داوود میرزایی گزارش داد که در ماه‌های اخیر، قطعی‌های مکرر برق و ناترازی انرژی، واحدهای تولیدی شهرک صنعتی کاوه و مناطق اطراف را با مشکلات جدی مواجه کرده است. این وضعیت به‌طور مستقیم معیشت و امنیت شغلی کارگران را تحت تأثیر قرار داده و موجی از نارضایتی و تعدیل نیرو را به دنبال داشته است.
میرزایی توضیح داد که در گذشته، کارخانه‌ها به دلیل کمبود نیروی انسانی با شیفت‌های ۱۲ ساعته فعالیت می‌کردند و کارگران با تکیه بر اضافه‌کاری، هزینه‌های زندگی خود را تأمین می‌کردند. اما اکنون، بسیاری از کارفرمایان بدون رضایت کارگران، شیفت‌ها را به ۸ ساعت کاهش داده‌اند که باعث افت چشمگیر درآمد آن‌ها شده است.
وی افزود: در برخی واحدها، پرداخت حقوق به‌صورت مرحله‌ای و با تأخیر انجام می‌شود، که کارگران را در تأمین هزینه‌های زندگی ناتوان کرده است. میرزایی این روند را «تعدیل نرم و نامحسوس» توصیف کرد و گفت: «کارفرمایان با کاهش مزایا و شرایط کاری، عملاً کارگران را به ترک کار سوق می‌دهند و جایگزینی برای نیروهای خارج‌شده در نظر نمی‌گیرند، که فشار را بر کارگران باقی‌مانده افزایش می‌دهد.»
دبیر خانه کارگر ساوه اظهار کرد: کارگرانی که دیگر نمی‌توانند هزینه‌های زندگی را تأمین کنند، ناچار به ترک کارخانه‌ها و روی آوردن به مشاغل آزاد، مانند کار با خودروی شخصی، شده‌اند تا درآمد پایدارتری داشته باشند. این مهاجرت شغلی نشان‌دهنده عمق بحران معیشتی در میان کارگران است.
میرزایی نبود تشکل‌های فعال کارگری را یکی از عوامل اصلی این وضعیت دانست و گفت: «اگر شورای اسلامی کار یا تشکل‌های مستقل در کارخانه‌ها فعال بودند، بسیاری از این مشکلات قابل پیگیری بود. در حال حاضر، کارگران در کمیته‌های انضباطی و اختلافات کاری صدایی ندارند و حقوقشان پایمال می‌شود.»
وی انتقاد کرد که دولت جدید نیز رویکرد مثبتی به تقویت تشکل‌های کارگری نشان نداده و بی‌اعتمادی به فعالیت‌های صنفی همچنان پابرجاست. میرزایی از وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی خواست به‌جای ادامه سیاست‌های گذشته، زمینه ایجاد تشکل‌های واقعی کارگری را فراهم کند.
میرزایی در پایان تأکید کرد: «تا زمانی که کارگران نماینده واقعی نداشته باشند، مشکلات معیشتی و خروج نیرو از کارخانه‌ها ادامه خواهد داشت. حمایت از تشکل‌های کارگری، حمایت از تولید و ثبات نیروی کار است.»
