عصر ایران ؛ علی نجومی ــ فروغ فرخزاد بی تردید یکی از مهم ترین چهره های ادبی معاصر ایران است. او یکی از ستون های جریان مدرنیسم در شعر معاصر فارسی است گرچه در ابتدا در مجموعه شعر اسیر که به سال 1331 منتشر شد چندان نتوانست از بند کلامی که از جانب منتقدان گستاخانه بود و ارزش ادبی چندانی برای آن قایل نیستند رها شود اما به تدریج به نوعی توازن در شعر خود رسید و زبان منحصر به فرد شعری خود را یافت تا این که بی تردید در آخرین مجموعه شعری خود یعنی ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد در سال 1341 توانست شاهکاری خلق کند که هم چنان یکی از مهم ترین آثار شعری معاصر ایران به شمار می آید.
به تازگی اخباری در مورد آغاز مرمت و بازسازی خانه پدری فورغ فرخزاد در محله امیریه منتشر شده است و این که در این خانه موزه ای به یاد فروغ فرخزاد برپا خواهد شد به این بهانه به بررسی زندگی فروغ و سابقه این خانه قدیمی پرداخته ایم.
وقتی در سال 1395 هوشنگ گلمکانی منتقد مشهور فیلم و سردبیر سال های نه چندان دور مجله فیلم از تخریب خانه فروغ فرخزاد در محله دروس تهران خبر داد کمتر کسی می دانست که خانه ذکر شده در واقع خانه ای است که فروغ سال های آخر عمر خود را در آن گذرانده است ولی خانه پدری فروغ در جای دیگری از تهران قرار دارد: محله امیریه.
فروغ زمان فرخزاد عراقی متولد دی ماه 1313 که به فروغ فرخزاد مشهور است. فروغ شاعر نام آشنای ایران است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. پدر فروغ سرهنگ محمد فرخزاد عراقی و مادر وی بتول وزیری تبار بود. پدر اهل تفرش بود و مادر اهل کاشان. طبق اخبار و اسناد، او در در خیابان معزالسلطنه کوچهٔ خادم آزاد در محلهٔ امیریه تهران به دنیا آمد. البته این خانه از آن سال ها تاکنون بارها دچار تغییرات سازه ای در داخل بنا شده است و تنها قسمتی از آن که دست نخورده مانده زیر زمین خانه است. این خانه در سال 1336 توسط پدر فروغ فروخته شد.
فروغ بسیاری از شعرهای اولیه خود را در این خانه سرود و در سال ۱۳۳۰ با پرویز شاپور طنزپرداز ایرانی که پسرخالهٔ مادر وی بود، در همین خانه ازدواج کرد. این ازدواج در سال ۱۳۳۴ به دلیل دخالت های اطرافیان به جدایی انجامید. حاصل این ازدواج، یک پسر به نام کامیار بود. فروغ پیش از ازدواج با شاپور، با وی نامه نگاری های عاشقانه‌ای داشت. این نامه‌ها به همراه نامه‌های فروغ در زمان ازدواج این دو و همچنین نامه‌های وی به شاپور پس از جدایی از وی، بعدها توسط کامیار شاپور و عمران صلاحی در کتابی به نام «اولین تپش‌های عاشقانهٔ قلبم» منتشر گردید.
در سال ۱۳۳۷ سینما توجه فروغ را جلب می‌کند؛ و در این مسیر با ابراهیم گلستان آشنا می‌شود و این آشنایی مسیر زندگی فروغ را تغییر می‌دهد. این دو چهار سال بعد یعنی در سال ۱۳۴۱ فیلم خانه سیاه است را در آسایشگاه جذامیان باباباغی تبریز می‌سازند. فروغ در سال ۱۳۴۲ در نمایشنامه شش شخصیت در جستجوی نویسنده اثر لوئیجی پیراندلو به کارگردانی پری صابری بازی چشمگیری از خود نشان می‌دهد. در زمستان همان سال خبر می‌رسد که فیلم خانه سیاه است برنده جایزه نخست جشنواره اوبر هاوزن شده و باز در همان سال مجموعه تولدی دیگر را با تیراژ بالای سه هزار نسخه توسط انتشارات مروارید منتشر کرد.
فروغ در سال ۱۳۴۳ به آلمان، ایتالیا و فرانسه سفر می‌کند. سال بعد در دومین جشنواره سینمای مؤلف در پزارو شرکت می‌کند که تهیه‌کنندگان سوئدی ساختن چند فیلم را به او پیشنهاد می‌دهند و ناشران اروپایی مشتاق نشر آثارش می‌شوند. پس از این دوره، وی مجموعه تولدی دیگر را منتشر کرد. اشعار وی در این کتاب تحسین گسترده‌ای را برانگیخت؛ پس از آن مجموعه ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد را منتشر نمود.
فروغ فرخزاد، در ساعت ۴:۳۰ بعد از ظهر دوشنبه ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵ هنگام رانندگی خودروی جیپ ابراهیم گلستان، در جاده دروس - قلهک، برای تصادف نکردن با اتوموبیل مهدکودک، از جاده منحرف شد و جان باخت. روز چهارشنبه ۲۶ بهمن جسد او را در امام‌زاده اسماعیل قلهک شستند و با حضور خانواده، دوستان و علاقه‌مندانش در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپردند. صادق چوبک، ابوالقاسم انجوی شیرازی، جلال آل‌احمد، مهدی اخوان‌ثالث، احمد شاملو، هوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی، بهرام بیضایی، نجف دریابندری، احمدرضا احمدی و بسیاری دیگر از هنرمندان و نویسندگان در این مراسم حاضر بودند.
