درحالی که طاهرخانی معاون وزیر راه و شهرسازی از امکان انصراف متقاضیان نهضت ملی مسکن خبر می دهد به نظر می رسد که وعده های توخالی «خانه سازی برای محرومان» علاوه برآنکه با چالش جدی روبرو شده است بلکه به معنای اعتراف تلخی به ناکامی وزارت راه و شهرسازی در طرح خانه‌دار کردن اقشار ضعیف است که به دلیل ناتوانی مردم در تأمین آورده‌های تورمی به بن‌بست خورده و به جای اقشار کم‌درآمد، به کام ثروتمندان و سرمایه‌گذاران تمام شد.
به گزارش سرویس اقتصادی تابناک، امکان انصرف متقاضیان نهضت ملی مسکن و سبز شدن فرم «ج» متقاضیان انصرافی درحالی از سوی وزارت راه و شهرسزای اعلام شده است که انصراف قابل توجه متقاضیان به ویژه دهک‌های پایین عمدتا از ناتوانی مالی مردم در تأمین آورده‌های نقدی بالا به دلیل تورم ساخت و تأخیر در اجرای پروژه‌ها نشات می گیرد؛ درحالی که قرار بود ساخت این پروژه ها با کمترین هزینه ممکن انجام شود .
زیان مالی بهتر از انتظار طولانی
البته شرایط انصراف آن قدر ها هم منصفانه نیست؛ چراکه متقاضیان انصرافی وجه پرداختی خود را با سود کوتاه‌مدت بانکی (۵ درصد) دریافت می‌کنند؛ در حالی که تورم و جهش قیمت مصالح ساختمانی بسیار بیشتر از آن بوده است . بنابراین قدرت خرید یا آورده اولیه متقاضیان روز به روز کاهشی شده و باعث زیان مالی به آنها می شود ، اما ازآنجایی که متقاضیان امیدی به تکمیل به موقع و به نتیجه رسیدن آن ندارند حتی حاضر به پذیرش زیان مالی شده اند.
طرحی که از اول برای ثروتمندان بود
البته بخش زیادی از متقاضیان (به‌ویژه دهک‌های پایین) از همان ابتدا به‌دلیل ناتوانی در تأمین آورده اولیه ، افزایش تدریجی آورده و یا اقساط سنگین بانکی، مجبور به انصراف شدند؛ به طوری که ساختار طرح براساس قیمت مصالح نشان می دهد که این طرح از ابتدا بیشتر به درد گروه‌های متوسط به بالا می‌خورد تا قشر ضعیف .
البته بر اساس گفته های وزیر سابق راه و شهرسازی، حتی تا دهک‌های ۸ تا ۱۰ نیز که بخشی از متقاضیان تأییدشده دراین طرح حضور دارند؛ بنابراین این واحدها به دلیل ناتوانی مالی متقاضیان واقعی، به دست سرمایه‌گذاران یا دلالان افتاده است. همچنین این طرح در ادامه از یک پروژه حمایتی به یک پروژه سرمایه‌ای برای دهک‌های بالاتر تبدیل شد که دقیقا با معیارهای اقشار بالا مانند توانایی پرداخت‌های سنگین و انتظار طولانی مدت برای بهره‌برداری تطابق دارد.
اما عدم همکاری کامل شبکه بانکی در تخصیص تسهیلات لازم، نیز یکی دیگر از مهم ترین دلایل زمین خوردن این طرح است که منجر به اتکای بیش از حد به آورده متقاضی و در نتیجه، افزایش انصراف‌ها شد . درادامه نیز عقب‌ماندگی در ساخت‌وساز و عدم توانایی وزارتخانه در کنترل هزینه‌ها، باعث شد تا قیمت تمام‌شده مسکن افسارگسیخته شود و فشار مالی غیرقابل تحملی به متقاضیان( به‌خصوص قشر ضعیف) وارد کند.
به گزارش تابناک، درحالی که قرار بود سالانه یک میلیون واحد ساخته شود تا نیاز اقشار ضعیف به مسکن حل شود اما در عمل چیزی به رسیدن به خط پایان یا به بن بست رسیدن وزارت راه و شهرسازی در اجرای کامل و موفق این «ابرپروژه» حاصل نشد که حتی باوجود تبلیغات فراوان، فاصله زیادی با «دستاورد» مورد ادعای مقامات ازجمله وزیر راه و شهرسازی دارد.
