روزنامه همشهری: فارغ از اینکه وحید هاشمیان اخراج شود یا این خبر اولتیماتوم ۲هفته‌ای به او صحت داشته باشد، یک نکته بسیار روشن است؛ اینکه هاشمیان طی ماه‌های گذشته روی نیمکت پرسپولیس عملکرد خوبی نداشته و بسیار سخت می‌توان به آینده تیم با او خوش‌بین بود. هاشمیان اتفاقا برعکس گزینه‌هایی همچون حمید استیلی یا حمید درخشان، به هیچ‌وجه در اتمسفری منفی سرمربی پرسپولیس نشد و نگاه نسبتا مثبتی به او وجود داشت، اما خودش به‌قدری بد عمل کرد که یکی از سریع‌ترین قطع امیدهای تاریخ پرسپولیس از یک سرمربی را رقم زد. نقدهای زیاد و متنوعی به‌کار هاشمیان وجود دارد، اما در این مطلب فقط به بخشی از آنها به شکلی کوتاه و گذرا اشاره می‌کنیم.
این مشهورترین و مهم‌ترین سؤال در مورد تصمیمات هاشمیان در پرسپولیس است که واقعا جوابی ندارد. وحید در این مورد تصمیم مجهول و مخربی گرفت که تأثیر منفی‌اش حتی بعد از خروج خودش هم ادامه خواهد داشت. پرسپولیس با نظر او، هم التماس کرد، هم پول داد و هم بدون مهاجم ماند. عجیب‌تر از این هم ممکن است؟
مگر نمی‌دانستید تیم نامتوازن است؟ شاید هم می‌دانستید و اولویت اصلی برای شما این بود که با جلب نظر مدیریت، سرمربی پرسپولیس بمانید.
واقعا سخت بود فهمیدن اینکه پرسپولیس بد بازی می‌کند؟ آیا حدس نمی‌زدید این مدل حرف زدن، به‌تدریج اعتماد مردم نسبت به شما را سلب می‌کند؟
یعنی هر بازی باید این کار را می‌کردید و یک تعویض را می‌سوزاندید تا به این نتیجه برسید؟
اگر او بیرون از زمین در زندگی شخصی‌اش حاشیه دارد، اشکال از شما و مدیریت باشگاه بوده. درون زمین هم که ناتوانی شما در بازی گرفتن از این بازیکن مشهود است. بعد هم وقتی هر بازی دقیقه 45، 60یا 70 او را عوض می‌کنید، بازیکن از ابتدای مسابقه درگیر استرس است و به هر شکلی می‌خواهد خودش را نشان بدهد.
چطور می‌شود بازیکنی مصدوم باشد و در هر مسابقه‌ای که به زمین می‌آید اینقدر آماده نشان بدهد؟ در یک یا دو بازی می‌توان نیمکت‌نشینی و حضور نصفه‌و‌نیمه ستاره‌ای مثل او را هضم کرد و به شرایط جسمانی‌اش ربط داد، اما دنباله‌دار شدن این وضعیت، به هیچ وجه قابل درک نیست.
روشن است که خط میانی پرسپولیس عمیقا مشکل دارد. شما اما هرگز نتوانستید در این پست به یک ترکیب مؤثر و مفید برسید.
خود شما به اندازه کافی کم‌تجربه بودید و حتما این خلأ باید با همکاران قدرتمند پر می‌شد، اما آنچه دیدیم حضور چهره‌های نه‌چندان متقاعدکننده بود؛ از مهرداد خانبان که واقعا معلوم نیست با چه پشتوانه‌ای به تک‌تک سرمربیان پرسپولیس تحمیل می‌شود تا امیرحسین پیروانی.
اینطور به‌نظر می‌رسد که آنها مستعد هستند. به علاوه از نیروی جوانی هم برخوردارند و برخلاف برخی نفرات تمام‌شده تیم، انگیزه و اشتیاق دارند. خب چرا اجازه ندادید به اندازه کافی بازی کنند؟
به هر حال به شکلی غیرمنتظره آمدید، در نخستین تجربه کاری‌تان مهم‌ترین شغل ممکن را گرفتید و کار در نیامد؛ حتما باید اخراج‌تان کنند تا بروید؟ یعنی در این میان منافع باشگاه و شخصیت حرفه‌ای خودتان ارزش و اهمیت چندانی ندارد؟
