به گزارش خبرنگار مهر، مراسم بزرگداشت حافظ شیرازی صبح دوشنبه در سالن شهید علیمحمدی دانشکده علوم پایه دانشگاه رازی و با حضور جمعی از دانشجویان دانشگاه رازی و فرهنگیان کرمانشاه برگزار شد.
در این مراسم، ابراهیم رحیمی‌زنگنه عضو هیئت‌علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی با اشاره به جایگاه بی‌بدیل حافظ در تاریخ ادبیات فارسی گفت: بسیار خرسندم که در جمع شما هستم تا در بزرگداشت شاعری سخن بگویم که نه تنها یکی از قله‌های ادبی ایران است بلکه از بزرگ‌ترین چهره‌های ادبیات جهانی نیز به شمار می‌رود. شعر حافظ آینه‌ای است از اندیشه، حکمت، اخلاق و زیبایی‌های عرفانی ملت ایران.
وی در ادامه افزود: ما مردم ایران بسیار خوشبختیم که زبان فارسی را در اختیار داریم. هیچ ملتی در جهان چنین پیوستگی فرهنگی و زبانی ندارد. در حالی‌که زبان بسیاری از ملت‌ها در طول زمان تغییر کرده، زبان فارسی قرن‌هاست که زنده و پویاست و همچنان پیوند میان گذشته و امروز ما را حفظ کرده است.
رحیمی‌زنگنه با اشاره به گستره فرهنگی زبان فارسی گفت: زبان فارسی نه‌تنها در ایران بلکه در بخش بزرگی از حوزه تمدنی ایران فرهنگی ریشه دارد. امروز نیز در کشورهایی چون افغانستان، تاجیکستان، هند، پاکستان، ازبکستان، ترکیه، آذربایجان و ارمنستان آثار برجسته فارسی دیده می‌شود و این نشان از عظمت فرهنگی ما دارد.
وی در تشریح جایگاه حافظ در ادبیات جهان بیان کرد: در حالی‌که بسیاری از ملت‌ها در ادبیات خود چنین شخصیت‌هایی را ندارند، ایران شاعران بزرگی چون فردوسی، نظامی، سعدی، عطار، مولانا و حافظ را دارد که هر یک نماد اندیشه و خرد جهانی‌اند. شعر حافظ حافظه فرهنگی و هویت ملی ایرانیان است.
عضو هیئت علمی دانشگاه رازی ادامه داد: حافظ در شعر خود عشق را به‌عنوان محور کمال انسانی معرفی می‌کند. در نظر او عشق همان نیرویی است که انسان را از تعلقات دنیوی رها می‌سازد. عشق در شعر حافظ، شعله‌ای است که هر چه جز معشوق است می‌سوزاند و انسان را به حقیقت می‌رساند. حافظ در ابیاتی چون "منم که شهره‌ی شهرم به عشق ورزیدن" و "فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم" این مفهوم را به‌زیباترین شکل بیان کرده است.
رحیمی‌زنگنه تأکید کرد: در اندیشه حافظ، رندی مفهومی است که در تقابل با ریا و زهد ظاهری قرار دارد. حافظ قهرمان مبارزه با ریاکاری است. او با زبان طنز و کنایه، زاهد، واعظ، محتسب و مفتی را که نماد تزویر دینی هستند، به چالش می‌کشد و در واقع با عرفان ملامتی، حقیقت دین را بر پایه اخلاص و عشق بازتعریف می‌کند.»
وی گفت: در شعر حافظ، واژه‌هایی چون میخانه، رند، خرابات و عشق، مفاهیمی مثبت و معنوی دارند و بیانگر عرفان خالصی هستند که در پی ارتباط صادقانه میان انسان و خداست، نه ظواهر پرریا و قشری‌گری. حافظ در خرابات، نور خدا را می‌بیند و رند را نماد انسان آزاده می‌داند.
رحیمی‌زنگنه در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: ما باید به وجود چنین شاعران و اندیشمندانی افتخار کنیم. زبان فارسی ستون اصلی هویت ایرانی است و اگر این زبان تضعیف شود، هویت فرهنگی و ملی ما نیز آسیب خواهد دید. زبان فارسی نه زبان قومی خاص، بلکه زبان وحدت‌بخش همه اقوام ایرانی است.
وی با اشاره به ضرورت پاسداشت زبان و ادبیات فارسی افزود: نادانسته یا دانسته، هر اقدامی که موجب تضعیف زبان فارسی شود، خیانت به ملت ایران است. زبان فارسی زبان اندیشه، عشق، و زیبایی است؛ زبانی که طی هزاران سال فرهنگ، هنر و هویت ما را حفظ کرده است.
رحیمی‌زنگنه در پایان با قرائت چند غزل از حافظ سخنان خود را با این جمله به پایان رساند: ما باید افتخار کنیم به سعدی، حافظ و مولانا؛ زیرا اندیشه‌های ناب انسانی آنان نه‌تنها چراغ راه ملت ایران، بلکه سرمایه‌ای جاودانه برای تمام بشریت است.
