۳ میلیونی ایران خدمت کنید. من همه‌ی ملت ایران را خواهران و برادران خودم می‌دانم. امیدوارم که هر وقت به سوئیس آمدید بتوانم شما را ملاقات کنم. بهترین آرزوها را برای شما و عزیزان‌تان دارم و امیدوارم سلامت، خوش و موفق باشید و در صلح و آرامش به سر برید.»
