به گزارش خبرنگار مهر، کامبیز بازرگان در برنامه روی خط اقتصاد رادیو اقتصاد ضمن اشاره به مصوبه دولت مبنی تغییر کاربری اراضی حتی زمینهای کشاورزی درجه یک و دو برای کاربری گردشگری، مراکز بوم گردی و همینطور مراکز تفریحی و سرگرمی در کشور افزود: امنیت غذایی مملکت با این جهتگیری به شدت تهدید میشود.
وی همچنین اظهار داشت: امنیت غذایی یکی از وجوه روشن امنیت ملی کشورها است.
رئیس انجمن علوم خاک ایران گفت: تمامی کشورهای جهان از امنیت غذایی خود به معنای واقعی محافظت میکنند.
وی افزود: امنیت غذایی دارای چهار مؤلفه روشن از قبیل فراهمی غذا، دسترسی به غذا، سلامت مصرف و پایداری است.
بازرگان اظهار داشت: برای فراهمی و دسترسی به غذا و همینطور وجه پایداری در امنیت غذایی وضعیت منابع پایه بسیار حائز اهمیت است.
وی عنوان کرد: پایداری منابع پایه متضمن پایداری تأمین و فراهمی غذا و از سمت دیگر امنیت غذایی متضمن امنیت ملی کشور است.
رئیس انجمن علوم خاک ایران گفت: به طور طبیعی تغییر کاربری اراضی محدود به کشاورزی نیست چرا که کشورها کاربریهای دیگری مثل مسکن، شهرسازی، گردشگری و مواردی از این دست هم نیاز دارند.
وی افزود: ناگفته نماند اراضی که بتوان از آن غذا تولید کرد نه در ایران بلکه در دنیا محدود است.
بازرگان اظهار داشت: در حال حاضر سرانه اراضی کشاورزی دنیا دو دهم هکتار به ازای هر نفر
و این سرانه در ایران ۱۷ صدم هکتار به ازای هر نفر است.
وی ادامه داد: کشور ایران با توجه به محدودیت اقلیمی در ارتباط با شرایط خاک سازی و سرعت تشکیل خاک و با توجه به محدودیت منابع آب بر اساس مستندات بینالمللی ظرفیت افزایش سطح زیر کشت را حداقل با تکنولوژیهای موجود ودر دسترس جهانی نه ایرانی ندارد.
رئیس انجمن علوم خاک ایران گفت: برای تأمین غذای جمعیت در حال رشد ایران ۱۸.۵ میلیون هکتار اراضی در چرخه کشاورزی در کشور وجود دارد.
وی افزود: با توجه به محدودیتهای منابع آب و همینطور محدودیتهای فصلی دیگر طبق معمول بین ۱۴ تا ۱۶ میلیون هکتار از این اراضی در هر فصلی به زیر کشت میرود.
بازرگان اضافه کرد با توجه به مستندات این ۱۸.۵ میلیون هکتار سطح زیر کشت در کشور قابل افزایش نیست.
وی ادامه داد: از این ۱۸.۵ میلیون هکتار اراضی در چرخه کشاورزی کشور ۲۸ درصد کلاس ۱ و ۲ و ۷۲ درصد کلاس ۴،۳ و ۵ است.
رئیس انجمن علوم خاک ایران یادآورشد: بدون شک امنیت غذایی متضمن امنیت ملی در کشور است بنابراین با توجه به اهمیت موضوع نباید اراضی با قابلیت تولید غذا را به کاربریهای دیگر مثل مسکن، گردشگری و غیره اختصاص داد.